توضیحات

نوشته شده توسط مدیر سایت

دسته: داروهای روانپزشکی

ایمی‌پرامین

ایمی‌پرامین که با نام تجاری Tofranil  (نام انگلیسی: Imipramine hcl) فروخته می‌شود، یک داروی ضد افسردگی سه‌حلقه‌ای (TCA) است که عمدتاً در درمان افسردگی استفاده می‌شود. همچنین در درمان اضطراب و اختلال هراس مؤثر است. از این دارو، برای معالجه شب‌ادراری و پیشگیری از سردردهای میگرنی نیز استفاده می‌شود. ایمی پرامین از طریق دهانی مصرف می‌شود. یک فرم طولانی مدت برای تزریق به عضله نیز موجود است. برای درمان برخی دیگر از اختلالات روانی مانند فوبیا اجتماعی، دردهای عصبی و همچنین در مقدار کم برای کنترل شب ادراری در کودکان بزرگتر از ۶ سال به‌کار می‌رود.

این دارو در دو شکل قرص و آمپول موجود است. اما تزریق عضلانی دارو به ندرت مورد استفاده‌است.به نظر می‌رسد که ایمی پرامین با افزایش سطح سروتونین و نوراپی نفرین و مسدود کردن گیرنده‌های خاص سروتونین، آدرنرژیک، هیستامین و کولینرژیک کار می‌کند.

تاریخچه ایمی‌پرامین

در سال ۱۹۵۵ رولند کان روانپزشک سوئیسی که از ابتدای دهه ۱۹۵۰ برای به دست آوردن دارویی مؤثر بر بهبود روحیه تلاش می‌کرد، متوجه شد ترکیب G 22355 که در سال ۱۹۵۱ در ایالات متحده توسط هافلیگر و اشنایدر ساخته شده بود، تأثیر مثبتی بر بیماران افسرده با عقب‌ماندگی ذهنی دارد. کان این دارو را «تیمولپتیک» (thymoleptic) به مفهوم نگهدارنده هیجانات - در برابر داروهای موسوم به «نورولپتیک» (neuroleptics)- به مفهوم نگهدارنده اعصاب نامید.

موارد مصرف ایمی‌پرامین

ایمی پرامین در درمان افسردگی و برخی از اختلالات اضطرابی استفاده می‌شود. در اثر بخشی به داروی ضد افسردگی موکلوبماید مشابه است. همچنین به دلیل توانایی آن در کوتاه کردن زمان خواب مرحله موج دلتا، در جایی که خیس شدن هنگام شب ادراری رخ می‌دهد، از آن برای درمان شب ادراری شبانه استفاده شده‌است. سطح خون بین ۱۵۰ تا ۲۵۰ نانوگرم در میلی لیتر از ایمی پرامین به همراه متابولیت آن دیسپرامین به‌طور کلی باعث ایجاد اثر ضد افسردگی می‌شود.

عوارض جانبی ایمی‌پرامین

مهمترین ناراحتی‌هایی که مصرف‌کنندگان ایمیپرامین ابراز می‌کنند آثار آنتی کولینرژیک (مانند خشکی دهان، تاری دید، کاهش ضربان قلب، یبوست و تأخیر در دفع ادرار است. خواب آلودگی و گیجی نیز از مسائل برخی از بیماران است. البته به مرور نسبت به این آثار تحمل ایجاد می‌شود. همچنین در مورد بیماران بالای ۴۰ سال پیش از تجویز دارو انجام الکتروکاردیوگرام برای ارزیابی کار قلب توصیه می‌شود.اثرات کاهنده فشار خون کلونیدین در صورت مصرف همزمان با این دارو ممکن است کاهش یابد.

موارد منع مصرف ایمی‌پرامین

ایمی پرامین در رده D بارداری قرار دارد و در دوران بارداری و شیردهی منع مصرف کامل دارد. این دارو در افرادی که دارای اختلالات شدید کبدی و کلیوی دارند نباید استفاده شود. در بیمارانی با سابقه مشکلات قلبی و عروقی و سابقه سکته قلبیبهتر از سایر داروهای جایگزین ایمی پرامین استفاده شود. همچنین لازم به ذکر است که مصرف این دارو در افرادی داری بیماری آب‌سیاه، هیپرتروفی پروستات و سابقه تشنج، مشکلات تنفسی و اختلالات خونی ایمی پرامین باید با احتیاط مصرف شود.

 

ایمی‌ پرامین

• ایمی‌پرامین

توضیحات

نوشته شده توسط مدیر سایت

دسته: داروهای روانپزشکی

دپاکین

والپروات سدیم

والپروات سدیم (Sodium valproate)، والپروئيك اسید (Valproic acid)، دپاکن  (Depacon) یا دپاکین  (Depakene) یک داروی تثبیت کننده ی خلق و خو است که با بازگرداندن تعادل برخی از مواد طبیعی (انتقال‌دهنده‌های عصبی) در مغز، اثر میگذارد. این دارو برای درمان شیدایی اختلال دوقطبی، تشنج و سردردهای میگرنی تایید شده است. گاهی اوقات والپروات سدیم همراه با سایر داروهای ضد تشنج استفاده میشود.

موارد مصرف دپاکین

دپاکین برای درمان اختلالات تشنج (صرع)، شرایط خلقی (مانند فاز مانیک اختلال دوقطبی) و پیشگیری از سردردهای میگرنی استفاده میشود.

مکانیزم اثر والپروات سدیم

والپروئيك اسید با کاهش فعالیت الکتریکی بیش از حد در مغز، از تشنج جلوگیری میکند. نحوه ی عملکرد آن برای درمان اختلال دوقطبی کاملا مشخص نیست، با این حال، گمان میرود که والپروات سدیم با افزایش مقدار ماده ی شیمیایی به نام گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) در مغز، باعث کاهش یا پیشگیری از دوره‌ های شیدایی میشود.

گابا انتقال را در مغز مسدود میکند و اثر آرام بخشی دارد. همچنین مشخص نیست که دپاکین چگونه از میگرن جلوگیری میکند؛ ممکن است نحوه ی انتقال سیگنال های درد توسط اعصاب در مغز را محدود کند.

اشکال، دوز و نحوه مصرف والپروات سدیم

دپاکین به صورت قرص (125 ،200 ،250 ،500 میلی گرم)، کپسول (300 میلی گرم)، شربت (200/5 و 300/5 میلی گرم در میلی لیتر)، آمپول (100/3، 100/4، 100/5، 100/10، 300/3، 400/4 میلی گرم در میلی لیتر) و پودر قابل تزریق (400 میلی گرم) موجود است. برای مصرف، دستورالعمل های پزشک خود را دنبال کنید. در طی مصرف این دارو، مقدار زیادی آب بنوشید.

اگر والپروئيك اسید معده شما را ناراحت میکند آن را همراه غذا مصرف کنید. داروی مایع را با دقت اندازه گیری کنید. کپسول را به طور کامل ببلعید و از خرد کردن، جویدن، شکستن یا باز کردن آن خودداری کنید. اگر متوجه پوسته ی کپسولی در مدفوع خود شدید که یعنی در بدنتان جذب نشده است، به پزشک خود اطلاع دهید، ممکن است لازم باشد سطح والپروئیک اسید خون شما بررسی شود.

اگر جراحی در پیش دارید، به جراحتان بگویید که از دپاکین استفاده میکنید. همیشه شناسه ی پزشکی خود را به همراه داشته باشید تا در مواقع اضطراری به دیگران اطلاع دهید که از داروی ضد تشنج استفاده میکنید. مصرف والپروات سدیم را به طور ناگهانی قطع نکنید؛ توقف ناگهانی میتواند باعث یک نوع تشنج جدی و کشنده شود. ممکن است در حین مصرف دپاکین به آزمایش خون مکرر نیاز داشته باشید.

عوارض جانبی دپاکین

عوارض جانبی شایع و نادر والپروات سدیم به نقل از medscape در جدول زیر آمده است.

• دپاکین
• والپروات سدیم

توضیحات

نوشته شده توسط مدیر سایت

دسته: داروهای روانپزشکی

زونیساماید

زونیساماید (انگلیسی: Zonisamide) دارویی است که در درمان صرع و بیماری پارکینسون استفاده می‌شود.

از لحاظ شیمیایی، این دارو یک سولفونامید است و به عنوان درمان کمکی در بیماری پارکینسون، تشنج پارشیال، سندرم لنوکس-گستو، صرع میوکلونیک و صرع تونیک-کلونیک منتشر کاربرد دارد.علاوه بر این، زونیساماید گاهی به‌صورت تک‌دارو برای درمان صرع پارشیال تجویز می‌شود.

پژوهش‌هایی جهت استفاده از آن در درمان چاقی، میگرن و اختلال دوقطبی انجام شده‌است.

شایع‌ترین عوارض این دارو شامل بی‌اشتهایی، خواب‌آلودگی، گیجی، تحریک‌پذیری عصبی، افسردگی، دوبینی، اختلالات حافظه و کاهش سطح بی‌کربنات خون است.

تداخلات دارویی

زونیساماید با داروهای ذیل تداخل دارویی دارد:

• هیدروکلروتیازید
• فوروزماید
• توپیرامات
• کتوکونازول
• سیکلوسپورین
• میکونازول
• فلوکونازول
• کاربامازپین

 

 

توضیحات

نوشته شده توسط مدیر سایت

دسته: داروهای روانپزشکی

لاموتریژین (به انگلیسی: lamotrigine) با نام تجاری Lamictal – Lamictal Blue – Lamictal Green – Lamictal orange – Lamictal CD یک داروی ضدصرع یا ضدتشنج است. این دارو به تنهایی و گاهی همراه با داروهای دیگر برای درمان حملات صرع در افراد بالغ و کودکان بزرگتر از ۲ سال استفاده می‌شود. این دارو همچنین برای کاهش حملات روانی در افراد بزرگسالی که دارای اختلال دوقطبی هستند به کار می‌رود. لاموتریژین ممکن است برای اهداف دیگری مانند حملات اضطرابی و افسردگی مصرف می‌شود و همچنین برای اختلال کندن پوست هم مؤثر است. موارد مصرف: از این دارو برای درمان حملات تشنجی نسبی اولیه و حملات تشنجی متعاقب تشنج فراگیر تونیک ـ کلونیک، استفاده می‌شود.

سازوکار اثر

Lamotrigine، که با نام تجاری Lamictal هم شناخته می‌شود، یک داروی ضد تشنج است که برای درمان صرع و اختلال دو قطبی مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای درمان انواع صرع، مثل تشنج کانونی، تشنج تونیک-کلونیک و تشنج در سندرم لنوکس-گاستوت استفاده می‌شود. در اختلال دوقطبی، از آن برای معالجه اپیزودهای حاد افسردگی و از نوع تندچرخشی در دو قطبی نوع II و جلوگیری از عود در نوع قطبی I استفاده می‌شود.این دارو شبیه فنی توئین و کاربامازپین، کانال‌های سدیمی وابسته به ولتاژ را مسدود می‌کند. فارماکوکینتیک: از راه خوراکی به خوبی جذب، در کبد متابولیزه و از طریق کلیه‌ها دفع می‌شود ^]لاموتریژین سینتیک مرتبه اول را دنبال می‌کند، با نیمه عمر ۲۹ ساعت و حجم توزیع ۱٫۳۶ لیتر در کیلوگرم. لاموتریژین پس از تجویز خوراکی به سرعت و کاملاً جذب می‌شود. فراهمی زیستی مطلق آن ۹۸٪ و C پلاسما آن _حداکثر از ۱٫۴ تا ۴٫۸ ساعت اتفاق می‌افتد. داده‌های موجود نشان می‌دهد که فراهمی زیستی آن تحت تأثیر مواد غذایی نیست. برآورد میانگین میزان ظاهری توزیع لاموتریژین پس از تجویز خوراکی از ۰٫۹ تا 1.3 L / kg است. این مستقل از دوز است و به دنبال دوزهای یک و چند در هر دو بیمار مبتلا به صرع و داوطلبان سالم مشابه است.

موارد منع مصرف

در ناراسایی کبدی باید دوز این دارو کمتر شود و تیتراژ ان تا زمان رسیدن به پاسخ مطلوب ادامه یابد. این دارو نباید ناگهانی قطع شود. در صورت حساسیت به این دارو یا یکی از اجزای سازنده ی ان نباید دارو مصرف شود. در نارسایی کلیوی با احتیاط تجویز می‌شود.

هشدارها

• در طول مصرف این دارو پارامترهای کبدی، کلیوی و انعقاد خون بایستی دقیقاً کنترل شود.
• در صورت بروز بثورات جلدی، تب، علائم شبه آنفلوانزا، خواب آلودگی و بدتر شدن حملات صرعی بخصوص در ماه اول درمان، مصرف دارو باید قطع گردد..^{[نیازمند منبع]}
• در مصرف بیش از حد، لاموتریژین می‌تواند باعث بروز تشنج‌های کنترل نشده در بیشتر افراد شود. نتایج گزارش شده در مصرف بیش از حد دوز ۱۵ گرم شامل افزایش تشنج، اغما و مرگ است.

عوارض جانبی

بثورات جلدی، تب، علائم شبه آنفلوانزا، خواب آلودگی، اختلال در عملکرد کبد، لنفادنوپاتی، لوکوپنی، ترومبوسیتوپنی، حساسیت به نور، اختلالات بینایی، گیجی، عدم تعادل، خستگی، اختلالات گوارشی، و تحریک‌پذیری از عوارض جانبی این دارو هستند.^[۶]عوارض جانبی جدی شامل عدم وجود گلبول‌های قرمز، افزایش خطر خودکشی، سندرم استیونز-جانسون و واکنش‌های آلرژیک است. نگرانی‌هایی وجود دارد که استفاده در دوران بارداری یا شیردهی ممکن است منجر به آسیب شود.

تداخل‌های دارویی

والپروات غلظت پلاسمایی لاموتریژین را افزایش می‌دهد. وضمنŠ لاموتریژین موجب افزایش غلظت پلاسمایی متابولیت فعال کاربامازپین می‌شود..^{[نیازمند منبع]}لاموتریژین تداخلات دارویی کمتری نسبت به بسیاری از داروهای ضد تشنج دارد، اگرچه اثرات متقابل فارماکوکینتیک با کاربامازپین، فنیتوئین و سایر داروهای القا کننده آنزیم کبدی ممکن است نیمه عمر را کوتاه کند.

مصرف در دوران بارداری

در دوران بارداری فقط در زمانی که واقعاً به آن نیازمند هستید استفاده شود. ممکن است که به جنین آسیب برسد. هرچند عدم درمان تشنج یا اختلال دوقطبی نیز می‌تواند هم به فرد باردار و هم جنین آسیب برساند. پس، داروی خود را بدون تجویز پزشک قطع نکنید. اگر شما برنامه‌ای برای باردار شدن دارید یا اینکه فکر می‌کنید باردار هستید در این باره با پزشک خود صحبت کنید.البته بسیاری از مطالعات هیچ ارتباطی بین قرار گرفتن در معرض لاموتریژین در داخل رحم و نقص هنگام تولد مشاهده نکرده‌اند، در حالی که کسانی که ارتباطی پیدا کرده‌اند، فقط ارتباط اندکی با ناهنجاری‌های جزئی مانند شکاف کام پیدا کرده‌اند. بررسی‌های مروری نشان داده‌است که میزان کلی ناهنجاری‌های مادرزادی در نوزادانی که در معرض لاموتریژین در رحم قرار دارند نسبتاً کم است (۱–۴٪)، که مشابه میزان ناهنجاری‌ها در جمعیت عمومی است.لاموتریژین یک مهار کننده ضعیف دی هیدروفولات ردوکتاز انسانی (DHFR) است و سایر مهارکننده‌های DHFR انسانی قوی تر، مانند متوترکسات به عنوان تراتوژن شناخته می‌شوند. سازنده گان به دلیل امکان ورود لاموتریژین در شیر مادر, شیردهی در طول درمان را توصیه نمی‌کند. بررسی مرتباً به روز شده مقالات علمی لاموتریژین را در دسته L3 قرار می‌دهد:نسبتاً ایمن.

نکات قابل توصیه

• از قطع ناگهانی مصرف این دارو باید پرهیز شود. قطع مصرف دارو باید به‌تدریج و حداقل طی ۲هفته انجام شود.
• مصرف این دارو به عنوان تنها درمان در سالمندان، و کودکان زیر ۱۲ سال توصیه نمی‌شود.

مقدار مصرف

بزرگسالان: در ابتدا mg/day 25 بمدت ۱۴روز، سپس 50 mg/day برای ۱۴ روز بعدی تجویز می‌شود. مقدار مصرف معمول نگهدارنده 200 mg/day ـ ۱۰۰ در ۲–۱مقدار منقسم (حداکثر 500mg/day)می‌باشد. برای درمان کمکی به همراه والپروات، در ابتدا ۲۵ میلی‌گرم یک روز درمیان به مدت ۱۴ روز، سپس mg/day 25برای ۱۴ روز بعدی تجویز می‌شود. مقدار مصرف معمول نگهدارنده به همراه والپروات 200mg/day ـ ۱۰۰ در ۲–۱ نوبت‌است. برای درمان کمکی بدون والپروات، در ابتدا ۵۰ میلی‌گرم یک روز در میان به‌مدت ۱۴ روز، سپس ۵۰ میلی‌گرم دو بار درروز برای ۱۴ روز بعدی تجویز می‌شود. مقدار مصرف نگهدارنده بدون والپروات معمولاً 400 mg/day ـ ۲۰۰ در دو مقدار منقسم (حداکثر 700mg/day) است.

کودکان: در کودکان ۱۲–۲ سال به عنوان درمان کمکی به همراه والپروات: در ابتدا200 mcg/kg/day بمدت ۱۴ روز، سپسmcg/kg/day 500 برای ۱۴ روز بعدی (در کودکانی که کمتر از ۲۵ کیلوگرم وزن دارندمی‌توان در ۱۴ روز اول ۵ میلی‌گرم یکروز در میان تجویز کرد). مقدار مصرف معمول نگهدارنده به همراه والپرواتmg/kg/day 5 ـ ۱ در ۲–۱ مقدار منقسم می‌باشد. در کودکان ۱۲–۲ سال برای درمان کمکی بدون والپروات، در ابتدا2 mg/kg/day در ۲ نوبت بمدت ۱۴ روز، سپس mg/kg/day 5 در ۲ نوبت برای ۱۴روز بعدی، تجویز می‌شود. مقدار مصرف معمول نگهدارنده بدون والپرواتmg/kg/day 15 ـ ۵ در ۲ مقدار منقسم می‌باشد

توضیحات

نوشته شده توسط مدیر سایت

دسته: داروهای روانپزشکی

کاربامازپین

کاربامازپین (به انگلیسی: Carbamazepine) که با نام تجاری تِگْرِتول (به انگلیسی: Tegretol) فروخته می‌شود، یک دارو به شکل قرص است که معمولاً برای درمان صرع، دردهای نوروپاتی و اختلال دوقطبی به کار می‌رود. این ماده در درمان اسکیزوفرنی همراه با سایر داروها و به عنوان عامل خط دوم در اختلال دو قطبی استفاده می‌شود.  به نظر می‌رسد که کاربامازپین و همچنین فنی توئین و والپروات برای تشنجات فوکال و جنرال کار می‌کنند. برای درمان تشنج ابسنس یا تشنج میوکلونیک موثر نیست.

موارد مصرف

در ایالات متحده ، مصارف پزشکی مورد تایید FDA شامل صرع (شامل تشنج جزئی ، تشنج تونیک کلونیک و تشنج مختلط )، نورالژی عصب سه قلو، و دوره های شیدایی و اپیزود میکس از افسردگی و شیدایی از اختلال دو قطبی است.

عوارض جانبی

تهوع، تب، استفراغ، سر گیجه، گیجی، سردرد، آتاکسی، بیقراری (در افراد مسن)، اختلالات بینایی (خصوصاً دوبینی که مرتبط با پیک پلاسمایی داروست)، یبوست یا اسهال، بی اشتهایی، راش‌های اریتماتوز ملایم، لکوپنی و سایر اختلالات خونی. عارضه بسیار مهم: اختلال پوستی (سندرم پوستی استیون جانسونز) اگر در حین مصرف دارو متوجه خارش پوست ، ایجاد لکه یا دانه های قرمز روی پوست خود شدید؛ سریعاً مصرف دارو رو قطع کرده و به پزشک مراجعه کنید.

• تأثیرات در تولید سلولهای قرمز خون، گلبولهای سفید خون و پلاکتها : بندرت، اثرات عمده آنمی آپلاستیک و آگرانولوسیتوز گزارش می‌شود و به طور معمول ، تغییرات جزئی مانند کاهش تعداد گلبول های سفید خون یا پلاکت وجود دارد، اما این موارد به مشکلات جدی تر منتهی نمی‌شود.
• افزایش خطر خودکشی
• افزایش خطر هیپوناترمی و SIADH
• اگر فرد به طور ناگهانی مصرف دارو را متوقف کند ، خطر تشنج وجود دارد
• خطرات جنین در زنان باردار ، به ویژه ناهنجاری های مادرزادی مانند اسپینا بیفیدا و اختلالات رشد.

تداخلات دارویی

کاربامازپین پتانسیلی برای تداخل دارویی دارد. در ترکیب سایر داروها با آن، از جمله داروهای ضد صرع و تثبیت کننده های خلقی، باید احتیاط کرد. وقتی با فنوباربیتال، فنی توئین یا پریمیدون تجویز می شود ، سطح کمتری از کاربامازپین دیده می شود که می تواند منجر به موفقیت در تشنج شود. کاربامازپین، به عنوان یک القا کننده CYP450 ، ممکن است میزان ترشحات بسیاری از داروها را افزایش دهد، غلظت آنها در خون را به سطح زیر درمانی کاهش دهد و اثرات مطلوب آنها را کاهش دهد.  داروهایی که سریعتر با کاربامازپین متابولیزه می شوند شامل وارفارین، لاموتریژین، فنی توئین، تئوفیلین و اسید والپروئیک هستند. داروهایی که متابولیسم کاربامازپین را کاهش می دهند و یا در غیر این صورت سطح آن را افزایش می دهند شامل اریترومایسین، سایمتیدین، پروپوکسیفن و مسدود کننده های کانال کلسیم هستند. کاربامازپین همچنین متابولیسم هورمون های موجود در قرص های جلوگیری از بارداری را افزایش می دهد و می‌تواند اثر بخشی آنها را کاهش دهد، به طور بالقوه منجر به حاملگی های غیر منتظره می شود. به عنوان دارویی که آنزیم های سیتوکروم P450 را القا می کند، از بین بردن بسیاری از بنزودیازپین ها را تسریع می‌کند و عملکرد آنها را کاهش می‌دهد.

آب گریپ فروت با مهار آنزیم‌های CYP3A4 در دیواره روده و در کبد، فراهمی زیستی کاربامازپین را افزایش می دهد. کاربامازپین باعث افزایش فرایند متادون و در نتیجه کاهش سطح خون می شود.

توصیه های پزشکی

1. برای کاهش عوارض گوارشی دارو ، بهتر است آن را با همراه با وعده های غذایی مصرف کنید.
2. از قطع خودسرانه دارو پرهیز کنید زیرا میتواند باعث بازگشت حملات تشنج شود.
3. در اوایل درمان با کاربامازپین از انجام فعالیت هایی که نیاز به هوشیاری کامل دارند بپرهیزید.
4. در صورت استفاده از قرص های ضد بارداری باید فرد نسبت به کاهش اثرات دارو و بارداری های ناخواسته آگاه باشد.
5. از مصرف خودسرانه سایر دارو ها طی درمان با کاربامازپین خودداری کنید.

مکانیسم اثر

کاربامازپین یک مهارگر کانال سدیمی است و ترجیحاً مجاری وابسته به ولتاژ سدیمی را مهار می‌کند، همچنین می‌تواند باعث رهاسازی سروتونین از وزیکول‌ها بداخل سیناپس شود و مهارگر بازجذب این آمین عصبی نیز است.

توضیحات

نوشته شده توسط مدیر سایت

دسته: داروهای روانپزشکی

والپروات و والپروات سدیم

والپروات و والپروات سدیم (به انگلیسی: sodium valproate) یا والپروئیک اسید (به انگلیسی: Valproic acid) با نام‌های تجاری دپاکین و والپاکین،رهاکین از داروهای ضد افسردگی هیجانی و عصبی، عدم تعادلات روانی و ضد صرع یا تشنج و جهت کنترل اختلالات دوقطبی و اختلالات مرتبط با آن مانند اختلال خلق ادواری یا اختلال شخصیت مرزی و یا شیدایی به تنهایی بدون اپیزود افسردگی یا تنها با اپیزود افسردگی نیز استفاده های گسترده ای دارد. این دارو بیشتر برای پیشگیری از تشنج ناشی از قطع مصرف داروهای اعصاب مانند بنزودیازپین ها، آنتی سایکوتیک ها و باربیتورات ها و نیز برخی داروهای مخدر افیونی تجویز می‌شود. والپروات سدیم اثرات آرام بخشی نیز دارد و گاهی برای درمان اختلال هراس تجویز می‌شود. برای جلوگیری از سردردهای میگرنی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارو هم کانال های سدیمی وابسته به ولتاژ را مسدود می کند و هم سطح گابا آمینوبوتیریک اسید را در مغز افزایش داده و نیز بر گیرنده های دوپامینی-سروتونینی و گلوتامات هم اثر زیادی دارد.

موارد مصرف

والپروئیک اسید برای درمان صرع اَبسنس ساده و مرکب تجویز می‌شود. در این نوع صرع، بیمار به‌طور ناگهانی دچار از دست دادن هوشیاری می‌شود به‌طوری که چهره‌اش بی‌حالت شده، بی‌حرکت باقی می‌ماند. والپروئیک اسید کمک می‌کند تا دفعات بروز این صرع کمتر گردد و به عنوان یک درمان خط دوم برای تشنج جزئی و اسپاسم‌های شیرخوار استفاده می‌شود. همچنین برای کنترل بیماری صرع به صورت داخل وریدی استفاده می‌شود.والپروئیک اسید برای تثبیت خلق در اپیزودهای مانیا و مختلط اختلال دوقطبی (افسردگی-مانیا) و پیشگیری از میگرن هم به کار می‌رود. این دارو به دلیل اثرات مهار کننده هیستون-دیاستیلاز در درمان ایدز و سرطان آزمایش شده‌است.

مکانیسم اثر

هرچند مکانیسم دقیق عملکرد این دارو روشن نیست اما احتمالاً جلوگیری از کاهش فسفاتیدیل اینوزیتول (۳٬۴٬۵) تری فسفات یا PIP3 موجب اثر کاهش تشنجی آن است. این دارو همچنین کانال‌های وابسته به ولتاژ سدیم غشا را بلوک می‌کند و سطح GABA مغزی را افزایش می‌دهد.

عوارض جانبی

گیجی، تغییرات خلقی یا رفتاری، تاری دید، حرکت‌های غیرعادی چشم‌ها به عقب و جلو، دوبینی، مشاهده لکه در میدان بینایی، افزایش دفعات صرع، هایپوگلایسمی، کبودی یا خونریزی غیرعادی، لرزش در بدن (به خصوص دست‌ها و چانه)، راه رفتن پارکینسونی (نه به این معنا که بیمار پارکینسون دارد)، بی‌اشتهایی، تهوع و استفراغ، درد شکمی شدید، خستگی و ضعف، زردی پوست یا چشم‌ها، اسهال یا یبوست، سرگیجه یا خواب‌آلودگی خفیف، سوءهاضمه، سردرد، بی‌قراری، مشکل در به خواب رفتن، ریزش مو، تغییرات دوره ماهانه، بثورات جلدی، افت مهارت‌های حرکتی بدنی، کاهش یا افزایش وزن غیرعادی و همچنین قرمز شدن چشم‌ها. اسید والپروئیک هشدار جعبه سیاه برای سمیت کبدی، پانکراتیت و نقص‌های جنینی دارد. شواهدی وجود دارد که والپروئیک اسید ممکن است باعث رشد زودرس و استخوانی شدن صفحات رشد استخوانی در کودک و نوجوان و در نتیجه کوتاهی قد شود.^{[۸][۹][۱۰][۱۱]} اسید والپروئیک همچنین می‌تواند باعث میدریازیس مردمکها شود.^[۱۲] شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد اسید والپروئیک ممکن است احتمال بروز سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) در زنان مبتلا به صرع یا اختلال دو قطبی را افزایش دهد. مطالعات نشان داده‌اند که این خطر ابتلا به PCOS در زنان مبتلا به صرع در مقایسه با افراد دارای اختلال دو قطبی بیشتر است.^[۱۳] افزایش وزن نیز ممکن است رخ بدهد.^[۱۴]

مصرف در بارداری

والپروات باعث نقص هنگام تولد می‌شود. قرار گرفتن در معرض دارو در طول بارداری باعث افزایش سه برابری اختلالات عمده به خصوص اسپینا بیفیدا می‌شود که این احتمال به قدرت دارو و استفاده از بیش از یک دارو مرتبط است. به ندرت با چندین نقص دیگر از جمله «سندرم والپروات» همراه است. ویژگی‌های سندرم والپروات شامل ویژگی‌های صورت که تمایل به تکامل با افزایش سن دارند، از جمله پیشانی مثلث شکل، پیشانی بلند با تنگی bifrontal، چین‌های epicanthic، نقص داخلی ابرو، پل مسطح بینی، ریشه بینی پهن، nares anteverted، فیلتروم باریک، لب‌های بالایی بلند و حاشیه‌های نازک ورمیلیون، لب پایینی ضخیم و دهان کوچک است. در حالی که تأخیر در رشد معمولاً با خصوصیات بدنی تغییر یافته همراه است، همیشه اینگونه نیست.

کودکان مادرانی که در دوران بارداری والپروات مصرف می‌کنند در معرض خطر ضریب هوشی پایین هستند. مصرف والپروات مادر در دوران بارداری با احتمال ابتلا به اوتیسم در فرزندان همراه بوده‌است. یک مطالعه در سال ۲۰۰۵ نشان داد که میزان اوتیسم در کودکانی که در معرض سدیم والپروات قبل از تولد در گروه مورد مطالعه قرار داشتند ۸٫۹٪ بود. میزان عادی بیماری اوتیسم در جمعیت عمومی کمتر از یک درصد تخمین زده می‌شود. یک مطالعه در سال ۲۰۰۹ نشان داد که کودکان ۳ ساله از زنان باردار که والپروات مصرف می‌کنند از نظر ضریب هوشی ۹ امتیاز پایین‌تر از گروه کنترل خوب داشتند. با این حال تحقیقات بیشتر در کودکان بزرگتر و بزرگسالان مورد نیاز است. زنانی که قصد باردار شدن دارند باید در صورت امکان داروی دیگری مصرف کنند یا دوز والپروات را کاهش دهند. به زنانی که در هنگام مصرف والپروات باردار می‌شوند باید هشدار داده شود که این امر باعث ایجاد نقص هنگام تولد و اختلال شناختی در نوزاد به ویژه در دوزهای زیاد می‌شود (اگرچه والپروات گاهی تنها دارویی است که می‌تواند تشنج را کنترل کند و تشنج در بارداری می‌تواند عواقب بدتری نیز داشته باشد). مطالعات نشان داده‌اند که مصرف اسید فولیک می‌تواند خطر ابتلا به نقص مادرزادی لوله عصبی را کاهش دهد. استفاده از والپروات برای میگرن یا اختلال دو قطبی در دوران بارداری در اتحادیه اروپا منع مصرف دارد و این دارو برای صرع در دوران بارداری توصیه نمی‌شود مگر اینکه روش درمانی مؤثر دیگری وجود نداشته باشد.

مصرف در سالمندی

والپروات در سالمندان مبتلا به زوال عقل باعث افزایش خواب آلودگی می‌شود. به همین دلیل افراد بیشتری مصرف دارو را متوقف کردند. عوارض جانبی اضافی همچون کاهش وزن و کاهش مصرف مواد غذایی نیز در نیمی از افرادی که خواب آلودگی دارند همراه بود.

موارد منع مصرف

• اختلال عملکرد حاد یا مزمن کبدی از قبل موجود یا سابقه خانوادگی التهاب شدید کبدی (هپاتیت)، به ویژه مربوط به دارو.
• حساس بودن به والپروات یا هر یک از مواد تشکیل دهنده مورد استفاده در آماده‌سازی شناخته شده‌است.
• اختلالات چرخه اوره
• پورفیری کبدی
• سمیت کبدی
• بیماری میتوکندری
• پانکراتیت

تداخلات دارویی

والپروات CYP2C9، گلوکورونیل ترانسفراز و اپوکسید هیدرولاز را مهار می‌کند و اتصال به پروتئین بالا دارد و از این رو ممکن است با داروهایی که بسترهای مربوط به هر یک از این آنزیم‌ها هستند یا کاملاً پروتئینی هستند، در تداخل باشد.همچنین ممکن است اثرات مهار کننده CNS الکل را تقویت کند.این دارو به دلیل احتمال کم کردن کلیرانس سایر ضد تشنج‌ها (از جمله کاربامازپین، لاموتریژین، فنیتوئین و فنوباربیتون) نباید همراه با سایر ضد صرع‌ها مصرف شود.همچنین ممکن است با برخی داروهای دیگر در تداخل باشد:

• آسپرین: ممکن است غلظت والپروات را افزایش دهد. همچنین ممکن است در متابولیسم والپروات اختلال ایجاد کند.
• بنزودیازپین‌ها: ممکن است باعث سرکوب CNS شود و اثر متقابل فارماکوکینتیک وجود دارد.
• آنتی‌بیوتیک‌های کارباپنم: سطح والپروات را کاهش می‌دهد که به‌طور بالقوه منجر به تشنج می‌شود.
• سایمتیدین: متابولیسم والپروات را در کبد مهار می‌کند و منجر به افزایش غلظت والپروات می‌شود.
• اریترومایسین: متابولیسم والپروات را در کبد مهار می‌کند و منجر به افزایش غلظت والپروات می‌شود.
• Ethosuximide: ممکن است غلظت اتوسوکسیمید را افزایش داده و منجر به سمیت شود.
• فلبامات: ممکن است غلظت پالپروات پلاسما را افزایش دهد.
• مفلوکین: ممکن است متابولیسم والپروات همراه با اثرات صرع مستقیم مفلوکین را افزایش دهد.
• قرص‌های ضدبارداری خوراکی: ممکن است غلظت پالپروات پلاسما را کاهش دهد.
• Primidone: ممکن است متابولیسم والپروات را تسریع کند و منجر به کاهش سطح سرمی آن شود.
• ریفامپین: باعث افزایش ترشحات والپروات شده و منجر به کاهش غلظت والپروات می‌شود.
• وارفارین: ممکن است غلظت وارفارین را افزایش داده و مدت زمان خونریزی را طولانی‌تر کند.
• زیدوودین: ممکن است غلظت سرمی زیدوودین را افزایش داده و منجر به سمیت شود.