<link href="/modules/mod_accordeonmenuck/themes/default/css.php?cssid=accordeonck446" rel="stylesheet"/>
0.00 ( 0 رای )

بیمار روانی از تشخیص تا درمان

 آغاز اختلال روانی در یک فرد؛ از نشانه‌ها تا توانبخشی کامل

اختلالات روانی بخشی از واقعیت زندگی بشر هستند. بسیاری از افراد ممکن است در برهه‌هایی از زندگی خود دچار نشانه‌هایی شوند که به ظاهر معمولی‌اند اما در صورت بی‌توجهی، به یک اختلال روانی جدی تبدیل می‌شوند. شناخت زودهنگام این نشانه‌ها، واکنش درست خانواده و ارجاع به موقع به متخصصان می‌تواند مسیر زندگی فرد را نجات دهد. در این مطلب جامع، مراحل مختلف بروز، تشخیص و درمان اختلال روانی را از شروع تا توانبخشی کامل بررسی می‌کنیم.

ravan 3

اختلالات روانی، برخلاف تصور رایج، فقط محدود به بیمارستان‌های روان‌پزشکی و افراد «به‌شدت بیمار» نیستند. روان انسان، مانند جسم، می‌تواند دچار تنش، آسیب، خستگی یا حتی ناتوانی شود. این اختلالات، طیفی وسیع دارند؛ از اضطراب و افسردگی که شایع‌ترین اختلالات روانی در جهان هستند، گرفته تا بیماری‌های مزمنی چون اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی و اختلالات شخصیت که عملکرد فرد را به طور جدی مختل می‌کنند. هرچند شدت و نوع اختلال در افراد متفاوت است، اما همه آن‌ها با یک نقطه مشترک آغاز می‌شوند: تغییراتی کوچک اما معنادار در رفتار، فکر، احساس یا عملکرد روزمره.

اولین نشانه‌های اختلال روانی معمولاً پنهان، تدریجی و حتی برای خود فرد نامحسوس‌اند. یک نفر ممکن است ناگهان علاقه‌اش را به معاشرت با دوستان از دست بدهد، دیگری ممکن است تمرکزش در محل کار یا مدرسه کاهش یابد، و فردی دیگر شاید دچار کابوس‌های مکرر، اضطراب بی‌دلیل یا غمگینی دائمی شود. این علائم ممکن است با فشارهای روزمره، شرایط شغلی، بحران‌های خانوادگی یا حتی دلایل جسمانی اشتباه گرفته شوند و به همین خاطر، اغلب دیر تشخیص داده می‌شوند. به‌خصوص در جوامعی که تابوها، ناآگاهی یا انکار نسبت به «مشکلات روانی» وجود دارد، تشخیص و درمان، بسیار دیرهنگام اتفاق می‌افتد؛ و این تأخیر، پیامدهای جدی‌تری به دنبال دارد.

اختلالات روانی، برخلاف سرماخوردگی یا یک زخم سطحی، به ندرت خودبه‌خود خوب می‌شوند. اگر فردی دچار افسردگی متوسط یا اضطراب شدید شده باشد، بدون مداخله تخصصی، احتمالاً علائم او شدیدتر می‌شوند، عملکرد روزمره‌اش افت می‌کند، روابطش آسیب می‌بیند، و حتی ممکن است به افکار خودکشی یا اختلالات هم‌زمان جسمانی منجر شود. در این مرحله، درمان دشوارتر و طولانی‌تر خواهد بود. اما اگر در همان مراحل اولیه، نشانه‌ها شناسایی شده و واکنش مناسبی از سوی خانواده یا اطرافیان داده شود، می‌توان از پیشرفت اختلال جلوگیری کرد.

Slide

خانواده، دوستان، معلمان و همکاران، در شناسایی زودهنگام علائم روانی نقش بسیار کلیدی دارند. وقتی والدین متوجه تغییرات رفتاری یا هیجانی در فرزند نوجوان خود می‌شوند، یا زمانی که همسری احساس می‌کند شریک زندگی‌اش بیش از حد منزوی، بی‌حوصله یا پرخاشگر شده است، این می‌تواند نقطه شروع مداخله به‌موقع باشد. گفت‌وگوی آرام، ایجاد حس امنیت و بدون قضاوت بودن، اولین قدم‌های مهمی هستند که می‌توانند زمینه مراجعه فرد به مشاور یا روان‌شناس را فراهم کنند. متأسفانه در بسیاری از مواقع، این نشانه‌ها یا نادیده گرفته می‌شوند یا با واکنش‌هایی چون سرزنش، تمسخر، فشار برای «قوی بودن» یا مقایسه با دیگران پاسخ داده می‌شوند؛ که همگی باعث پیچیده‌تر شدن اوضاع و تشدید اختلال می‌شوند.

از سوی دیگر، درک این نکته نیز ضروری‌ست که مراجعه به روان‌شناس یا روان‌پزشک، نشانه ضعف یا دیوانگی نیست. درست همان‌طور که برای درد معده یا اختلال بینایی به پزشک مراجعه می‌کنیم، ذهن و روان ما نیز نیازمند توجه تخصصی هستند. خدمات سلامت روان، امروزه شامل طیف وسیعی از مداخلات تخصصی، اخلاقی و قابل‌دسترس هستند که می‌توانند با هزینه‌ای معقول و در محیط‌هایی امن، فرد را از بحران روانی به سمت بهبودی پایدار هدایت کنند.

این مطلب با هدف افزایش آگاهی عمومی، کاهش انگ اجتماعی، و آموزش گام‌به‌گام فرآیند تشخیص تا درمان اختلالات روانی تهیه شده است. در ادامه، مراحل مختلف شکل‌گیری یک اختلال روانی را از نخستین نشانه‌ها تا تشخیص، مداخله تخصصی، درمان دارویی یا روان‌درمانی، بستری احتمالی، و در نهایت توانبخشی روانی و بازگشت به زندگی عادی مرور خواهیم کرد. آگاهی، نخستین قدم درمان است.

بخش اول: 

اختلال روانی نشانه‌های اولیه آن

 اغلب اختلالات روانی به‌صورت تدریجی و با نشانه‌هایی کوچک آغاز می‌شوند که در ابتدا ممکن است بی‌اهمیت یا ناشی از خستگی، استرس یا مشکلات روزمره تلقی شوند. با این حال، توجه دقیق به این نشانه‌ها می‌تواند کلید پیشگیری و درمان زودهنگام باشد. در این بخش، به شایع‌ترین علائم اولیه روانی می‌پردازیم که در مراحل آغازین خود را در رفتار، هیجان، تفکر و عملکرد روزانه فرد نشان می‌دهند.

ravan 2

نشانه های اختلال روانی :

  1. تغییرات رفتاری ناگهانی:

  • پرخاشگری یا انزوا

  • افت تحصیلی یا شغلی

  • بی‌علاقگی به فعالیت‌های روزمره

 

Slide
  1. تغییرات در خلق و خو:

  • اضطراب شدید یا بی‌دلیل

  • نوسانات خلقی (شاد بودن افراطی و سپس افسردگی شدید)

  1. مشکلات در فکر و ادراک:

  • توهم (دیدن یا شنیدن چیزهایی که وجود ندارند)

  • افکار پارانوئید یا بدبینی شدید

  1. مشکلات خواب و غذا:

  • بی‌خوابی یا خواب زیاد

  • کاهش یا افزایش شدید اشتها

  1. علائم جسمانی بدون علت پزشکی:

  • سردردهای مکرر، دل‌درد، احساس خستگی دائمی

 

 ravan 1

 

بخش دوم:

واکنش خانواده در برابر نشانه‌ها

خانواده، نخستین حلقه حمایت روانی یک فرد محسوب می‌شود. نوع برخورد خانواده با نشانه‌های رفتاری یا هیجانی فرد، نقش بسیار تعیین‌کننده‌ای در مسیر تشخیص و درمان دارد. در بسیاری از موارد، برخورد نادرست یا انکار مسئله از سوی خانواده، روند درمان را به تأخیر می‌اندازد. این بخش بر واکنش‌های صحیح، حمایتگرانه و آگاهانه‌ای تمرکز دارد که خانواده‌ها باید در برابر علائم روانی از خود نشان دهند.

 

  1. مشاهده و ثبت رفتارها:

  • خانواده باید رفتارهای غیرعادی را ثبت کرده و مدت، شدت و تکرار آن‌ها را یادداشت کند.

  1. پرهیز از قضاوت:

  • سرزنش، مقایسه یا تحقیر می‌تواند وضعیت بیمار را وخیم‌تر کند.

  1. ایجاد فضای امن:

  • با بیمار صحبت کرده و به او اطمینان دهند که قرار است کمک دریافت کند.

  1. جستجوی اطلاعات:

  • خانواده باید در مورد علائم روانی اطلاعات کسب کرده و برای مرحله بعدی آماده شوند.

 

 

 

 

بخش سوم:

مراجعه به مشاور یا روانشناس

پس از تشخیص اولیه از سوی خانواده یا خود فرد، اولین گام حرفه‌ای در فرآیند درمان، مراجعه به مشاور یا روان‌شناس است. این مرحله به فرد کمک می‌کند تا علائم خود را در چارچوب علمی و روان‌شناختی بشناسد و مسیر درمان را آغاز کند. در این بخش، با روند ارزیابی روان‌شناختی، روش‌های درمانی غیردارویی و نقش کلیدی مشاوران آشنا می‌شویم.

 

  1. ارزیابی اولیه:

  • روانشناس از طریق مصاحبه و آزمون‌های روان‌سنجی شدت و نوع مشکل را ارزیابی می‌کند.

  1. تعیین نوع اختلال:

  • ممکن است علائم افسردگی، اضطراب، وسواس، دوقطبی، اسکیزوفرنی یا دیگر اختلالات تشخیص داده شود.

  1. طراحی برنامه درمانی:

  • شامل جلسات مشاوره فردی، خانواده‌درمانی، رفتاردرمانی یا شناخت‌درمانی

  1. در صورت لزوم ارجاع به روانپزشک:

  • اگر نیاز به دارودرمانی باشد، مشاور بیمار را به روانپزشک ارجاع می‌دهد.

 

 

 mental Association1

بخش چهارم:

مراجعه به روانپزشک

زمانی که شدت اختلال به حدی است که فرد برای کنترل علائم خود نیازمند دارو می‌باشد، مراجعه به روان‌پزشک ضرورت پیدا می‌کند. روان‌پزشک، پزشک متخصص سلامت روان است که بر مبنای مصاحبه بالینی و ارزیابی‌های لازم، درمان دارویی را آغاز می‌کند. این بخش به بررسی مراحل تشخیص، تجویز و تنظیم دارو، و همکاری میان روان‌پزشک و روان‌شناس اختصاص دارد.

 

  1. مصاحبه روان‌پزشکی:

  • روانپزشک علائم را بررسی کرده و سابقه پزشکی و خانوادگی را می‌پرسد.

  1. تجویز دارو:

  • داروهای ضدافسردگی، ضداضطراب، ضدروان‌پریشی بسته به نوع اختلال تجویز می‌شود.

  1. مانیتورینگ و تنظیم دارو:

  • واکنش بدن به داروها بررسی شده و در صورت نیاز داروها تنظیم می‌شوند.

  1. همکاری با روانشناس:

  • روانپزشک و روانشناس باید در ارتباط باشند تا روند درمان روانی و دارویی هماهنگ باشد.

 

Slide

بخش پنجم:

بستری در بیمارستان روانپزشکی (در موارد شدید)

برخی اختلالات روانی به دلیل شدت علائم یا خطر خودآسیبی و دیگرآسیبی، نیازمند بستری موقت در مراکز تخصصی روان‌پزشکی هستند. اگرچه واژه "بستری" برای بسیاری نگران‌کننده به نظر می‌رسد، اما این مرحله می‌تواند نجات‌بخش باشد و پایه‌ای برای بهبودی کامل فراهم کند. در این بخش، فرایند بستری، خدمات تخصصی در بیمارستان‌های روانی، و اهمیت مراقبت شبانه‌روزی توضیح داده می‌شود.

psychology11

  1. علل بستری:

  • افکار خودکشی یا آسیب به دیگران

  • ناتوانی در انجام کارهای روزمره

  1. روند بستری:

  • پذیرش، معاینه اولیه، تشکیل پرونده پزشکی و برنامه‌ریزی درمانی

  1. مراقبت‌ها:

  • روان‌درمانی، دارودرمانی، درمان گروهی، کاردرمانی، هنردرمانی و موسیقی‌درمانی

  1. ارزیابی برای ترخیص:

  • بعد از پایدار شدن وضعیت، بیمار ترخیص می‌شود اما درمان سرپایی ادامه دارد.

 

بخش ششم:

توانبخشی روانی و اجتماعی

درمان اختلال روانی تنها به کنترل علائم ختم نمی‌شود. بازگشت موفق به زندگی اجتماعی، شغلی و خانوادگی نیازمند فرآیند توانبخشی جامع و پیوسته است. توانبخشی روانی شامل مجموعه‌ای از خدمات حمایتی، آموزشی و اجتماعی است که به فرد کمک می‌کند تا استقلال، کارکرد و کیفیت زندگی‌اش را بازیابد. این بخش، به نقش توانبخشی، حمایت خانواده و خدمات پیگیرانه در تثبیت درمان می‌پردازد.

  1. توانمندسازی بیمار:

  • آموزش مهارت‌های زندگی، کنترل خشم، حل مسئله، برنامه‌ریزی روزانه

  1. حمایت خانواده:

  • آموزش خانواده برای برخورد درست، جلوگیری از بازگشت علائم

  1. بازگشت به جامعه:

  • کمک به بیمار برای بازگشت به تحصیل، کار یا فعالیت‌های اجتماعی

  1. مراقبت پیگیرانه:

  • جلسات پیگیری با روانشناس و روانپزشک، مصرف منظم دارو

 

 

سخن پایانی مرکز روان  :
اختلالات روانی قابل مدیریت و درمان هستند اگر در زمان مناسب شناسایی و درمان شوند. خانواده نقش کلیدی در این مسیر دارد. مراجعه به موقع به متخصصان سلامت روان، بستری در صورت لزوم، و توانبخشی اصولی می‌تواند فرد را به یک زندگی متعادل بازگرداند.

پرسش‌های متداول:

  1. آیا اختلال روانی قابل درمان است؟
    بله، بسیاری از اختلالات روانی با درمان درست بهبود می‌یابند.

  2. آیا داروهای روان‌پزشکی اعتیادآور هستند؟
    نه، اگر تحت نظر پزشک مصرف شوند، معمولاً اعتیادآور نیستند.

  3. آیا بستری شدن باعث انگ اجتماعی می‌شود؟
    متأسفانه هنوز این نگرش وجود دارد اما آگاهی‌رسانی می‌تواند به کاهش آن کمک کند.

 

 

 

Slide

 

اختلال روانی
علائم اختلال روانی
نشانه‌های بیماری روانی
درمان اختلال روانی
روان‌شناس
روان‌پزشک
داروهای روان‌پزشکی
بستری روان‌پزشکی
توانبخشی روانی
سلامت روان
مشاوره روان‌شناسی
درمان افسردگی
درمان اضطراب
روان‌درمانی
اختلال دوقطبی
اسکیزوفرنی
حمایت خانواده
رفتار درمانی
شناخت درمانی
درمان وسواس
اختلال شخصیت
خدمات روان‌شناسی
مرکز روان‌پزشکی
کمک به بیماران روانی
درمان خانگی اختلال روانی
بازگشت به زندگی عادی
تشخیص بیماری روانی
مراحل درمان روانی
رفتارهای خطرناک روانی
نشانه‌های هشدار دهنده روانی

 

0.00 ( 0 رای )

نشانه‌ها و علائم بیماری روانی

بررسی نشانه های ابتلا به بیماری یا اختلال روانی

نشانه‌ها و علائم بیماری روانی طیف گسترده‌ای دارند و بسته به نوع اختلال، شدت، سن، جنس، و شرایط فرهنگی و اجتماعی فرد ممکن است متفاوت باشند. با این حال، برخی علائم عمومی هستند که در اکثر اختلالات روانی دیده می‌شوند.

AdobeStock 284541276

در ادامه، این نشانه‌ها را به صورت دسته‌بندی‌شده، دقیق و کاربردی توضیح می‌دهم:

۱. تغییرات در افکار و شناخت

✅ اختلال در تمرکز و حافظه:

  • ناتوانی در تمرکز روی کارها یا مکالمه

  • فراموشی مکرر، جا گذاشتن وسایل، ناتوانی در یادآوری اتفاقات اخیر

✅ افکار منفی یا تحریف‌شده:

  • داشتن افکار خودکم‌بینانه یا بی‌ارزشی شدید

  • بدبینی افراطی یا سوءظن به دیگران

  • احساس گناه یا شرم شدید بدون دلیل موجه

✅ توهم و هذیان (در اختلالات شدیدتر مانند اسکیزوفرنی):

  • توهم: شنیدن صدا، دیدن چیزهایی که وجود ندارند

  • هذیان: باورهای نادرست مانند «دیگران در حال تعقیب من هستند» یا «من پیامبری از جانب خدا هستم»

۲. تغییرات در احساسات و خلق‌وخو

✅ نوسانات شدید خلق:

  • تغییرات ناگهانی از شادی به غم یا عصبانیت

  • تجربه‌ٔ احساساتی که با موقعیت تناسب ندارند

✅ افسردگی یا بی‌حسی عاطفی:

  • غمگینی پایدار، بی‌انگیزگی، احساس پوچی

  • کاهش توانایی لذت بردن از چیزهایی که قبلاً لذت‌بخش بودند

✅ اضطراب و نگرانی مداوم:

  • نگرانی بی‌پایان درباره آینده یا موضوعات جزئی

  • احساس تنش مداوم، دلهره، یا ترس غیرمنطقی

۳. تغییر در رفتارها و عادت‌ها

✅ انزوای اجتماعی:

  • قطع ارتباط با خانواده، دوستان یا همکاران

  • اجتناب از موقعیت‌های اجتماعی

✅ تغییر در الگوی خواب:

  • بی‌خوابی یا خواب بیش‌ازحد

  • کابوس‌های مکرر یا خواب ناآرام

✅ تغییر در اشتها و وزن :

  • پرخوری یا بی‌اشتهایی شدید

  • کاهش یا افزایش وزن قابل توجه در مدت کوتاه

✅ رفتارهای پرخطر یا آسیب‌زننده:

  • مصرف مواد مخدر یا الکل

  • رفتارهای جنسی پرخطر، قمار، رانندگی بی‌احتیاط

  • خودزنی یا افکار و اقدامات خودکشی

۴. نشانه‌های جسمی بدون علت پزشکی واضح

  • سردرد، دردهای مزمن، مشکلات گوارشی یا خستگی شدید

  • احساس کسالت جسمی مداوم با وجود نتایج نرمال آزمایش‌های پزشکی

۵. اختلال در عملکرد روزمره

  • افت عملکرد تحصیلی یا شغلی

  • عدم توانایی در انجام مسئولیت‌های روزانه (نظافت، مدیریت مالی، رسیدگی به فرزندان)

  • دشواری در تصمیم‌گیری‌های ساده

۶. تغییر در ادراک خود و جهان

  • احساس غیرواقعی بودن محیط یا خود (دریجه‌زدگی یا شخصیت‌زدایی)

  • حس قطع ارتباط با بدن یا اطرافیان

  • تجربه‌ٔ بحران هویت یا گم‌گشتگی روانی

? نکته مهم:

وجود یکی از این علائم به‌تنهایی به معنای بیماری روانی نیست. اما اگر چند نشانه با هم، برای مدتی بیش از دو هفته، به شکلی مداوم و ناتوان‌کننده ظاهر شوند، نیاز به ارزیابی تخصصی توسط روان‌درمانگر یا روان‌پزشک وجود دارد.

 

علائم بیماری روانی

نشانه‌های اختلال روانی

نشانه‌های افسردگی

علائم اضطراب

علائم اسکیزوفرنی

علائم اختلال دوقطبی

نشانه‌های وسواس فکری

تغییرات خلقی

نوسانات خلقی شدید

اختلال در خواب

بی‌خوابی روانی

پرخوابی عصبی

اضطراب مداوم

احساس بی‌ارزشی

افکار خودکشی

انزوای اجتماعی

کاهش عملکرد تحصیلی

افت عملکرد شغلی

خودزنی

توهم شنیداری

هذیان فکری

رفتارهای پرخطر

بی‌احساسی روانی

خستگی روانی

عدم تمرکز ذهنی

اختلال در حافظه

بی‌علاقگی به زندگی

دردهای روان‌تنی

علائم جسمی بدون علت پزشکی

نگرانی بیش از حد

بدبینی بیمارگونه

رفتارهای ضد اجتماعی

نشانه‌های اولیه بیماری روانی

چگونگی تشخیص بیماری روانی

ارزیابی سلامت روان

مشاوره روان‌شناسی

مراجعه به روان‌پزشک

تست‌های روان‌شناسی

معیارهای تشخیص اختلال روانی

 

0.00 ( 0 رای )

کمیسیون پزشکی تعیین شدت معلولیت در بهزیستی (ICF)

کمیسیون پزشکی بهزیستی

ICF

کمیسیون پزشکی تعیین شدت معلولیت در بهزیستی (ICF)

commission main

مقدمه

کمیسیون پزشکی تعیین شدت معلولیت در بهزیستی (ICF)، برای ارزیابی و تعیین میزان شدت معلولیت افراد تحت نظر وزارت بهداشت و سازمان بهزیستی تشکیل می‌شود. این کمیسیون با استفاده از معیارهای بین‌المللی و بر اساس استانداردهای جهانی، معلولیت افراد را بررسی و شدت آن را ارزیابی می‌کند. این ارزیابی می‌تواند تأثیر زیادی بر دریافت خدمات و حمایت‌های مختلف اجتماعی و مالی افراد معلول داشته باشد.

کمیسیون پزشکی تعیین شدت معلولیت در بهزیستی

اعضای کمیسیون پزشکی تعیین شدت معلولیت

اعضای کمیسیون پزشکی که مسئول ارزیابی شدت معلولیت هستند، معمولاً شامل متخصصان و پزشکان از رشته‌های مختلف می‌باشند. این افراد باید تخصص‌های خاصی داشته باشند تا بتوانند به‌درستی وضعیت فرد معلول را ارزیابی کنند. به‌طور معمول، اعضای کمیسیون شامل موارد زیر هستند:

  • 1. پزشک متخصص:
    پزشکانی که معمولاً در زمینه‌های مختلف پزشکی، مثل نورولوژی، ارتوپدی، روانپزشکی و غیره تخصص دارند.
  • 2. روان‌شناس:
    روان‌شناسان برای ارزیابی جنبه‌های روانی و شناختی معلولیت مورد نیاز هستند.
  • 3. کار درمانگر:
    برای بررسی قابلیت‌های حرکتی و توانمندی‌های فیزیکی فرد.
  • 4. مشاور اجتماعی:
    برای تحلیل شرایط اجتماعی و اقتصادی فرد معلول.
  • 5. فیزیوتراپ:
    برای بررسی توانایی‌های حرکتی و فیزیکی فرد در صورت نیاز.

 

 

چه کسانی به کمیسیون پزشکی تعیین شدت معلولیت در بهزیستی (ICF) مراجعه می‌کنند ؟

افرادی که به این کمیسیون مراجعه می‌کنند، عمدتاً کسانی هستند که به دلیل آسیب یا بیماری‌های مختلف، قادر به انجام فعالیت‌های روزمره و کارهای معمول خود نبوده و به خدمات و پشتیبانی ویژه نیاز دارند. این افراد ممکن است شامل کسانی باشند که دارای معلولیت‌های جسمی، ذهنی، یا ترکیبی از این‌ها هستند. گروه‌های مختلفی که به این کمیسیون مراجعه می‌کنند شامل:

1. افراد با معلولیت‌های جسمی و حرکتی: مانند کسانی که از ناتوانی در حرکت، آسیب‌های استخوانی، نقص‌های مادرزادی و غیره رنج می‌برند.

2. افراد با معلولیت‌های ذهنی و روانی: مثل افرادی که از اختلالات روانی، اضطراب، افسردگی یا اختلالات شناختی رنج می‌برند.

3. افراد دارای نقص حسی: مانند کسانی که مشکل در بینایی یا شنوایی دارند.

4. کودکان و نوجوانان با نیازهای ویژه: این گروه به‌طور خاص نیاز به بررسی‌های دقیق‌تری دارند.

 

 

مدارک مورد نیاز برای کمیسیون پزشکی تعیین شدت معلولیت در بهزیستی (ICF)

برای بررسی و ارزیابی شدت معلولیت، افراد باید مدارک و مستندات خاصی را به کمیسیون ارائه دهند. این مدارک معمولاً شامل:

  • 1. گزارش‌های پزشکی: شامل مدارک پزشکی و تاریخچه درمانی که نشان‌دهنده نوع معلولیت و شدت آن است.
  • 2. آزمایش‌ها و تصاویر پزشکی: از جمله آزمایش‌های آزمایشگاهی، تصاویر رادیولوژی یا MRI که وضعیت سلامت فرد را ثابت می‌کند.
  • 3. برگه‌های ارزیابی توانمندی‌های جسمی و روانی: ارزیابی‌های انجام‌شده توسط پزشکان متخصص در زمینه‌های مختلف.
  • 4. گزارش‌های مشاور اجتماعی و روان‌شناسان: گزارش‌های مربوط به وضعیت اجتماعی و روانی فرد برای بررسی تأثیرات معلولیت بر زندگی اجتماعی وی.
  • 5. مدارک هویتی: شناسنامه، کارت ملی یا سایر مدارک شناسایی.

 

 

فرآیند و مدت زمان ارزیابی در کمیسیون پزشکی تعیین شدت معلولیت در بهزیستی (ICF)

پس از ارائه مدارک، فرآیند ارزیابی به‌صورت مرحله‌ای انجام می‌شود. ابتدا فرد باید درخواست خود را به سازمان بهزیستی یا مراکز مربوطه ارائه دهد. سپس مدارک و مستندات توسط کمیسیون پزشکی مورد بررسی قرار می‌گیرد. ارزیابی‌ها معمولاً در چند جلسه انجام می‌شود که هر جلسه ممکن است بین 30 دقیقه تا یک ساعت طول بکشد.

مدت زمان نهایی برای دریافت نتیجه کمیسیون ممکن است بین چند روز تا چند هفته  بسته به وضعیت هر فرد و سرعت انجام ارزیابی‌ها متغیر باشد. به‌طور معمول، این فرآیند در حدود 1 تا 3 ماه طول می‌کشد.

 

اثرات دریافت برگه کمیسیون پزشکی تعیین شدت معلولیت در بهزیستی (ICF)

دریافت برگه تأسیس کمیسیون و ارزیابی معلولیت از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا این برگه می‌تواند اثرات قابل توجهی در زندگی فرد معلول داشته باشد. برخی از اثرات مهم آن شامل:

1. دریافت خدمات بهزیستی: برگه کمیسیون به فرد این امکان را می‌دهد که از خدمات بهزیستی مانند آموزش‌های ویژه، درمان‌های فیزیوتراپی، و دیگر خدمات حمایت اجتماعی بهره‌مند شود.

2. دریافت حقوق و مزایای مالی: با داشتن این برگه، فرد می‌تواند برای دریافت مزایای مختلف اجتماعی از جمله مستمری‌های دولتی، معافیت‌های مالیاتی و یارانه‌های مخصوص به معلولان درخواست دهد.

3. معافیت‌ها و تسهیلات ویژه: افراد دارای برگه تعیین شدت معلولیت می‌توانند از معافیت‌های خاصی در زمینه‌های مختلف مانند تحصیل، اشتغال و حمل‌ونقل استفاده کنند.
4. دریافت تسهیلات درمانی و دارویی: در برخی موارد، افراد معلول می‌توانند از تخفیف‌های ویژه در هزینه‌های دارویی و درمانی بهره‌مند شوند.

5. حمایت‌های اجتماعی: دریافت برگه کمیسیون به افراد کمک می‌کند تا در جامعه پذیرش بهتری داشته باشند و از حمایت‌های اجتماعی بیشتری برخوردار شوند.

 

نتیجه‌گیری

  • کمیسیون پزشکی تشخیص معلولیت صرفا در  اختیار سازمان  بهزیستی  نبوده  و  وزارت بهداشت نیز میتواند نسبت به  برگزاری چنین کمیسیونی  اقدام نماید 
  • معمولا افراد حاضر در  کمیسیون بهزیستی  ، افراد متخصص  و  داری سواد  بسیار بالا و قدرت تشخیص دقیق  نیستند  و نگاه ایشان  به  انجام  معاینات  و  بررسی  مستندات بیمار  بشدت  تشریفاتی  ست. بطوری که گاها مشاهده  شده است  که  در یک جلسه  کمیسیون  بیش از ده ها  نفر معلول  یا بیمار مورد  ارزیابی قرار میگیرند که  قطعا  این  نوع  رسیدگی  نواقص و ایرادات  بسیاری را نیز به  همراه  دارد .لذا  چنانچه صدور  این  برگه  محدودیت هایی را برای  زندگی اجتماعی  شما ایجاد نمود  میتوانید به  نظر  کمیسیون  بهزیستی  اعتراض نموده  تا  موارد  مجددا  .رد  بحث و بررسی قرار گیرد.
  • سازمان  بهزیستی  تقریبا  تمامی  خدمات  خود  را در  موضوع  توانبخشی به  بخش غیر دولتی  واگذار نموده است  .  لذا  تعجبی هم  ندارد  که  در  خصوص شناسایی و تشخیص دقیق معلولیت ها  با  چالش هایی روبرو  باشد

 

سخن پایانی

کمیسیون پزشکی تعیین شدت معلولیت در بهزیستی نقش بسیار مهمی در زندگی افراد معلول دارد. این فرآیند به آن‌ها این امکان را می‌دهد که از خدمات اجتماعی و حمایتی لازم بهره‌مند شوند. اعضای کمیسیون پزشکی با استفاده از معیارهای دقیق و علمی، شدت معلولیت را ارزیابی کرده و بر اساس آن، اقدامات حمایتی مختلفی را ارائه می‌دهند. در نتیجه، این برگه تأسیس نه‌تنها بر وضعیت اجتماعی فرد تأثیرگذار است، بلکه به او امکان می‌دهد تا از حمایت‌های مختلف دولتی و اجتماعی بهره‌مند گردد.

 

 

کمیسیون پزشکی تعیین شدت معلولیت در بهزیستی (ICF)

کمیسیون پزشکی  بهزیستی

کمیسیون پزشکی آی سی اف

کمیسیون پزشکی (ICF)

کمیسیون تعیین شدت معلولیت در بهزیستی

کمیسیون معلولیت بهزیستی

برگه تعیین شدت معلولیت در بهزیستی (ICF)

برگه تشخیص شدت معلولیت در بهزیستی (ICF)

تعیین شدت معلولیت بهزیستی

تشخیص شدت معلولیت بهزیستی

روش اجرایی تشکیل کمیسیون پزشکی و تعیین سطح معلولیت و معرفی مشمولین معافیت و بررسی مجدد تقاضای معترضین

1) هدف:
بهره مندی متقاضیان واجد شرایط حمایت از خدمات بهزیستی و ماده 6 قانون جامع حمایت از معلولین موضوع معافیت مشمولین، پیشگیری از تضییع حقوقی معترضین به کمیسیون های اولیه و معافیت
2) دامنه عملکرد:
بهزیستی شهرستان- معاونت توانبخشی- اعضاء کمیسیون ها، مدیریت سازمان (پلیس 10 و حوزه نظام وظیفه)
3) تعاریف معلول و انواع معلولیت:
معلول: به کسی اطلاق می گردد که به تشخیص کمیسیون پزشکی سازمان بهزیستی و بر اثر ضایعه جسمی، ذهنی، روانی، یاتوام اختلال مستمر و قابل توجهی در سلامت و کارآیی عمومی وی ایجاد گردد. بطوریکه موجب کاهش استقلال فرد در زمینه اجتماعی و اقتصادی شود. انواع معلولیت شامل جسمی- حرکتی، ذهنی، بینایی، شنوایی، گفتاری، اعصاب و روان می شود.
ماده 6-
الف) یکی از فرزندان اولیایی که خود ناتوان و معلول بوده و یا حداقل دو نفر از فرزندان آنها ناتوان و معلول باشد از انجام خدمت وظیفه عمومی معاف می گردد.
ب) همسرانی که زن ناتوان و معلول خود را سرپرستی می نمایند. مادامی که سرپرستی همسر ناتوان و معلول را بر عهده داشته باشند از انجام خدمت و وظیفه عمومی معاف می گردند.
کمیسیون پزشکی:
اعضاء این کمیسیون کارشناسان مجرب سازمان و پزشک معتمد و پزشک متخصص ضمن ویزیت متقاضی و بررسی مدارک پزشکی سطح معلولیت را تعیین و اعلام می نمایند.
4) شرح فعالیت:
مدارک کلیه افراد متقاضي حمایت مالی، مشمولین متقاضی معافیت و افراد معترض به کمیسیون های اولیه و معافیت در این کمیسیون ها و بررسی و سپس توانخواه توسط پزشکان و کارشناسان عضو کمیسیون ویزیت شده و به استناد دستورالعمل های توانبخشی سطح معلولیت تعیین می گردد و بعد از آن طبق درخواست فرد به منظور پیگیری مراحل ارائه خدمات کارشناس مربوطه مدارک مورد نظر را به واحد مربوطه ارسال می نمایند.

مراجع، ضمائم و پیوست ها:
– کلیه مدارک و دستورالعمل و فرم های مرتبط برای تکمیل در اینجا ذکر شود.
– دستورالعمل شماره ((کتاب جامع دستورالعمل های توانبخشی )) جهت تعیین سطح معلولیت
– فرم کمیسیون تجدید نظر
– فرم ارجاع به پزشک متخصص در خارج از سازمان
– دستورالعمل ماده 6 قانون جامع حمایت از معلولین
– فرم کمیسیون معافیت سربازی

 

کمیسیون پزشکی یا  ICF ، راه ورود به چرخه خدمات بهزیستی

در این کمیسیون، معلولیت ها در ۶ گروه عمده و شایع از جمله اختلالات جسمی، حرکتی، ذهنی، بینایی، شنوایی گفتاری، اعصاب و روان و چند معلولیتی طبقه بندی می شوند و شدت معلولیت هر گروه در چهار سطح، خفیف، متوسط، شدید و خیلی شدید تعیین می‌شود.

پس از ثبت درخواست اولیه، مدارک متقاضیان تشکیل پرونده توانبخشی به  کمیسیون پزشکی بهزیستی ارسال شده و پس از بررسی معلولیت فرد درخواست کننده به همراه مدارک و مستندات پزشکی در کمیسیون پزشکی توانبخشی تعیین نوع و شدت معلولیت، نظریه کمیسیون در سامانه کمیسیون پزشکی (سامانه ارمغان)، ثبت شده و در صورت تایید معلولیت، تشکیل پرونده توانبخشی در سامانه ارمغان صورت خواهد گرفت.

 

0.00 ( 0 رای )

تیمارستان

بررسی تیمارستان: تاریخچه، افراد تحت مراقبت، پرسنل و خدمات

مقدمه

تیمارستان یا بیمارستان روانی، یک مرکز درمانی ویژه برای افرادی است که دچار بیماری‌های روانی شدید هستند و نیاز به مراقبت‌های تخصصی دارند. این مراکز در طول تاریخ تحولات زیادی را تجربه کرده‌اند و امروزه به شکل بیمارستان‌های روانپزشکی مدرن درآمده‌اند که هدفشان نه‌تنها نگهداری، بلکه درمان بیماران روانی است.

---

۱. چه کسانی در تیمارستان نگهداری می‌شوند؟

افرادی که در بیمارستان‌های روانی بستری می‌شوند، معمولاً شامل موارد زیر هستند:

بیماران روانی حاد: کسانی که دچار بیماری‌های روانی شدید مانند اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی شدید یا روان‌پریشی هستند و رفتارشان می‌تواند برای خود یا دیگران خطرناک باشد.

افراد دارای اختلالات شخصیتی شدید: برخی افراد با اختلالات شدید مانند اختلال مرزی (BPD) که ممکن است خودآزاری کنند یا برای جامعه خطرناک باشند، نیاز به بستری شدن دارند.

بیمارانی با تمایل به خودکشی یا آسیب به دیگران: افرادی که دچار افکار خودکشی یا پرخاشگری شدید هستند، برای پیشگیری از خطرات احتمالی در تیمارستان‌ها تحت مراقبت قرار می‌گیرند.

بیمارانی که به درمان‌های طولانی‌مدت نیاز دارند: برخی از بیماران روانی که داروها یا درمان‌های سرپایی برایشان کافی نیست، باید به‌طور دائم یا موقت بستری شوند.

افرادی با مشکلات شدید اعتیاد: برخی بیمارستان‌های روانی بخشی را به درمان افرادی که از بیماری‌های روانی ناشی از اعتیاد رنج می‌برند، اختصاص می‌دهند.

---

۲. پرسنل تیمارستان چه کسانی هستند؟

بیمارستان‌های روانی نیاز به تیمی متخصص دارند که شامل گروه‌های زیر است:

روانپزشکان: پزشکانی که تخصص آن‌ها تشخیص و درمان بیماری‌های روانی با استفاده از داروها و روش‌های درمانی مختلف است.

روانشناسان بالینی: متخصصانی که با روش‌های روان‌درمانی به بیماران کمک می‌کنند تا مشکلاتشان را مدیریت کنند.

پرستاران روانپزشکی: پرستارانی که آموزش ویژه برای مراقبت از بیماران روانی دیده‌اند و مسئولیت تجویز دارو، پایش وضعیت بیماران و کمک به آن‌ها را بر عهده دارند.

کارکنان مددکاری اجتماعی: افرادی که به بیماران کمک می‌کنند تا بتوانند پس از درمان، به زندگی عادی بازگردند.

متخصصان کاردرمانی و هنر درمانی: برخی تیمارستان‌ها برنامه‌هایی مانند موسیقی‌درمانی، هنر درمانی یا کاردرمانی دارند که به بهبود بیماران کمک می‌کند.

حراست و امنیت: برای جلوگیری از فرار بیماران یا آسیب رساندن آن‌ها به خود و دیگران، تیم‌های امنیتی در بیمارستان‌های روانی حضور دارند.

---

۳. خدماتی که تیمارستان‌ها ارائه می‌دهند

بیمارستان‌های روانپزشکی خدمات مختلفی را به بیماران ارائه می‌دهند، از جمله:

تشخیص و درمان دارویی: تجویز داروهای ضدافسردگی، ضدروان‌پریشی و تثبیت‌کننده‌های خلق برای کنترل بیماری.

روان‌درمانی فردی و گروهی: جلسات مشاوره و درمان برای کمک به بیماران در درک و کنترل بیماری‌هایشان.

درمان‌های فیزیکی و کاردرمانی: برخی بیماران از طریق کاردرمانی یا فعالیت‌های جسمی، به بهبود سلامت روان خود کمک می‌کنند.

برنامه‌های توانبخشی و بازگشت به جامعه: بسیاری از بیماران پس از یک دوره درمانی باید یاد بگیرند که چگونه دوباره با جامعه تعامل داشته باشند.

---

۴. تاریخچه تیمارستان و اولین کشور تأسیس‌کننده

مفهوم تیمارستان‌ها به دوران باستان بازمی‌گردد. در گذشته، افراد مبتلا به بیماری‌های روانی معمولاً مورد بی‌توجهی قرار می‌گرفتند یا به‌شدت مجازات می‌شدند.

ایران و جهان اسلام: اولین بیمارستان‌های روانی شناخته‌شده در جهان اسلام تأسیس شدند. در قرن نهم میلادی، بیمارستان بغداد (بیمارستان عضدی) و بیمارستان‌های دیگر در دمشق و قاهره بخش‌هایی را برای بیماران روانی اختصاص داده بودند.

اروپا: در قرون وسطی، اولین بیمارستان روانی رسمی در اسپانیا و بعداً در انگلستان و فرانسه تأسیس شد. یکی از معروف‌ترین تیمارستان‌های جهان، بیمارستان "بتلم" (Bedlam) در لندن است که در سال ۱۲۴۷ میلادی برای بیماران روانی افتتاح شد و به یکی از اولین مراکز رسمی برای نگهداری بیماران روانی در اروپا تبدیل شد.

دوران مدرن: در قرن ۱۸ و ۱۹، با پیشرفت‌های علمی، تیمارستان‌ها به جای محلی برای نگهداری، به مراکز درمانی تبدیل شدند. در قرن ۲۰، بسیاری از تیمارستان‌های سنتی تعطیل شدند و بیمارستان‌های مدرن روانپزشکی با خدمات بهتر جای آن‌ها را گرفتند.

---

نتیجه‌گیری

بیمارستان‌های روانی یا تیمارستان‌ها، از گذشته تاکنون تغییرات زیادی را تجربه کرده‌اند و از مراکز نگهداری ساده به مراکز پیشرفته‌ای برای درمان بیماری‌های روانی تبدیل شده‌اند. امروزه این مراکز نقش مهمی در بهبود سلامت روان جامعه ایفا می‌کنند و با ارائه خدمات مختلف، به بیماران کمک می‌کنند تا به زندگی عادی بازگردند.

 

دارالمجانین

دیوونه خونه

دیوانه خوده

دیوونه خانه

0.00 ( 0 رای )

دستگاه‌ تحریک مغناطیسی (rTMS/TMS) چیست؟

تحریک مغناطیسی مغز یا تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (Transcranial Magnetic Stimulation) که به‌صورت مخفف با عنوان تی ام اس (TMS) یاد می‌شود. نوعی درمان غیرتهاجمی است که از یک کویل (سیم‌پیچ) مغناطیسی برای تحریک سلول‌های عصبی و تأثیرگذاری بر فعالیت الکتریکی طبیعی مغز استفاده می‌کند.

RTMS0

این روش در سال 1985 ابداع شد و امروزه به‌صورت گسترده برای بهبود انواع مشکلات سلامت روان و بیماری‌های مرتبط با مغز مانند افسردگی، اختلال وسواس فکری، اسکیزوفرنی و غیره انجام می‌شود. اصولاً این روش زمانی تجویز می‌شود که سایر درمان‌ها موثر نباشند.

تحریک مغناطیسی مغز یک روش نوین و غیرتهاجمی برای تحریک نواحی خاص مغز است که از تکانه‌ها یا پالس‌های مغناطیسی کوتاه برای تحریک نورون‌ها در نواحی خاص مغز استفاده می‌کند. این پالس‌ها می‌توانند به فعال کردن بخش‌های خاموش مغز یا آرام کردن بخش‌های بیش فعال کمک کنند. این روش به دو شکل اصلی tms (مخفف Transcranial Magnetic Stimulation) و rtms انجام می‌شود.

در روش TMS، پالس‌های مغناطیسی به طور موقت فعالیت‌های مغز را تحریک می‌کنند، در حالیکه دستگاه آر تی ام اس نوعی از TMS است که تکانه‌های الکتریکی مکرر و با فرکانس‌های خاص به یک ناحیه خاص از مغز اعمال می‌شود. در این مقاله به این می‌پردازیم که دستگاه rtms چه کاربردی دارد و برای چه افرادی مناسب است

 RTMS2

تحریک مغناطیسی مغز چیست؟

مخفف تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال است. این یک تکنیک غیرتهاجمی است که از میدان های مغناطیسی برای تحریک فعالیت الکتریکی مغز در مناطق خاصی استفاده می‌کند. در هدف قرار دادن نواحی مختلف مغز، فوق تخصص مغز و اعصاب ممکن است بتواند مزایای بالقوه‌ای را برای شرایط مختلف ارائه دهد. محققان نشان داده‌اند که پزشکان می‌توانند از TMS در درمان چندین بیماری روانی مانند افسردگی و OCD و سایر بیماری‌های مرتبط با مغز مانند میگرن استفاده کنند.

تصور کنید مغز شما مانند یک ارکستر بزرگ است. هر بخش از مغز مانند یک نوازنده است که وظیفه‌ای خاص را بر عهده دارد. گاهی اوقات، برخی از نوازندگان (بخش‌های مغز) به درستی کار نمی‌کنند و این می‌تواند منجر به مشکلاتی شود. دستگاه TMS مانند یک مترونوم است که می‌تواند به نوازندگان (بخش‌های مغز) کمک کند تا دوباره باهم هماهنگ شوند.

پس تحریک مغناطیسی مغز  (Transcranial magnetic stimulation)  به زبان ساده یعنی استفاده از میدان‌های مغناطیسی برای تغییر فعالیت مغز. این میدان‌ها، از طریق یک دستگاه خاص به مغز فرستاده شده و باعث تحریک یا تغییر در فعالیت‌های عصبی می‌شوند. به عبارت ساده‌تر، این روش از طریق امواج می‌تواند به مغز کمک کند تا بهبود یابد یا مشکلاتش رفع شود، بدون اینکه نیاز به جراحی یا داروهای خاصی باشد.

درمان با دستگاه آر تی ام اس در واقع یک روشی غیرتهاجمی است که در آن از میدان مغناطیسی برای تحریک سلول‌های عصبی مغز استفاده می‌شود. TMS بر ناحیه قشر پیشانی مغز که وظیفه کنترل خلق‌وخو را بر عهده دارند تاثیر می‌گذارد. زمانی که فرد دچار افسردگی اساسی می‌شود فعالیت این قسمت از مغز کاهش می‌یابد؛ اما می‌توان با استفاده از پالس‌های مغناطیسی متمرکز، سلول‌های عصبی موجود در این ناحیه را تحریک کرد تا مجددا عملکرد طبیعی خود را به دست آورند. با این روش علائم افسردگی به‌مرور کاهش می‌یابد. مهم‌ترین کاربرد تحریک مغناطیسی مغز درمان افسردگی‌های مقاوم به درمان است.

تحریک مغناطیسی مغز tms

 

آشنایی با دستگاه tms

دستگاه TMS یک وسیله پزشکی است که برای اعمال میدان‌های مغناطیسی به مغز انسان استفاده می‌شود. این دستگاه، با تولید پالس‌های مغناطیسی، می‌تواند مناطق خاصی از مغز را تحریک کند. در واقع تحریک مغناطیسی مغز tms یک روش غیرتهاجمی است که از پالس‌های مغناطیسی برای تحریک سلول‌های عصبی در مغز استفاده می‌کند، به این معنی که نیازی به جراحی یا دارو ندارد. این دستگاه از دو بخش اصلی تشکیل شده است:

  • یک سیم‌پیچ الکترومغناطیسی که به دور سر بیمار قرار می‌گیرد و پالس‌های مغناطیسی را برای تحریک مغز تولید می‌کند.
  • کنسول (نوعی کامپیوتر) که برای کنترل سیم پیچ و تنظیم فرکانس، شدت و طول پالس‌های مغناطیسی استفاده می‌شود.

در این روش، فرد بدون نیاز به بیهوش شدن بر روی صندلی نشسته و هنگامی که سیم پیچ روشن می‌شود، یک میدان مغناطیسی ایجاد می‌کند. این میدان مغناطیسی از جمجمه عبور می‌کند و سلول‌های عصبی را در مغز تحریک می‌کند. تحریک سلول‌های عصبی می‌تواند فعالیت الکتریکی مغز را تغییر دهد.

جلسات درمان معمولاً 30 تا 60 دقیقه طول می‌کشد و ممکن است به مدت 4 تا 6 هفته و 5 روز در هفته تکرار شود. البته پزشک ممکن است بر اساس تغییراتی که در علائم شما مشاهده می‌شود، تغییراتی در برنامه درمانی اعمال کند.

 

RTMS1

تفاوت دستگاه rtms و tms

TMS اصطلاح کلی برای روشی است که از پالس‌های مغناطیسی کوتاه برای تحریک سلول‌های عصبی در مغز استفاده می‌کند. دستگاه آر تی ام اس هم نوع خاصی از TMS است. تفاوت اصلی بین این دو در نحوه اعمال این پالس‌های مغناطیسی است:

  • تحریک مغناطیسی tms مغز: می‌تواند شامل اعمال یک پالس منفرد یا تعداد کمی از پالس‌های مغناطیسی باشد. این نوع از TMS بیشتر برای اهداف تحقیقاتی و نقشه‌ برداری مغز مورد استفاده قرار می‌گیرد تا برای درمان
  • تحریک مغناطیسی مغز rtms: شامل اعمال پالس‌های مکرر با فرکانس و شدت خاص به یک ناحیه خاص از مغز می‌شود. این روش درمانی معمولا برای شرایطی مانند افسردگی، اضطراب و درد مزمن به کار می‌رود

 

تحریک مغناطیسی مغز چه چیزی را نشان می دهد؟

دستگاه آر تی ام اس ابزاری قدرتمند برای بررسی و تعدیل فعالیت مغز است. این روش می‌تواند اطلاعات ارزشمندی در مورد عملکرد مغز ارائه دهد و نشان می‌دهد که مغناطیس به عنوان یک روش غیرتهاجمی برای تحریک مستقیم و غیرمستقیم سلول‌های عصبی مغز به کار می‌رود. این روش به ما امکان می‌دهد تا فعالیت مغزی را به طور موقت تغییر دهیم، اطلاعات بیشتری در مورد عملکرد مغز به دست آوریم و همچنین برخی اختلالات عصبی و روانی را درمان کنیم.

با تحریک مناطق خاص مغز و مشاهده پاسخ‌های رفتاری و فیزیولوژیکی، می‌توان به نقشه‌های دقیق‌تر از عملکرد مغز و تعیین نقش آنها در عملکردهای مختلف مانند حرکت، حس، حافظه و زبان دست یافت. همچنین با تحریک یک منطقه خاص از مغز و مشاهده تغییرات فعالیت در مناطق دیگر، می‌توان به درک بهتر نحوه ارتباط و همکاری بخش‌های مختلف مغز پرداخت.

علاوه بر این با بررسی تفاوت‌های فعالیت مغزی در افراد مبتلا به اختلالات عصبی و روانپزشکی مانند افسردگی، اضطراب، اسکیزوفرنی و آلزایمر و افراد سالم، می‌توان به درک بهتر علل و مکانیسم‌های این بیماری‌ها دست پیدا کرد.

 RTMS3

تحریک مغناطیسی مغز به عنوان یک روش درمانی غیرتهاجمی، معمولاً در مواردی که سایر گزینه‌های درمانی موثر نبوده‌اند، استفاده می‌شود و می‌تواند جایگزینی برای الکتروشوک درمانی نیز محسوب شود.

با اینکه تحقیقات در مورد تحریک مغز rtms و tms هنوز در مراحل اولیه است، اما دستگاه rtms و  tms توانسته برای درمان افسردگی و اضطراب، وسواس فکری-عملی (OCD)، سردرد میگرنی و ترک سیگار، تاییدیه سازمان غذا و دارو آمریکا را دریافت کند. این روش عمدتاً برای درمان افسردگی مورد استفاده قرار می‌گیرد، به‌خصوص در افرادی که به داروهای ضدافسردگی و روان‌درمانی پاسخ نمی‌دهند.

به طور کلی مطالعات بیشتری برای تعیین اثربخشی و عوارض جانبی این روش در درمان طیف وسیع‌تری از اختلالات عصبی و روانپزشکی از جمله پارکینسون، آلزایمر، روان‌گسیختگی یا اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی و انواع اعتیاد مورد نیاز است.

همچنین تحقیقات نشان می‌دهد که این روش ممکن است در بهبود بیماری‌های دیگری مانند اختلال شخصیت مرزی، درد مزمن، اختلالات خوردن، فیبرومیالژیا، استرس پس از سانحه، عوارض سکته مغزی، وزوز گوش، آسیب تروماتیک مغز و دیگر بیماری‌ها و مشکلات عصبی و روانی و سایر بیماری‌ های مغز و اعصاب مؤثر باشد.

 

چه کسی کاندیدای مناسب برای TMS است؟

به نظر می‌رسد مطالعات نشان می‌دهد که TMS ممکن است برای افرادی که با افسردگی دوقطبی زندگی می‌کنند مفید باشد. یک بررسی در سال 2019 از مطالعات نشان داد که مطالعاتی که در مورد TMS تکراری برای علائم افسردگی مورد بررسی قرار می‌گیرند، پتانسیل بالقوه را نشان می‌دهند، در حالی که مطالعات در مورد استفاده از آن در دوره‌های شیدایی مختلط بودند.

 این نشان می‌دهد که TMS ممکن است برای افرادی که با علائم افسردگی BD زندگی می‌کنند مناسب باشد. محققان همچنین خاطر نشان کردند که این روش ممکن است برای افرادی که به مداخلات روان‌شناختی یا دارویی برای این اختلال پاسخ نداده‌اند، کارساز باشد.  در مطالعه ای در سال 2020، محققان 44 نفر را مشاهده کردند که با علائم افسردگی BD  زندگی می‌کردند و تحت TMS قرار گرفتند. آنها هیچ سوژه‌ای نداشتند که با معیارهای شیدایی مطابقت داشته باشد. آنها به نتایج زیر اشاره کردند:

  • 77٪ معیارهای پاسخ خود را برآورده کردند.
  • 41 درصد از کسانی که حداقل 25 درمان داشتند معیارهای بهبودی را داشتند

از بین افرادی که مطالعه را آغاز کردند، چهار نفر (به نمایندگی از 10٪ از شرکت کنندگان در مطالعه) استفاده از درمان را به دلیل نگرانی در مورد فعال کردن شیدایی متوقف کردند.

 

 

 

تحریک مغناطیسی مغز برای چه بیماری‌هایی کاربرد دارد؟

سازمان غذا و دارو آمریکا (FDA)، اثرگذاری این روش را برای بهبود موارد زیر تایید کرده است.  

  • افسردگی
  • اختلال وسواس فکری اجباری
  • میگرن
  • ترک سیگار

RTMS4

البته هنوز تحقیقات در مورد سایر کاربردهای بالقوه آن برای درمان بیماری‌های زیرر ادامه دارد:

  • صرع
  • اضطراب مزمن
  • اختلال استرس پس از سانحه
  • عوارض سکته مغزی
  • اسکیزوفرنی
  • پارکینسون
  • آلزایمر
  • ام اس
  • درد مزمن
  • اختلال دوقطبی
  • اختلالات اشتها
  • فیبرومیالژیا
  • آسیب تروماتیک مغز
 

تحریک مغناطیسی مغز برای درمان افسردگی

تحریک مغناطیسی مغز برای افسردگی یکی از روش‌های رایج درمانی است. این روش، به ویژه در مواردی که داروهای ضدافسردگی و روان‌درمانی به اندازه کافی موثر نباشند، به عنوان یک گزینه درمانی جایگزین درنظر گرفته می‌شود.

نحوه عملکرد TMS در درمان افسردگی به این صورت است که TMS با تحریک نواحی خاص مغز که در تنظیم خلق و خو نقش دارند، به افزایش فعالیت نورون‌ها در این مناطق کمک می‌کند. این افزایش فعالیت می‌تواند به کاهش علائم افسردگی مانند غم، ناامیدی، بی‌انگیزگی و اختلال در خواب و اشتها کمک کند.

 RTMS5

BD یا اختلال دو قطبی

یک اختلال سلامت روان است که با دوره‌های شیدایی (بالا بودن شدید) و دوره‌های افسردگی یا خلق افسرده همراه است. در حالی که گزینه‌های درمانی وجود دارند که می‌توانند کمک کنند، اما همیشه مؤثر نیستند، که محققان را به جستجوی گزینه‌های دیگر سوق داده است.  TMSیک گزینه درمانی است که در درمان افسردگی و اختلال وسواس فکری- جبری (OCD) موفق بوده است. برخی از مطالعات همچنین دریافته‌اند که آن را در درمان BD موثر است. این باعث شده است که بسیاری بر این باور باشند که می‌تواند در آینده‌ای نزدیک یک گزینه درمانی مناسب برای افراد مبتلا به BD باشد.

 

آیا  TMS می‌تواند BD را درمان کند؟

BDیک اختلال سلامت روان است. ممکن است متفاوت ظاهر شود و ممکن است باعث تغییرات غیرعادی در موارد زیر شود:

  • سطوح انرژی
  • حالت تمرکز
  • سطح فعالیت و توانایی کلی برای انجام وظایف

 

سه نوع BD  وجود دارد:

  • اختلال دوقطبی I
  • اختلال دوقطبی II
  • اختلال سیکلوتیمیک

در حالی که هر نوع BD دارای تمایزات مهمی است، فردی که با هر یک از این سه نوع زندگی می‌کند دوره های افسردگی یا خلق و خوی افسرده و دوره های شیدایی را پشت سر می‌گذارد.  TMS نتایج امیدوارکننده‌ای را در درمان BD نشان داده است.

 

موارد تاثیر تحریک الکتریکی عمیق مغز  ( TMS ) و اثرات درمانی آن بر بی دی

تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال یک رویکرد امیدوارکننده برای درمان بیماران مبتلا به BD است که به درمان دارویی یا روانی اجتماعی پاسخ نداده‌اند. تحقیقات آینده باید با وضوح بیشتری مشخص کند که کدام پروتکل‌های TMS  ممکن است برای یک بیمار دوقطبی معین موثرتر باشد. بسیاری از بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی نمی‌توانند به درمان دارویی کافی پاسخ دهند. تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS) شامل تحریک مغناطیسی مغز است که مطالعات نشان داده است ممکن است به بهبود علائم اختلال دوقطبی (BD) کمک کند. با این حال، سازمان غذا و دارو (FDA) هنوز TMS را به عنوان یک گزینه درمانی برای BD تایید نکرده است.

 

 

 

تحریک مغناطیسی مغز برای چه کسانی مفید است؟

تحریک مغز از نوع مغناطیسی، ممکن است برای افرادی که به داروها یا روش‌های درمانی دیگر پاسخ نمی‌دهند، مفید باشد. همچنین برای افرادی که تردید دارند یا از اثرات جانبی داروها نگران هستند، این روش می‌تواند یک گزینه مناسب باشد. افرادی که با اختلالات روانی و عصبی مانند افسردگی، اختلالات اضطرابی، OCD، اختلال دوقطبی و سایر بیماری‌های مغزی و عصبی دست و پنجه نرم کرده‌اند، می‌توانند از این روش بهره‌مند شوند. تحریک مغناطیسی مغز rtms و tms برای همه افراد مناسب نیست و زنان باردار، افراد مبتلا به صرع، افرادی که از ایمپلنت‌های فلزی در سر خود استفاده می‌کنند و افرادی که سابقه تشنج دارند، نباید از TMS استفاده کنند.

مزایای tms چیست ؟

روش درمانی tms دارای مزایای متفاوتی است که در ادامه به آن‌ها می‌پردازیم:

  • درمان غیر تهاجمی: این روش در دسته روش‌های غیرتهاجمی قرار می‌گیرد و بدون نیاز به جراحی یا برش انجام می‌شود. افرادی که از تحریک مغناطیسی مغز استفاده می‌کنند بعد از هر جلسه می‌توانند فعالیت‌های عادی و روزمره خود را از سر بگیرند؛
  • بدون نیاز به بیهوشی و درمان سرپایی: تداخلی با سایر روش‌های درمانی ندارد. هم‌زمان با این روش جدید، می‌توان از دارودرمانی یا روان‌درمانی استفاده کرد.
  • بدون عوارض و مطمئن: بی‌خطر است. مهم‌ترین عارضه rTMS تشنج است؛ اما این عارضه بسیار نادر است و احتمال وقوع آن کمتر از 0.01 درصد است. سایر عوارض جانبی این روش جدید، خفیف هستند و بعد از چند دقیقه رفع می‌شوند؛
  • اثرگذاری مناسب: موثر است. میزان موفقیت تحریک مغناطیسی متناسب با شرایط افراد است؛ اما تحقیقاتی که تا به امروز انجام شده به‌وضوح نشان می‌دهد این روش قادر به کنترل و درمان انواع اختلالات است؛
  • درمان بدون درد: خوشبختانه در طی فرایند درمان، مشکلی برای بیمار از نظر احساس درد و ناراحتی وجود ندارد.
  • عدم تداخل با سایر روش‌های درمانی: هم‌زمان با این روش جدید، می‌توان از دارودرمانی یا روان‌درمانی استفاده کرد.

 

نکات قبل از تحریک مغناطیسی مغز

قبل از انجام تحریک مغناطیسی مغز rtms، لازم است اقداماتی انجام شود تا اطمینان حاصل شود که این روش برای شما مناسب و ایمن است. این اقدامات شامل معاینه فیزیکی توسط پزشک مغز و اعصاب  یا روانپزشک و احتمالاً انجام آزمایشات آزمایشگاهی یا ارزیابی‌های روانپزشکی می‌شود.

 

موارد مهم قبل از آزمایش تحریک مغناطیسی مغزی

  • هر نوع ایمپلنتی که الکترونیکی یا حاوی فلز مغناطیسی باشد را نباید به همراه داشته باشید. زیرا کویل تحریک مغناطیسی مغز شامل یک آهنربای قوی است که می‌تواند هر فلز مغناطیسی را به سمت خود بکشد. این کشش می‌تواند باعث حرکت دادن ایمپلنت، احساس درد شدید یا حتی بروز جراحات شود. در نتیجه برای افرادی‌که کاشت حلزون، صفحات فلزی روی جمجمه، گیره آنوریسم، محرک عصب واگ و سایر دستگاه‌ها را در مغز دارند؛ خطرناک است.
  • اگر سابقه تشنج، صرع یا سایر شرایطی‌که بر مغز تأثیر می‌گذارند؛ دارید به پزشک خود اطلاع دهید. اگرچه نادر است، اما تحریک مغناطیسی مغز می‌تواند باعث بروز تشنج شود. اگر یک بیماری مرتبط با تشنج دارید یا دارویی مصرف می‌کنید که خطر تشنج را افزایش می‌دهد. ممکن است پزشک توصیه کند که داروهایتان را تغییر دهید یا به طور کلی روش درمانی دیگری را امتحان کنید.
  • برای زنان باردار ممنوع است. زیرا خطر آسیب به جنین وجود دارد.

اگر خطری شما را تهدید نکند. در مرحله بعد پزشک باید بهترین مکان برای قرار دادن کویل روی سر و دوز انرژی مغناطیسی مناسب شما را شناسایی کند.

 

باید مطمئن شوید که وضعیت سلامتی شما مناسب است و هیچ موانعی برای انجام این روش وجود ندارد، از جمله بارداری یا تلاش برای باردار شدن، وجود هر گونه ایمپلنت فلزی آهنی در جمجمه، مصرف داروهای خاص، سابقه تشنج یا سابقه خانوادگی صرع، اختلالات سلامت روان، سابقه آسیب مغزی، سردردهای مکرر یا شدید و تجربه قبلی از این روش. ضمنا قبل از شروع درمان، یک سری محافظ شنوایی به بیمار داده می‌شود تا روی گوش‌های خود قرار داده و از صدای پالس ایجاد شده و امواج مغناطیسی دچار ناراحتی و آسیب شنوایی نشود.

 RTMS6

 

نکات بعد از انجام tms

بعد از انجام تی ام اس چه مراقبت‌هایی لازم است؟

تحریک مغناطیسی مغز تهاجمی نیست، نیازی به بیهوشی ندارد و به‌صورت سرپایی انجام می‌شود. به‌همین‌دلیل، بعد از انجام آن می‌توانید کارهای روزانه خود را از سر بگیرید.

ممکن است برای مدت کوتاهی پس از آن سردرد داشته باشید که جای نگرانی نیست. اصولا اگر TMS برای شما موثر باشد، علائم ممکن است بهبود یابند یا به طور کامل از بین بروند.

البته اگر افسردگی یا سایر مشکلات روانی و ذهنی شما حداقل به مدت 2 تا 3 ماه بهبود یافتند و بعدا دوباره عود کردند. می‌توانید روند درمان را دوباره تکرار کنید. شاید به‌همین‌دلیل است که پزشکان توصیه می‌کنند پس از تکمیل یک سری درمان تی ام اس، دارودرمانی و روان‌درمانی به‌صورت مداوم انجام شوند.

پس از انجام تحریک مغناطیسی مغز rtms و tms، برخی نکات را باید رعایت کنید:

  • بعد از درمان با دستگاه آر تی ام اس استراحت کنید. می‌توانید به خانه بروید و به فعالیت‌های عادی خود ادامه دهید، اما از انجام فعالیت‌های سنگین یا استرس‌زا خودداری کنید
  • بعد از TMS رانندگی نکنید. ممکن است تا چند ساعت پس از آن دچار سرگیجه یا تاری دید شوید
  • اگر پزشک شما دارو تجویز کرده است، آن را طبق دستور مصرف کنید
  • اگر عوارض جانبی شدیدی را تجربه کردید، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید
  • توصیه‌های پزشک خود را پیگیری کنید و برنامه درمانی خود را به دقت دنبال کنید، از جمله حضور به موقع در جلسات درمانی

 

نحوه انجام tms

نحوه انجام تحریک مغناطیسی مغز چگونه است؟

در طول هر جلسه تحریک مغناطیسی مغز برای درمان، یک کویل مجهز به آهنربا روی پوست سر شما قرار می‌گیرد. کویل، پالس‌های مغناطیسی را ارسال و سلول‌های عصبی مغز که در کنترل خلق‌و‌خو و افسردگی نقش دارند را تحریک می‌کند. در واقع تصور می‌شود که نواحی از مغز را فعال می‌کند که در طول افسردگی و غیره فعالیتشان کاهش یافته است.

البته ازآنجایی‌که برای درمان افسردگی این روند شامل ارسال پالس‌های مغناطیسی مکرر است؛ از آن با عنوان TMS تکراری (Repetitive TMS) یا rTMS یاد می‌شود.

کویل الکترومغناطیسی به طور مکرر خاموش و روشن می‌شود تا پالس‌های تحریک‌کننده تولید کند. این مسئله منجر به احساس ضربه زدن روی سر و شنیدن صدای کلیک‌مانند و به‌دنبال آن مکث می‌شود. به‌همین‌دلیل، گوش‌گیرهایی به شما داده می‌شوند تا در طول عمل استفاده کنید.

معمولا اولین جلسه درمانی حدود 1 ساعت طول می‌کشد. اما جلسات بعدی کوتاه‌تر هستند و حدود 20 دقیقه طول می‌کشند.

همچنین برای درمان مشکلات شدیدتر مانند اختلال وسواس فکری اجباری و ترک سیگار از تحریک مغناطیسی عمیق (deep TMS) استفاده می‌شود. تفاوت بین rTMS و تی ام اس عمیق در نوع کویل مورداستفاده است. کویل مختص تی ام اس عمیق، نواحی عمیق‌تر و وسیع‌تری از مغز را تحریک می‌کند.

ابتدا تمامی اشیا حساس به مغناطیس مانند جواهرات از بیمار گرفته می‌شود. سپس روی صندلی مخصوص می‌نشیند و پدهای مخصوص برای گوش، به او داده می‌شود. سپس محل دقیق قرارگیری کویل روی سر بیمار توسط اپراتور مشخص می‌شود. سپس آستانه حرکتی بیمار یا حداقل قدرت مغناطیسی برای ایجاد انقباض با توجه به شرایط بیمار تعیین می‌شود و براساس آن برنامه درمانی مشخصی برای بیمار تعیین می‌گردد.

در تمام طول درمان اپراتور در کنار بیمار بوده و وضعیت او را بررسی می‌کند و بیمار فقط صدای ناشی از امواج مغناطیسی را حس می‌کند. مدت زمان هر جلسه و تعداد جلسات در هفته با توجه به شرایط بیمار متغیر خواهد بود ولی به طور کلی هر جلسه حدود 20-40 دقیقه زمان می‌برد.

 

هزینه تحریک مغناطیسی مغز

هزینه تحریک مغناطیسی مغز متغیر است و ممکن است بسته به مکان، تخصص پزشک، تعداد جلسات درمانی و نوع دستگاه TMS و نوع بیمه متفاوت باشد. به طور متوسط، هر جلسه درمان با تحریک مغناطیسی مغز rtms و tms در ایران، بین 1 تا 3 میلیون تومان است. اما برخی بیماری‌ها و شرایط ممکن است نیاز به جلسات تکراری داشته باشند که می‌تواند هزینه کل را افزایش دهد. همچنین برخی بیمه‌ها ممکن است هزینه این روش درمانی را بصورت جزئی یا کامل پوشش دهند.

 

 

 

 

آیا تی ام اس برای مغز مضر است؟

عوارض تحریک مغناطیسی مغز  چیست؟

تحریک مغناطیسی rtms و tms به طور کلی یک روش ایمن و غیرتهاجمی است، اما ممکن است برخی از افراد نسبت به آن حساسیت نشان دهند یا عوارضی از جمله سردرد، درد در محل تحریک، سرگیجه، بی‌خوابی، اسپاسم عضلانی، وزوز موقت گوش یا تغییرات در بینایی و شنوایی (هایپراکوزیس) را تجربه کنند. این عوارض خفیف و گذرا هستند.

همچنین در برخی موارد نادر ممکن است عوارض جدی‌تری مانند تشنج، از دست دادن قدرت شنوایی، شیدایی (به ویژه در افرادی که از اختلال دو قطبی رنج می برند) رخ دهد، اما این اتفاقات بسیار نادر هستند.

تا به الان، کارشناسان ده‌ها مطالعه تحقیقاتی در مورد این روش انجام داده‌اند. هیچ یک از این مطالعات اثری از خطرات مغزی ناشی از آن مانند از دست دادن حافظه پیدا نکرده‌اند.

به طور کلی، تحریک مغناطیسی مغز ایمن و قابل تحمل در نظر گرفته می‌شود. با این حال، در موارد نادر برخی عوارض جانبی به همراه دارد.

از عوارض tms می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • تشنج
  • شیدایی به‌ویژه در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی
  • از دست دادن شنوایی، به‌خصوص اگر گوش‌ها در طول درمان به خوبی محافظت نشده باشند.

تحریک مغناطیسی مغز را در کدام مرکز انجام دهیم؟

اگر به دستور پزشک قصد انجام این روش را دارید، پیشنها ما به شما مراجعه به مرکز روان ایران است. مطمئنا در این شرایط نگران بروز هرگونه عوارض جانبی احتمالی نخواهید بود و بهترین نتایج را دریافت خواهید کرد.

 

تحریک مغناطیسی مغز در البرز

تحریک مغناطیسی مغز در کرج

تحریک مغناطیسی مغز در فردیس

تحریک مغناطیسی در البرز

تحریک مغناطیسی در کرج

تحریک مغناطیسی در فردیس

 

 

 rTMS در البرز

 rTMS در کرج

 rTMS در فردیس

 TMS در البرز

 TMS در کرج

 TMS در فردیس

آر تی ام اس در البرز

آر تی ام اس در کرج

آر تی ام اس در فردیس

مرکز روان
Image is not available
Image is not available
Opening Hours
7/24
Call us
9122602410
write us
https://markazeravan.ir
Mrkaz Ravan
previous arrow
previous arrow
next arrow
next arrow