<link href="/modules/mod_accordeonmenuck/themes/default/css.php?cssid=accordeonck446" rel="stylesheet"/>
0.00 ( 0 رای )

مرکز خصوصی نگهداری بیماران اعصاب و روان تهران

مرکز خصوصی توان‌بخشی اعصاب و روان تهران با هدف ارائه خدمات تخصصی در حوزه سلامت روان، بازتوانی بیماران و ارتقای کیفیت زندگی مراجعان تأسیس شده است. این مرکز با بهره‌گیری از تیمی متشکل از روان‌پزشکان، روان‌شناسان، درمانگران، پرستاران و متخصصان توان‌بخشی، محیطی امن، علمی و انسانی برای بیماران فراهم کرده است.

 

اهداف مرکز توان‌بخشی اعصاب و روان

هدف اصلی این مرکز، بازگرداندن فرد به تعادل روانی، اجتماعی و جسمی است. ما باور داریم که سلامت روانی، ریشهٔ سلامت کل بدن است و توان‌بخشی مؤثر، تنها با نگاه جامع‌نگر به انسان ممکن می‌شود.

اصول بنیادین در درمان و نگهداری بیماران اعصاب و روان

  • احترام به کرامت انسانی بیمار
  • حفظ رازداری و امنیت اطلاعات
  • استفاده از روش‌های علمی و شواهد‌محور
  • تلفیق درمان دارویی، روان‌درمانی و توان‌بخشی
  • ایجاد محیط آرام، طبیعت‌محور و الهام‌بخش

خدمات تخصصی مرکز خصوصی توان‌بخشی اعصاب و روان تهران

۱. ارزیابی و تشخیص جامع

در بدو پذیرش، ارزیابی روان‌پزشکی، روان‌شناسی و جسمانی کامل انجام می‌شود. نتایج این ارزیابی مبنای طراحی برنامهٔ درمانی اختصاصی هر بیمار خواهد بود.

۲. روان‌درمانی فردی و گروهی

جلسات منظم با درمانگران مجرب جهت اصلاح الگوهای فکری، رفتاری و هیجانی بیمار برگزار می‌شود. از رویکردهای CBT، ACT، DBT و درمان‌های مبتنی بر ذهن‌آگاهی استفاده می‌شود.

۳. توان‌بخشی شناختی و رفتاری

برنامه‌های بازآموزی حافظه، تمرکز، کنترل هیجان و مهارت‌های زندگی به‌صورت روزانه انجام می‌شود تا فرد بتواند مجدداً در جامعه عملکرد مؤثر داشته باشد.

۴. فیزیوتراپی و تمرینات آرام‌سازی

درمان‌های فیزیکی و تمرینات تنفسی، یوگا، مدیتیشن و ریلکسیشن برای تقویت ارتباط ذهن و بدن طراحی شده‌اند.

۵. موسیقی‌درمانی و هنر‌درمانی

استفاده از موسیقی، نقاشی، مجسمه‌سازی و فعالیت‌های هنری در کاهش اضطراب، افسردگی و بازسازی احساسات نقش مهمی دارد.

۶. خدمات پرستاری شبانه‌روزی

پرسنل پرستاری مجرب، مراقبت‌های مستمر جسمی و دارویی را زیر نظر مستقیم روان‌پزشک انجام می‌دهند تا روند درمان ایمن و پیوسته باشد.

محیط مرکز توان‌بخشی

مرکز خصوصی توان‌بخشی اعصاب و روان تهران با فضایی آرام، نور طبیعی، محوطه سبز و امکانات رفاهی کامل، محیطی ایده‌آل برای بهبود روان و جسم بیماران ایجاد کرده است.

بخش‌های مختلف مرکز

  • بخش بستری کوتاه‌مدت و بلندمدت
  • کلینیک روزانه سلامت روان
  • بخش مشاوره خانواده و زوج‌درمانی
  • بخش تغذیه و اصلاح سبک زندگی
  • فضاهای هنری و ورزشی

فرایند پذیرش و نگهداری بیماران

  1. تماس اولیه و مشاوره رایگان با تیم درمان
  2. ارزیابی کامل وضعیت بیمار توسط روان‌پزشک
  3. تهیه برنامه درمانی اختصاصی
  4. شروع دوره بستری یا توان‌بخشی
  5. پایش مداوم و جلسات بازخورد با خانواده

نقش خانواده در درمان بیماران اعصاب و روان

آموزش خانواده‌ها یکی از ارکان اصلی موفقیت درمان است. در جلسات مشاوره خانوادگی، نحوه برخورد با بیمار، شناخت علائم هشداردهنده و حمایت مؤثر آموزش داده می‌شود.

ارتباط ذهن، بدن و محیط در بهبود روان

تحقیقات نشان داده‌اند که تماس با طبیعت، تغذیه سالم و خواب منظم اثر مستقیم بر بهبود عملکرد مغز و کاهش استرس دارد. مرکز ما این اصول را در ساختار درمانی خود گنجانده است.

تأثیر نور، رنگ و صدا بر آرامش روان

در طراحی فضاهای مرکز از نور طبیعی، رنگ‌های ملایم و موسیقی آرام استفاده شده تا احساس امنیت و تعادل درونی افزایش یابد.

چرا مرکز خصوصی توان‌بخشی اعصاب و روان تهران؟

  • پرسنل متخصص با مدارک بین‌المللی
  • امکانات اقامتی استاندارد
  • برنامه درمانی شخصی‌سازی‌شده
  • نظارت مداوم پزشک معالج
  • تأکید بر توان‌بخشی روانی، اجتماعی و جسمی

بازتوانی پس از ترخیص

پس از پایان بستری، بیمار در برنامه پیگیری شرکت می‌کند تا احتمال بازگشت علائم به حداقل برسد. جلسات منظم مشاوره، تماس تلفنی و ویزیت خانگی بخش مهمی از این مرحله است.

جمع‌بندی

مرکز خصوصی توان‌بخشی اعصاب و روان تهران با تکیه بر علم، تجربه و انسان‌مداری، مأمن امنی برای بیماران و خانواده‌های آنان است. هدف ما بازگرداندن امید، آرامش و توان به زندگی بیماران است.


کلمات کلیدی

مرکز توانبخشی اعصاب و روان تهران

مرکز خصوصی روانپزشکی تهران

نگهداری بیماران اعصاب و روان

کلینیک اعصاب و روان

توانبخشی روانی در تهران

رواندرمانی تخصصی

درمان افسردگی

درمان اضطراب

بازتوانی بعد از بستری

مشاوره خانواده بیماران روانی

درمان اختلالات خلقی

مرکز بستری خصوصی روانپزشکی

روانشناس متخصص تهران

توانبخشی بیماران دو قطبی

درمان اسکیزوفرنی

درمان وسواس فکری

کلینیک سلامت روان

مراکز نگهداری بیماران روانی

درمان استرس مزمن

مرکز آرامش روان تهران

بستری بیماران اعصاب و روان

خدمات توانبخشی روانشناسی

بازپروری روانی

مرکز درمان اعتیاد و افسردگی

درمان بی‌خوابی

مشاوره روانشناسی تهران

روانپزشک شبانه‌روزی

بستری کوتاه‌مدت روانپزشکی

درمان حملات پانیک

کلینیک روانشناسی حرفه‌ای

درمان فرسودگی شغلی

بازتوانی پس از بحران

درمان وسواس شستشو

درمان اختلال خواب

توانبخشی شناختی

مرکز درمان روانی خصوصی

درمان اختلالات اضطرابی

پذیرش بیماران اعصاب و روان

مرکز جامع سلامت روان

مرکز تخصصی بازتوانی روان

0.00 ( 0 رای )

بیمار روانی از تشخیص تا درمان

 آغاز اختلال روانی در یک فرد؛ از نشانه‌ها تا توانبخشی کامل

اختلالات روانی بخشی از واقعیت زندگی بشر هستند. بسیاری از افراد ممکن است در برهه‌هایی از زندگی خود دچار نشانه‌هایی شوند که به ظاهر معمولی‌اند اما در صورت بی‌توجهی، به یک اختلال روانی جدی تبدیل می‌شوند. شناخت زودهنگام این نشانه‌ها، واکنش درست خانواده و ارجاع به موقع به متخصصان می‌تواند مسیر زندگی فرد را نجات دهد. در این مطلب جامع، مراحل مختلف بروز، تشخیص و درمان اختلال روانی را از شروع تا توانبخشی کامل بررسی می‌کنیم.

ravan 3

اختلالات روانی، برخلاف تصور رایج، فقط محدود به بیمارستان‌های روان‌پزشکی و افراد «به‌شدت بیمار» نیستند. روان انسان، مانند جسم، می‌تواند دچار تنش، آسیب، خستگی یا حتی ناتوانی شود. این اختلالات، طیفی وسیع دارند؛ از اضطراب و افسردگی که شایع‌ترین اختلالات روانی در جهان هستند، گرفته تا بیماری‌های مزمنی چون اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی و اختلالات شخصیت که عملکرد فرد را به طور جدی مختل می‌کنند. هرچند شدت و نوع اختلال در افراد متفاوت است، اما همه آن‌ها با یک نقطه مشترک آغاز می‌شوند: تغییراتی کوچک اما معنادار در رفتار، فکر، احساس یا عملکرد روزمره.

اولین نشانه‌های اختلال روانی معمولاً پنهان، تدریجی و حتی برای خود فرد نامحسوس‌اند. یک نفر ممکن است ناگهان علاقه‌اش را به معاشرت با دوستان از دست بدهد، دیگری ممکن است تمرکزش در محل کار یا مدرسه کاهش یابد، و فردی دیگر شاید دچار کابوس‌های مکرر، اضطراب بی‌دلیل یا غمگینی دائمی شود. این علائم ممکن است با فشارهای روزمره، شرایط شغلی، بحران‌های خانوادگی یا حتی دلایل جسمانی اشتباه گرفته شوند و به همین خاطر، اغلب دیر تشخیص داده می‌شوند. به‌خصوص در جوامعی که تابوها، ناآگاهی یا انکار نسبت به «مشکلات روانی» وجود دارد، تشخیص و درمان، بسیار دیرهنگام اتفاق می‌افتد؛ و این تأخیر، پیامدهای جدی‌تری به دنبال دارد.

اختلالات روانی، برخلاف سرماخوردگی یا یک زخم سطحی، به ندرت خودبه‌خود خوب می‌شوند. اگر فردی دچار افسردگی متوسط یا اضطراب شدید شده باشد، بدون مداخله تخصصی، احتمالاً علائم او شدیدتر می‌شوند، عملکرد روزمره‌اش افت می‌کند، روابطش آسیب می‌بیند، و حتی ممکن است به افکار خودکشی یا اختلالات هم‌زمان جسمانی منجر شود. در این مرحله، درمان دشوارتر و طولانی‌تر خواهد بود. اما اگر در همان مراحل اولیه، نشانه‌ها شناسایی شده و واکنش مناسبی از سوی خانواده یا اطرافیان داده شود، می‌توان از پیشرفت اختلال جلوگیری کرد.

Slide

خانواده، دوستان، معلمان و همکاران، در شناسایی زودهنگام علائم روانی نقش بسیار کلیدی دارند. وقتی والدین متوجه تغییرات رفتاری یا هیجانی در فرزند نوجوان خود می‌شوند، یا زمانی که همسری احساس می‌کند شریک زندگی‌اش بیش از حد منزوی، بی‌حوصله یا پرخاشگر شده است، این می‌تواند نقطه شروع مداخله به‌موقع باشد. گفت‌وگوی آرام، ایجاد حس امنیت و بدون قضاوت بودن، اولین قدم‌های مهمی هستند که می‌توانند زمینه مراجعه فرد به مشاور یا روان‌شناس را فراهم کنند. متأسفانه در بسیاری از مواقع، این نشانه‌ها یا نادیده گرفته می‌شوند یا با واکنش‌هایی چون سرزنش، تمسخر، فشار برای «قوی بودن» یا مقایسه با دیگران پاسخ داده می‌شوند؛ که همگی باعث پیچیده‌تر شدن اوضاع و تشدید اختلال می‌شوند.

از سوی دیگر، درک این نکته نیز ضروری‌ست که مراجعه به روان‌شناس یا روان‌پزشک، نشانه ضعف یا دیوانگی نیست. درست همان‌طور که برای درد معده یا اختلال بینایی به پزشک مراجعه می‌کنیم، ذهن و روان ما نیز نیازمند توجه تخصصی هستند. خدمات سلامت روان، امروزه شامل طیف وسیعی از مداخلات تخصصی، اخلاقی و قابل‌دسترس هستند که می‌توانند با هزینه‌ای معقول و در محیط‌هایی امن، فرد را از بحران روانی به سمت بهبودی پایدار هدایت کنند.

این مطلب با هدف افزایش آگاهی عمومی، کاهش انگ اجتماعی، و آموزش گام‌به‌گام فرآیند تشخیص تا درمان اختلالات روانی تهیه شده است. در ادامه، مراحل مختلف شکل‌گیری یک اختلال روانی را از نخستین نشانه‌ها تا تشخیص، مداخله تخصصی، درمان دارویی یا روان‌درمانی، بستری احتمالی، و در نهایت توانبخشی روانی و بازگشت به زندگی عادی مرور خواهیم کرد. آگاهی، نخستین قدم درمان است.

بخش اول: 

اختلال روانی نشانه‌های اولیه آن

 اغلب اختلالات روانی به‌صورت تدریجی و با نشانه‌هایی کوچک آغاز می‌شوند که در ابتدا ممکن است بی‌اهمیت یا ناشی از خستگی، استرس یا مشکلات روزمره تلقی شوند. با این حال، توجه دقیق به این نشانه‌ها می‌تواند کلید پیشگیری و درمان زودهنگام باشد. در این بخش، به شایع‌ترین علائم اولیه روانی می‌پردازیم که در مراحل آغازین خود را در رفتار، هیجان، تفکر و عملکرد روزانه فرد نشان می‌دهند.

ravan 2

نشانه های اختلال روانی :

  1. تغییرات رفتاری ناگهانی:

  • پرخاشگری یا انزوا

  • افت تحصیلی یا شغلی

  • بی‌علاقگی به فعالیت‌های روزمره

 

Slide
  1. تغییرات در خلق و خو:

  • اضطراب شدید یا بی‌دلیل

  • نوسانات خلقی (شاد بودن افراطی و سپس افسردگی شدید)

  1. مشکلات در فکر و ادراک:

  • توهم (دیدن یا شنیدن چیزهایی که وجود ندارند)

  • افکار پارانوئید یا بدبینی شدید

  1. مشکلات خواب و غذا:

  • بی‌خوابی یا خواب زیاد

  • کاهش یا افزایش شدید اشتها

  1. علائم جسمانی بدون علت پزشکی:

  • سردردهای مکرر، دل‌درد، احساس خستگی دائمی

 

 ravan 1

 

بخش دوم:

واکنش خانواده در برابر نشانه‌ها

خانواده، نخستین حلقه حمایت روانی یک فرد محسوب می‌شود. نوع برخورد خانواده با نشانه‌های رفتاری یا هیجانی فرد، نقش بسیار تعیین‌کننده‌ای در مسیر تشخیص و درمان دارد. در بسیاری از موارد، برخورد نادرست یا انکار مسئله از سوی خانواده، روند درمان را به تأخیر می‌اندازد. این بخش بر واکنش‌های صحیح، حمایتگرانه و آگاهانه‌ای تمرکز دارد که خانواده‌ها باید در برابر علائم روانی از خود نشان دهند.

 

  1. مشاهده و ثبت رفتارها:

  • خانواده باید رفتارهای غیرعادی را ثبت کرده و مدت، شدت و تکرار آن‌ها را یادداشت کند.

  1. پرهیز از قضاوت:

  • سرزنش، مقایسه یا تحقیر می‌تواند وضعیت بیمار را وخیم‌تر کند.

  1. ایجاد فضای امن:

  • با بیمار صحبت کرده و به او اطمینان دهند که قرار است کمک دریافت کند.

  1. جستجوی اطلاعات:

  • خانواده باید در مورد علائم روانی اطلاعات کسب کرده و برای مرحله بعدی آماده شوند.

 

 

 

 

بخش سوم:

مراجعه به مشاور یا روانشناس

پس از تشخیص اولیه از سوی خانواده یا خود فرد، اولین گام حرفه‌ای در فرآیند درمان، مراجعه به مشاور یا روان‌شناس است. این مرحله به فرد کمک می‌کند تا علائم خود را در چارچوب علمی و روان‌شناختی بشناسد و مسیر درمان را آغاز کند. در این بخش، با روند ارزیابی روان‌شناختی، روش‌های درمانی غیردارویی و نقش کلیدی مشاوران آشنا می‌شویم.

 

  1. ارزیابی اولیه:

  • روانشناس از طریق مصاحبه و آزمون‌های روان‌سنجی شدت و نوع مشکل را ارزیابی می‌کند.

  1. تعیین نوع اختلال:

  • ممکن است علائم افسردگی، اضطراب، وسواس، دوقطبی، اسکیزوفرنی یا دیگر اختلالات تشخیص داده شود.

  1. طراحی برنامه درمانی:

  • شامل جلسات مشاوره فردی، خانواده‌درمانی، رفتاردرمانی یا شناخت‌درمانی

  1. در صورت لزوم ارجاع به روانپزشک:

  • اگر نیاز به دارودرمانی باشد، مشاور بیمار را به روانپزشک ارجاع می‌دهد.

 

 

 mental Association1

بخش چهارم:

مراجعه به روانپزشک

زمانی که شدت اختلال به حدی است که فرد برای کنترل علائم خود نیازمند دارو می‌باشد، مراجعه به روان‌پزشک ضرورت پیدا می‌کند. روان‌پزشک، پزشک متخصص سلامت روان است که بر مبنای مصاحبه بالینی و ارزیابی‌های لازم، درمان دارویی را آغاز می‌کند. این بخش به بررسی مراحل تشخیص، تجویز و تنظیم دارو، و همکاری میان روان‌پزشک و روان‌شناس اختصاص دارد.

 

  1. مصاحبه روان‌پزشکی:

  • روانپزشک علائم را بررسی کرده و سابقه پزشکی و خانوادگی را می‌پرسد.

  1. تجویز دارو:

  • داروهای ضدافسردگی، ضداضطراب، ضدروان‌پریشی بسته به نوع اختلال تجویز می‌شود.

  1. مانیتورینگ و تنظیم دارو:

  • واکنش بدن به داروها بررسی شده و در صورت نیاز داروها تنظیم می‌شوند.

  1. همکاری با روانشناس:

  • روانپزشک و روانشناس باید در ارتباط باشند تا روند درمان روانی و دارویی هماهنگ باشد.

 

Slide

بخش پنجم:

بستری در بیمارستان روانپزشکی (در موارد شدید)

برخی اختلالات روانی به دلیل شدت علائم یا خطر خودآسیبی و دیگرآسیبی، نیازمند بستری موقت در مراکز تخصصی روان‌پزشکی هستند. اگرچه واژه "بستری" برای بسیاری نگران‌کننده به نظر می‌رسد، اما این مرحله می‌تواند نجات‌بخش باشد و پایه‌ای برای بهبودی کامل فراهم کند. در این بخش، فرایند بستری، خدمات تخصصی در بیمارستان‌های روانی، و اهمیت مراقبت شبانه‌روزی توضیح داده می‌شود.

psychology11

  1. علل بستری:

  • افکار خودکشی یا آسیب به دیگران

  • ناتوانی در انجام کارهای روزمره

  1. روند بستری:

  • پذیرش، معاینه اولیه، تشکیل پرونده پزشکی و برنامه‌ریزی درمانی

  1. مراقبت‌ها:

  • روان‌درمانی، دارودرمانی، درمان گروهی، کاردرمانی، هنردرمانی و موسیقی‌درمانی

  1. ارزیابی برای ترخیص:

  • بعد از پایدار شدن وضعیت، بیمار ترخیص می‌شود اما درمان سرپایی ادامه دارد.

 

بخش ششم:

توانبخشی روانی و اجتماعی

درمان اختلال روانی تنها به کنترل علائم ختم نمی‌شود. بازگشت موفق به زندگی اجتماعی، شغلی و خانوادگی نیازمند فرآیند توانبخشی جامع و پیوسته است. توانبخشی روانی شامل مجموعه‌ای از خدمات حمایتی، آموزشی و اجتماعی است که به فرد کمک می‌کند تا استقلال، کارکرد و کیفیت زندگی‌اش را بازیابد. این بخش، به نقش توانبخشی، حمایت خانواده و خدمات پیگیرانه در تثبیت درمان می‌پردازد.

  1. توانمندسازی بیمار:

  • آموزش مهارت‌های زندگی، کنترل خشم، حل مسئله، برنامه‌ریزی روزانه

  1. حمایت خانواده:

  • آموزش خانواده برای برخورد درست، جلوگیری از بازگشت علائم

  1. بازگشت به جامعه:

  • کمک به بیمار برای بازگشت به تحصیل، کار یا فعالیت‌های اجتماعی

  1. مراقبت پیگیرانه:

  • جلسات پیگیری با روانشناس و روانپزشک، مصرف منظم دارو

 

 

سخن پایانی مرکز روان  :
اختلالات روانی قابل مدیریت و درمان هستند اگر در زمان مناسب شناسایی و درمان شوند. خانواده نقش کلیدی در این مسیر دارد. مراجعه به موقع به متخصصان سلامت روان، بستری در صورت لزوم، و توانبخشی اصولی می‌تواند فرد را به یک زندگی متعادل بازگرداند.

پرسش‌های متداول:

  1. آیا اختلال روانی قابل درمان است؟
    بله، بسیاری از اختلالات روانی با درمان درست بهبود می‌یابند.

  2. آیا داروهای روان‌پزشکی اعتیادآور هستند؟
    نه، اگر تحت نظر پزشک مصرف شوند، معمولاً اعتیادآور نیستند.

  3. آیا بستری شدن باعث انگ اجتماعی می‌شود؟
    متأسفانه هنوز این نگرش وجود دارد اما آگاهی‌رسانی می‌تواند به کاهش آن کمک کند.

 

 

 

Slide

 

اختلال روانی
علائم اختلال روانی
نشانه‌های بیماری روانی
درمان اختلال روانی
روان‌شناس
روان‌پزشک
داروهای روان‌پزشکی
بستری روان‌پزشکی
توانبخشی روانی
سلامت روان
مشاوره روان‌شناسی
درمان افسردگی
درمان اضطراب
روان‌درمانی
اختلال دوقطبی
اسکیزوفرنی
حمایت خانواده
رفتار درمانی
شناخت درمانی
درمان وسواس
اختلال شخصیت
خدمات روان‌شناسی
مرکز روان‌پزشکی
کمک به بیماران روانی
درمان خانگی اختلال روانی
بازگشت به زندگی عادی
تشخیص بیماری روانی
مراحل درمان روانی
رفتارهای خطرناک روانی
نشانه‌های هشدار دهنده روانی

 

0.00 ( 0 رای )

تیمارستان

بررسی تیمارستان: تاریخچه، افراد تحت مراقبت، پرسنل و خدمات

مقدمه

تیمارستان یا بیمارستان روانی، یک مرکز درمانی ویژه برای افرادی است که دچار بیماری‌های روانی شدید هستند و نیاز به مراقبت‌های تخصصی دارند. این مراکز در طول تاریخ تحولات زیادی را تجربه کرده‌اند و امروزه به شکل بیمارستان‌های روانپزشکی مدرن درآمده‌اند که هدفشان نه‌تنها نگهداری، بلکه درمان بیماران روانی است.

---

۱. چه کسانی در تیمارستان نگهداری می‌شوند؟

افرادی که در بیمارستان‌های روانی بستری می‌شوند، معمولاً شامل موارد زیر هستند:

بیماران روانی حاد: کسانی که دچار بیماری‌های روانی شدید مانند اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی شدید یا روان‌پریشی هستند و رفتارشان می‌تواند برای خود یا دیگران خطرناک باشد.

افراد دارای اختلالات شخصیتی شدید: برخی افراد با اختلالات شدید مانند اختلال مرزی (BPD) که ممکن است خودآزاری کنند یا برای جامعه خطرناک باشند، نیاز به بستری شدن دارند.

بیمارانی با تمایل به خودکشی یا آسیب به دیگران: افرادی که دچار افکار خودکشی یا پرخاشگری شدید هستند، برای پیشگیری از خطرات احتمالی در تیمارستان‌ها تحت مراقبت قرار می‌گیرند.

بیمارانی که به درمان‌های طولانی‌مدت نیاز دارند: برخی از بیماران روانی که داروها یا درمان‌های سرپایی برایشان کافی نیست، باید به‌طور دائم یا موقت بستری شوند.

افرادی با مشکلات شدید اعتیاد: برخی بیمارستان‌های روانی بخشی را به درمان افرادی که از بیماری‌های روانی ناشی از اعتیاد رنج می‌برند، اختصاص می‌دهند.

---

۲. پرسنل تیمارستان چه کسانی هستند؟

بیمارستان‌های روانی نیاز به تیمی متخصص دارند که شامل گروه‌های زیر است:

روانپزشکان: پزشکانی که تخصص آن‌ها تشخیص و درمان بیماری‌های روانی با استفاده از داروها و روش‌های درمانی مختلف است.

روانشناسان بالینی: متخصصانی که با روش‌های روان‌درمانی به بیماران کمک می‌کنند تا مشکلاتشان را مدیریت کنند.

پرستاران روانپزشکی: پرستارانی که آموزش ویژه برای مراقبت از بیماران روانی دیده‌اند و مسئولیت تجویز دارو، پایش وضعیت بیماران و کمک به آن‌ها را بر عهده دارند.

کارکنان مددکاری اجتماعی: افرادی که به بیماران کمک می‌کنند تا بتوانند پس از درمان، به زندگی عادی بازگردند.

متخصصان کاردرمانی و هنر درمانی: برخی تیمارستان‌ها برنامه‌هایی مانند موسیقی‌درمانی، هنر درمانی یا کاردرمانی دارند که به بهبود بیماران کمک می‌کند.

حراست و امنیت: برای جلوگیری از فرار بیماران یا آسیب رساندن آن‌ها به خود و دیگران، تیم‌های امنیتی در بیمارستان‌های روانی حضور دارند.

---

۳. خدماتی که تیمارستان‌ها ارائه می‌دهند

بیمارستان‌های روانپزشکی خدمات مختلفی را به بیماران ارائه می‌دهند، از جمله:

تشخیص و درمان دارویی: تجویز داروهای ضدافسردگی، ضدروان‌پریشی و تثبیت‌کننده‌های خلق برای کنترل بیماری.

روان‌درمانی فردی و گروهی: جلسات مشاوره و درمان برای کمک به بیماران در درک و کنترل بیماری‌هایشان.

درمان‌های فیزیکی و کاردرمانی: برخی بیماران از طریق کاردرمانی یا فعالیت‌های جسمی، به بهبود سلامت روان خود کمک می‌کنند.

برنامه‌های توانبخشی و بازگشت به جامعه: بسیاری از بیماران پس از یک دوره درمانی باید یاد بگیرند که چگونه دوباره با جامعه تعامل داشته باشند.

---

۴. تاریخچه تیمارستان و اولین کشور تأسیس‌کننده

مفهوم تیمارستان‌ها به دوران باستان بازمی‌گردد. در گذشته، افراد مبتلا به بیماری‌های روانی معمولاً مورد بی‌توجهی قرار می‌گرفتند یا به‌شدت مجازات می‌شدند.

ایران و جهان اسلام: اولین بیمارستان‌های روانی شناخته‌شده در جهان اسلام تأسیس شدند. در قرن نهم میلادی، بیمارستان بغداد (بیمارستان عضدی) و بیمارستان‌های دیگر در دمشق و قاهره بخش‌هایی را برای بیماران روانی اختصاص داده بودند.

اروپا: در قرون وسطی، اولین بیمارستان روانی رسمی در اسپانیا و بعداً در انگلستان و فرانسه تأسیس شد. یکی از معروف‌ترین تیمارستان‌های جهان، بیمارستان "بتلم" (Bedlam) در لندن است که در سال ۱۲۴۷ میلادی برای بیماران روانی افتتاح شد و به یکی از اولین مراکز رسمی برای نگهداری بیماران روانی در اروپا تبدیل شد.

دوران مدرن: در قرن ۱۸ و ۱۹، با پیشرفت‌های علمی، تیمارستان‌ها به جای محلی برای نگهداری، به مراکز درمانی تبدیل شدند. در قرن ۲۰، بسیاری از تیمارستان‌های سنتی تعطیل شدند و بیمارستان‌های مدرن روانپزشکی با خدمات بهتر جای آن‌ها را گرفتند.

---

نتیجه‌گیری

بیمارستان‌های روانی یا تیمارستان‌ها، از گذشته تاکنون تغییرات زیادی را تجربه کرده‌اند و از مراکز نگهداری ساده به مراکز پیشرفته‌ای برای درمان بیماری‌های روانی تبدیل شده‌اند. امروزه این مراکز نقش مهمی در بهبود سلامت روان جامعه ایفا می‌کنند و با ارائه خدمات مختلف، به بیماران کمک می‌کنند تا به زندگی عادی بازگردند.

 

دارالمجانین

دیوونه خونه

دیوانه خوده

دیوونه خانه

0.00 ( 0 رای )

نشانه‌ها و علائم بیماری روانی

بررسی نشانه های ابتلا به بیماری یا اختلال روانی

نشانه‌ها و علائم بیماری روانی طیف گسترده‌ای دارند و بسته به نوع اختلال، شدت، سن، جنس، و شرایط فرهنگی و اجتماعی فرد ممکن است متفاوت باشند. با این حال، برخی علائم عمومی هستند که در اکثر اختلالات روانی دیده می‌شوند.

AdobeStock 284541276

در ادامه، این نشانه‌ها را به صورت دسته‌بندی‌شده، دقیق و کاربردی توضیح می‌دهم:

۱. تغییرات در افکار و شناخت

✅ اختلال در تمرکز و حافظه:

  • ناتوانی در تمرکز روی کارها یا مکالمه

  • فراموشی مکرر، جا گذاشتن وسایل، ناتوانی در یادآوری اتفاقات اخیر

✅ افکار منفی یا تحریف‌شده:

  • داشتن افکار خودکم‌بینانه یا بی‌ارزشی شدید

  • بدبینی افراطی یا سوءظن به دیگران

  • احساس گناه یا شرم شدید بدون دلیل موجه

✅ توهم و هذیان (در اختلالات شدیدتر مانند اسکیزوفرنی):

  • توهم: شنیدن صدا، دیدن چیزهایی که وجود ندارند

  • هذیان: باورهای نادرست مانند «دیگران در حال تعقیب من هستند» یا «من پیامبری از جانب خدا هستم»

۲. تغییرات در احساسات و خلق‌وخو

✅ نوسانات شدید خلق:

  • تغییرات ناگهانی از شادی به غم یا عصبانیت

  • تجربه‌ٔ احساساتی که با موقعیت تناسب ندارند

✅ افسردگی یا بی‌حسی عاطفی:

  • غمگینی پایدار، بی‌انگیزگی، احساس پوچی

  • کاهش توانایی لذت بردن از چیزهایی که قبلاً لذت‌بخش بودند

✅ اضطراب و نگرانی مداوم:

  • نگرانی بی‌پایان درباره آینده یا موضوعات جزئی

  • احساس تنش مداوم، دلهره، یا ترس غیرمنطقی

۳. تغییر در رفتارها و عادت‌ها

✅ انزوای اجتماعی:

  • قطع ارتباط با خانواده، دوستان یا همکاران

  • اجتناب از موقعیت‌های اجتماعی

✅ تغییر در الگوی خواب:

  • بی‌خوابی یا خواب بیش‌ازحد

  • کابوس‌های مکرر یا خواب ناآرام

✅ تغییر در اشتها و وزن :

  • پرخوری یا بی‌اشتهایی شدید

  • کاهش یا افزایش وزن قابل توجه در مدت کوتاه

✅ رفتارهای پرخطر یا آسیب‌زننده:

  • مصرف مواد مخدر یا الکل

  • رفتارهای جنسی پرخطر، قمار، رانندگی بی‌احتیاط

  • خودزنی یا افکار و اقدامات خودکشی

۴. نشانه‌های جسمی بدون علت پزشکی واضح

  • سردرد، دردهای مزمن، مشکلات گوارشی یا خستگی شدید

  • احساس کسالت جسمی مداوم با وجود نتایج نرمال آزمایش‌های پزشکی

۵. اختلال در عملکرد روزمره

  • افت عملکرد تحصیلی یا شغلی

  • عدم توانایی در انجام مسئولیت‌های روزانه (نظافت، مدیریت مالی، رسیدگی به فرزندان)

  • دشواری در تصمیم‌گیری‌های ساده

۶. تغییر در ادراک خود و جهان

  • احساس غیرواقعی بودن محیط یا خود (دریجه‌زدگی یا شخصیت‌زدایی)

  • حس قطع ارتباط با بدن یا اطرافیان

  • تجربه‌ٔ بحران هویت یا گم‌گشتگی روانی

? نکته مهم:

وجود یکی از این علائم به‌تنهایی به معنای بیماری روانی نیست. اما اگر چند نشانه با هم، برای مدتی بیش از دو هفته، به شکلی مداوم و ناتوان‌کننده ظاهر شوند، نیاز به ارزیابی تخصصی توسط روان‌درمانگر یا روان‌پزشک وجود دارد.

 

علائم بیماری روانی

نشانه‌های اختلال روانی

نشانه‌های افسردگی

علائم اضطراب

علائم اسکیزوفرنی

علائم اختلال دوقطبی

نشانه‌های وسواس فکری

تغییرات خلقی

نوسانات خلقی شدید

اختلال در خواب

بی‌خوابی روانی

پرخوابی عصبی

اضطراب مداوم

احساس بی‌ارزشی

افکار خودکشی

انزوای اجتماعی

کاهش عملکرد تحصیلی

افت عملکرد شغلی

خودزنی

توهم شنیداری

هذیان فکری

رفتارهای پرخطر

بی‌احساسی روانی

خستگی روانی

عدم تمرکز ذهنی

اختلال در حافظه

بی‌علاقگی به زندگی

دردهای روان‌تنی

علائم جسمی بدون علت پزشکی

نگرانی بیش از حد

بدبینی بیمارگونه

رفتارهای ضد اجتماعی

نشانه‌های اولیه بیماری روانی

چگونگی تشخیص بیماری روانی

ارزیابی سلامت روان

مشاوره روان‌شناسی

مراجعه به روان‌پزشک

تست‌های روان‌شناسی

معیارهای تشخیص اختلال روانی

 

0.00 ( 0 رای )

 کمیسیون تشخیص پزشکی بهزیستی ICF  |  مرکزروان و توانبخشی

کمیسیون پزشکی تعیین شدت معلولیت در بهزیستی (ICF)

کمیسیون پزشکی بهزیستی

ICF

کمیسیون پزشکی تعیین شدت معلولیت در بهزیستی (ICF)

commission main

مقدمه

کمیسیون پزشکی تعیین شدت معلولیت در بهزیستی (ICF)، برای ارزیابی و تعیین میزان شدت معلولیت افراد تحت نظر وزارت بهداشت و سازمان بهزیستی تشکیل می‌شود. این کمیسیون با استفاده از معیارهای بین‌المللی و بر اساس استانداردهای جهانی، معلولیت افراد را بررسی و شدت آن را ارزیابی می‌کند. این ارزیابی می‌تواند تأثیر زیادی بر دریافت خدمات و حمایت‌های مختلف اجتماعی و مالی افراد معلول داشته باشد.

کمیسیون پزشکی تعیین شدت معلولیت در بهزیستی

 

کمیسیون تشخیص پزشکی بهزیستی ICF  |  مرکزروان و توانبخشی

 

اعضای کمیسیون پزشکی تعیین شدت معلولیت

اعضای کمیسیون پزشکی که مسئول ارزیابی شدت معلولیت هستند، معمولاً شامل متخصصان و پزشکان از رشته‌های مختلف می‌باشند. این افراد باید تخصص‌های خاصی داشته باشند تا بتوانند به‌درستی وضعیت فرد معلول را ارزیابی کنند. به‌طور معمول، اعضای کمیسیون شامل موارد زیر هستند:

  • 1. پزشک متخصص:
    پزشکانی که معمولاً در زمینه‌های مختلف پزشکی، مثل نورولوژی، ارتوپدی، روانپزشکی و غیره تخصص دارند.
  • 2. روان‌شناس:
    روان‌شناسان برای ارزیابی جنبه‌های روانی و شناختی معلولیت مورد نیاز هستند.
  • 3. کار درمانگر:
    برای بررسی قابلیت‌های حرکتی و توانمندی‌های فیزیکی فرد.
  • 4. مشاور اجتماعی:
    برای تحلیل شرایط اجتماعی و اقتصادی فرد معلول.
  • 5. فیزیوتراپ:
    برای بررسی توانایی‌های حرکتی و فیزیکی فرد در صورت نیاز.

 

 

چه کسانی به کمیسیون پزشکی تعیین شدت معلولیت در بهزیستی (ICF) مراجعه می‌کنند ؟

افرادی که به این کمیسیون مراجعه می‌کنند، عمدتاً کسانی هستند که به دلیل آسیب یا بیماری‌های مختلف، قادر به انجام فعالیت‌های روزمره و کارهای معمول خود نبوده و به خدمات و پشتیبانی ویژه نیاز دارند. این افراد ممکن است شامل کسانی باشند که دارای معلولیت‌های جسمی، ذهنی، یا ترکیبی از این‌ها هستند. گروه‌های مختلفی که به این کمیسیون مراجعه می‌کنند شامل:

1. افراد با معلولیت‌های جسمی و حرکتی: مانند کسانی که از ناتوانی در حرکت، آسیب‌های استخوانی، نقص‌های مادرزادی و غیره رنج می‌برند.

2. افراد با معلولیت‌های ذهنی و روانی: مثل افرادی که از اختلالات روانی، اضطراب، افسردگی یا اختلالات شناختی رنج می‌برند.

3. افراد دارای نقص حسی: مانند کسانی که مشکل در بینایی یا شنوایی دارند.

4. کودکان و نوجوانان با نیازهای ویژه: این گروه به‌طور خاص نیاز به بررسی‌های دقیق‌تری دارند.

 

 

مدارک مورد نیاز برای کمیسیون پزشکی تعیین شدت معلولیت در بهزیستی (ICF)

برای بررسی و ارزیابی شدت معلولیت، افراد باید مدارک و مستندات خاصی را به کمیسیون ارائه دهند. این مدارک معمولاً شامل:

  • 1. گزارش‌های پزشکی: شامل مدارک پزشکی و تاریخچه درمانی که نشان‌دهنده نوع معلولیت و شدت آن است.
  • 2. آزمایش‌ها و تصاویر پزشکی: از جمله آزمایش‌های آزمایشگاهی، تصاویر رادیولوژی یا MRI که وضعیت سلامت فرد را ثابت می‌کند.
  • 3. برگه‌های ارزیابی توانمندی‌های جسمی و روانی: ارزیابی‌های انجام‌شده توسط پزشکان متخصص در زمینه‌های مختلف.
  • 4. گزارش‌های مشاور اجتماعی و روان‌شناسان: گزارش‌های مربوط به وضعیت اجتماعی و روانی فرد برای بررسی تأثیرات معلولیت بر زندگی اجتماعی وی.
  • 5. مدارک هویتی: شناسنامه، کارت ملی یا سایر مدارک شناسایی.

 

 

فرآیند و مدت زمان ارزیابی در کمیسیون پزشکی تعیین شدت معلولیت در بهزیستی (ICF)

پس از ارائه مدارک، فرآیند ارزیابی به‌صورت مرحله‌ای انجام می‌شود. ابتدا فرد باید درخواست خود را به سازمان بهزیستی یا مراکز مربوطه ارائه دهد. سپس مدارک و مستندات توسط کمیسیون پزشکی مورد بررسی قرار می‌گیرد. ارزیابی‌ها معمولاً در چند جلسه انجام می‌شود که هر جلسه ممکن است بین 30 دقیقه تا یک ساعت طول بکشد.

مدت زمان نهایی برای دریافت نتیجه کمیسیون ممکن است بین چند روز تا چند هفته  بسته به وضعیت هر فرد و سرعت انجام ارزیابی‌ها متغیر باشد. به‌طور معمول، این فرآیند در حدود 1 تا 3 ماه طول می‌کشد.

 

اثرات دریافت برگه کمیسیون پزشکی تعیین شدت معلولیت در بهزیستی (ICF)

دریافت برگه تأسیس کمیسیون و ارزیابی معلولیت از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا این برگه می‌تواند اثرات قابل توجهی در زندگی فرد معلول داشته باشد. برخی از اثرات مهم آن شامل:

1. دریافت خدمات بهزیستی: برگه کمیسیون به فرد این امکان را می‌دهد که از خدمات بهزیستی مانند آموزش‌های ویژه، درمان‌های فیزیوتراپی، و دیگر خدمات حمایت اجتماعی بهره‌مند شود.

2. دریافت حقوق و مزایای مالی: با داشتن این برگه، فرد می‌تواند برای دریافت مزایای مختلف اجتماعی از جمله مستمری‌های دولتی، معافیت‌های مالیاتی و یارانه‌های مخصوص به معلولان درخواست دهد.

3. معافیت‌ها و تسهیلات ویژه: افراد دارای برگه تعیین شدت معلولیت می‌توانند از معافیت‌های خاصی در زمینه‌های مختلف مانند تحصیل، اشتغال و حمل‌ونقل استفاده کنند.
4. دریافت تسهیلات درمانی و دارویی: در برخی موارد، افراد معلول می‌توانند از تخفیف‌های ویژه در هزینه‌های دارویی و درمانی بهره‌مند شوند.

5. حمایت‌های اجتماعی: دریافت برگه کمیسیون به افراد کمک می‌کند تا در جامعه پذیرش بهتری داشته باشند و از حمایت‌های اجتماعی بیشتری برخوردار شوند.

 

 

 

اصول و قوانین مربوطه

  • تعریف بیمار روانی مزمن: اختلال طولانی‌مدت (حداقل ۲ سال) با علائم سایکوتیک، مانند اسکیزوفرنی یا اختلالات خلقی شدید، که منجر به ناتوانی می‌شود. تشخیص توسط روانپزشک و کمیسیون.

 

 

تغییرپذیری نتیجه کمیسیون

بله، نتیجه قابل تغییر است. افراد می‌توانند درخواست تجدید ارزیابی دهند، به ویژه اگر وضعیت معلولیت تغییر کند (بهبود یا تشدید). این فرآیند حقوقی-پزشکی است و از طریق کمیسیون بدوی و تجدیدنظر پیگیری می‌شود.

 

 

 

 

نتیجه‌گیری

  • کمیسیون پزشکی تشخیص معلولیت صرفا در  اختیار سازمان  بهزیستی  نبوده  و  وزارت بهداشت نیز میتواند نسبت به  برگزاری چنین کمیسیونی  اقدام نماید 
  • معمولا افراد حاضر در  کمیسیون بهزیستی  ، افراد متخصص  و  داری سواد  بسیار بالا و قدرت تشخیص دقیق  نیستند  و نگاه ایشان  به  انجام  معاینات  و  بررسی  مستندات بیمار  بشدت  تشریفاتی  ست. بطوری که گاها مشاهده  شده است  که  در یک جلسه  کمیسیون  بیش از ده ها  نفر معلول  یا بیمار مورد  ارزیابی قرار میگیرند که  قطعا  این  نوع  رسیدگی  نواقص و ایرادات  بسیاری را نیز به  همراه  دارد .لذا  چنانچه صدور  این  برگه  محدودیت هایی را برای  زندگی اجتماعی  شما ایجاد نمود  میتوانید به  نظر  کمیسیون  بهزیستی  اعتراض نموده  تا  موارد  مجددا  .رد  بحث و بررسی قرار گیرد.
  • سازمان  بهزیستی  تقریبا  تمامی  خدمات  خود  را در  موضوع  توانبخشی به  بخش غیر دولتی  واگذار نموده است  .  لذا  تعجبی هم  ندارد  که  در  خصوص شناسایی و تشخیص دقیق معلولیت ها  با  چالش هایی روبرو  باشد

 

 

 

سخن پایانی

کمیسیون پزشکی تعیین شدت معلولیت در بهزیستی نقش بسیار مهمی در زندگی افراد معلول دارد. این فرآیند به آن‌ها این امکان را می‌دهد که از خدمات اجتماعی و حمایتی لازم بهره‌مند شوند. اعضای کمیسیون پزشکی با استفاده از معیارهای دقیق و علمی، شدت معلولیت را ارزیابی کرده و بر اساس آن، اقدامات حمایتی مختلفی را ارائه می‌دهند. در نتیجه، این برگه تأسیس نه‌تنها بر وضعیت اجتماعی فرد تأثیرگذار است، بلکه به او امکان می‌دهد تا از حمایت‌های مختلف دولتی و اجتماعی بهره‌مند گردد.

 

 

کمیسیون پزشکی تعیین شدت معلولیت در بهزیستی (ICF)

کمیسیون پزشکی  بهزیستی

کمیسیون پزشکی آی سی اف

کمیسیون پزشکی (ICF)

کمیسیون تعیین شدت معلولیت در بهزیستی

کمیسیون معلولیت بهزیستی

برگه تعیین شدت معلولیت در بهزیستی (ICF)

برگه تشخیص شدت معلولیت در بهزیستی (ICF)

تعیین شدت معلولیت بهزیستی

تشخیص شدت معلولیت بهزیستی

روش اجرایی تشکیل کمیسیون پزشکی و تعیین سطح معلولیت و معرفی مشمولین معافیت و بررسی مجدد تقاضای معترضین

1) هدف:
بهره مندی متقاضیان واجد شرایط حمایت از خدمات بهزیستی و ماده 6 قانون جامع حمایت از معلولین موضوع معافیت مشمولین، پیشگیری از تضییع حقوقی معترضین به کمیسیون های اولیه و معافیت
2) دامنه عملکرد:
بهزیستی شهرستان- معاونت توانبخشی- اعضاء کمیسیون ها، مدیریت سازمان (پلیس 10 و حوزه نظام وظیفه)
3) تعاریف معلول و انواع معلولیت:
معلول: به کسی اطلاق می گردد که به تشخیص کمیسیون پزشکی سازمان بهزیستی و بر اثر ضایعه جسمی، ذهنی، روانی، یاتوام اختلال مستمر و قابل توجهی در سلامت و کارآیی عمومی وی ایجاد گردد. بطوریکه موجب کاهش استقلال فرد در زمینه اجتماعی و اقتصادی شود. انواع معلولیت شامل جسمی- حرکتی، ذهنی، بینایی، شنوایی، گفتاری، اعصاب و روان می شود.
ماده 6-
الف) یکی از فرزندان اولیایی که خود ناتوان و معلول بوده و یا حداقل دو نفر از فرزندان آنها ناتوان و معلول باشد از انجام خدمت وظیفه عمومی معاف می گردد.
ب) همسرانی که زن ناتوان و معلول خود را سرپرستی می نمایند. مادامی که سرپرستی همسر ناتوان و معلول را بر عهده داشته باشند از انجام خدمت و وظیفه عمومی معاف می گردند.
کمیسیون پزشکی:
اعضاء این کمیسیون کارشناسان مجرب سازمان و پزشک معتمد و پزشک متخصص ضمن ویزیت متقاضی و بررسی مدارک پزشکی سطح معلولیت را تعیین و اعلام می نمایند.
4) شرح فعالیت:
مدارک کلیه افراد متقاضي حمایت مالی، مشمولین متقاضی معافیت و افراد معترض به کمیسیون های اولیه و معافیت در این کمیسیون ها و بررسی و سپس توانخواه توسط پزشکان و کارشناسان عضو کمیسیون ویزیت شده و به استناد دستورالعمل های توانبخشی سطح معلولیت تعیین می گردد و بعد از آن طبق درخواست فرد به منظور پیگیری مراحل ارائه خدمات کارشناس مربوطه مدارک مورد نظر را به واحد مربوطه ارسال می نمایند.

مراجع، ضمائم و پیوست ها:
– کلیه مدارک و دستورالعمل و فرم های مرتبط برای تکمیل در اینجا ذکر شود.
– دستورالعمل شماره ((کتاب جامع دستورالعمل های توانبخشی )) جهت تعیین سطح معلولیت
– فرم کمیسیون تجدید نظر
– فرم ارجاع به پزشک متخصص در خارج از سازمان
– دستورالعمل ماده 6 قانون جامع حمایت از معلولین
– فرم کمیسیون معافیت سربازی

 

کمیسیون پزشکی یا  ICF ، راه ورود به چرخه خدمات بهزیستی

در این کمیسیون، معلولیت ها در ۶ گروه عمده و شایع از جمله اختلالات جسمی، حرکتی، ذهنی، بینایی، شنوایی گفتاری، اعصاب و روان و چند معلولیتی طبقه بندی می شوند و شدت معلولیت هر گروه در چهار سطح، خفیف، متوسط، شدید و خیلی شدید تعیین می‌شود.

پس از ثبت درخواست اولیه، مدارک متقاضیان تشکیل پرونده توانبخشی به  کمیسیون پزشکی بهزیستی ارسال شده و پس از بررسی معلولیت فرد درخواست کننده به همراه مدارک و مستندات پزشکی در کمیسیون پزشکی توانبخشی تعیین نوع و شدت معلولیت، نظریه کمیسیون در سامانه کمیسیون پزشکی (سامانه ارمغان)، ثبت شده و در صورت تایید معلولیت، تشکیل پرونده توانبخشی در سامانه ارمغان صورت خواهد گرفت.

 

 

مرکز روان
Image is not available
Image is not available
Opening Hours
7/24
Call us
9122602410
write us
https://markazeravan.ir
Mrkaz Ravan
previous arrow
previous arrow
next arrow
next arrow