توانبخشی بیماری های اعصاب و روان و گام‌های اصلی آن

منظور از توانبخشی چیست؟

توانبخشی به عنوان “مجموعه ای از مداخلات طراحی شده برای بهینه سازی عملکرد و کاهش ناتوانی در افراد دارای شرایط سلامت در تعامل با محیط” تعریف می شود.

به زبان ساده، توانبخشی به کودک، بزرگسال یا سالمند کمک می کند تا در فعالیت های روزمره تا حد امکان مستقل باشد و مشارکت در آموزش، کار، تفریح و نقش های معنادار زندگی مانند مراقبت از خانواده را ممکن می‌سازد.  توانبخشی از طریق مشارکت با خود فرد و خانواده‌اش برای رسیدگی به شرایط بهداشت روانی اساسی و علائم آنها، اصلاح محیط برای مطابقت بهتر با نیازهایشان، استفاده از محصولات کمکی، آموزش برای تقویت خودمدیریتی انجام می‌شود. به‌گونه‌ای ایمن و مستقل این استراتژی‌ها با هم می‌توانند به یک فرد کمک کنند که افراد پس از دوره درمانی بتوانند بهتر به نیازهایشان رسیدگی کنند و بر مشکلات فکر کردن، دیدن، شنیدن، برقراری ارتباط، غذا خوردن یا حرکت کردن غلبه کند.

خدمات توانبخشی بیماران اعصاب و روان چیست؟

افراد مبتلا به بیماری روانی و سایر نگرانی های روانپزشکی گاهی اوقات در جنبه های مختلف زندگی خود از جمله محیط های کاری، زندگی، اجتماعی و یادگیری به کمک نیاز دارند. یکی از رویکردهایی که می تواند به این افراد در مدیریت علائم  بیماری‌های اعصاب و روان و بهبود این بیماری‌ها  کمک کند، به عنوان توانبخشی روانی اجتماعی شناخته می شود.

در این راستا رسالت موسسه توانبخشی امید فردا درمان و توانخشی جامع بیماری های اعصاب و روان جهت کمک به بهبودی بیماران از مشکلات روانی طولانی مدت است. این نوع خدمات به افرادی کمک می‌کند که هنوز برای کنار آمدن با زندگی روزمره یا کنار آمدن با افراد دیگر مشکل دارند. هدف آن کمک به شما برای مقابله با مشکلات، بازگرداندن اعتماد به نفس وتا حدامکان ایجاد یک  زندگی مستقل است.

زمانی که افراد برای طولانی مدت دچار بیماری و اختلال در سلامت روان باشند، مواجهه طولانی مدت با این نوع بیماری، ممکن است بیرون آمدن از خانه و انجام کارهای روزمره  را نیز برای آنها سخت کند.

در امید فردا هدف اصلی در خدمات توانبخشی و بازیابی سلامت روان، ایجاد تغییر مثبت در زندگی مراجعان است و از طريق ایجاد پیوندها و استراتژی‌های ضروری، از ادغام مجدد فرد در جا معه گسترده‌ترحمایت می‌کند.

مدل درمان و توانبخشي بيماران اعصاب و روان مبتنی بر یک رویکرد یکپارچه است که به موجب آن خانواده، کاربران خدمات، کمیسیون‌ها و مراقبین در توانبخشی و بهبودی فرد دخیل هستند. تیم توانبخشی شامل روانپزشکان، پرستاران، کاردرمانگران، روانشناسان و مددکاران اجتماعی است.

چرا توانبخشي ضروري است؟

افراد مبتلا به بیماری‌های روانپزشکی شدید و مزمن مانند اختلال دوقطبی و اسکیزوفرنی ممکن است به دلیل شرایط خود ناتوان ذهنی باشند و برای کسب مهارت‌های اولیه نیاز به توانبخشی داشته باشند. در مورد اختلالاتی مانند عقب ماندگی ذهنی، فرآیندی از سازگاری برای کمک به بیماران برای یادگیری مهارت های لازم برای عملکرد روزانه دنبال می شود.

گفته می شود فردی که پس از شروع بیماری روانی باید مهارت های خود را دوباره بیاموزد، تحت یک فرآیند توانبخشی قرار می گیرد. فردی که به دلیل بیماری روانی مهارت های خاصی را کسب نکرده است، باید برای اولین بار آن مهارت ها را بیاموزد. کارشناسان به این فرآیند به عنوان توانبخشی اشاره مي‌كنند.

هدف فرآیند توانبخشی کمک به بیمار برای توسعه مهارت های اجتماعی و فکری است که آنها برای ادغام با جامعه اصلی به آن نیاز دارند. این به فرد کمک می کند تا نقش معناداری برای خود، در خانه و محل کار پیدا کند. توانبخشی با ایجاد فرصت ها، جلوگیری از انگ و تبعیض از بیمار حمایت می کند.

بیمارانی که برای اختلالات سلامت روان خود تحت درمان قرار گرفته اند را می توان به طور کلی به دسته های زیر طبقه بندی کرد:

  • افرادی که پس از درمان احساس بهتری دارند، اما بیماری آنها تأثیری بر عملکرد آنها می گذارد (مثلاً کاهش مهارت های شناختی)
  • افرادی که می توانند به طور مستقل عمل کنند، اما به دلیل شرایط خود، ویا برچسبي که با آن مواجه هستند، روحیه خود را تضعیف کرده و یا تسلیم شده اند.
  • افرادی که تونايي عملکرد مناسب دارند، اما محدوديت‌هاي محيطي فرصت کافی برايشان فراهم نكرده است.
  • افرادی که به دلیل یک نوع شدید بیماری از کار افتاده اند. (این تعداد بسیار کمی از تمام افرادی است که به بیماری‌های روانی مبتلا هستند)

روانپزشک یا متخصص توانبخشی بيماري‌هاي اعصاب و روان،‌ارزیابی می‌کند که هر بیمار به کدام یک از دسته بندی های بالا تعلق دارد.

اغلب بیماری‌های روانی مزمن در سنین 18 تا 25 سالگی شروع می‌شوند. این دوره زمانی است که بیشتر افراد اهداف مشخصی برای زندگی تعیین می‌کنند و برای دستیابی به آنها تلاش می‌کنند. هنگامی که فردی به یک بیماری روانی شدید مبتلا می شود، ماه ها یا سال‌ها فاصله دارد که در طی آن قادر به تحصیل یا کار نیست. اگر فرصت درمان از آنها سلب شود، وضعیت بدتر می‌شود. گاهی اوقات، دوستان و خانواده آنها ممکن است بیش از حد انتقادی یا بیش از حد محافظ باشند. این امر به ناتوانی ناشی از بیماری آنها می افزاید.

فرايند توانبخشي جامع بیماری های اعصاب و روان

فرآیند كلي توانبخشی بر موارد زیر متمرکز است:

  • ارزیابی توانایی‌های فرد (مهارت ها، نقاط قوت و توانایی‌های او)
  • پذیرش محدودیت های ناشی از بیماری
  • با درک کامل این جنبه ها، یک متخصص آموزش دیده می‌تواند تشخیص دهد که بیمار به چه حمایتی نیاز دارد تا بتواند به زندگی عملکردی خود بازگردد.

فرآیند توانبخشی معمولاً با صحبت روانپزشک یا سایر متخصصان سلامت روان با بیمار و خانواده شروع می‌شود تا نقاط قوت و علایق بیمار را بیابد. در این مرحله، آنچه بیش از همه مورد نیاز است این است که خانواده درک و انتظارات واقع‌بینانه‌ای از توانایی‌های فرد داشته باشد. به عنوان مثال، یک فرد مبتلا به یک بیماری روانی شدید ممکن است نتواند اجتماعی شود یا در انواع خاصی از وظایف عمل کند. خانواده به جای تحت فشار قرار دادن آنها برای انطباق با انتظارات خود، باید این را درک کنند.

همچنین نقش خانواده در مواجهه با بیماران نیز بسیار مهم است. هنگامی که خانواده مهارت‌ها و محدودیت‌های فرد را درک می‌کنند، ممکن است تشخیص دهند که فرد می‌تواند زندگی شاد و رضایت‌بخشی را بر اساس ترجیحات خود و با مجموعه‌ای از انتظارات متناسب با شرایط او داشته باشد.  ( برای مطالعه نقش خاواده در پیشگیری از خودکشی کودکان اینجا را بخوانید.)

در برخی موارد، روانپزشک یا سایر متخصصان سلامت روان ممکن است بارها و بارها با فرد ارتباط برقرار کنند و مشکلاتی را که بیمار با آن مواجه است و دیدگاه خانواده نسبت به بیماری فرد را درک کنند. سپس روانپزشک می تواند به آنها کمک کند با وجود محدودیت‌های ناشی از بیماری روانی، زندگی بهتری را تصور کنند.

آموزش و پرورش مهارت ها پس از درمان

برخی از بیماران می‌توانند از مهارت‌های اولیه خود استفاده کنند و به کار خود بازگردند. اگر بیمار با چالش‌های مهمی روبرو شود، سپس به او آموزش داده می‌شود تا به او کمک کند مهارت‌های مورد نیاز برای همسویی با اهداف، اولویت‌ها یا ارزش‌های جدید خود را توسعه دهد. این امر چیزی را ایجاد می کند که کارشناسان آن را یک چرخه مثبت می نامند که در آن کیفیت زندگی فرد در حال بهبود است.

گام های اصلی درمان و توانخشی جامع بیماری های اعصاب و روان

توانبخشی شامل بخش های مختلفی می باشد که در ادامه ذکر می شود:

  1. روان‌درمانی
  2. فیزیوتراپی
  3. کاردرمانی
  4. دارو درماني

 

 

روان درمانی چیست؟

یکی از گام‌های اصلی در توانبخشی بیماران اعصاب و روان، روان‌ درمانی است. روان درمانی رویکردی برای بهبود سلامت روان از طریق گفتگو با روانشناس، روانپزشک یا ارائه دهنده سلامت روان دیگر است. همچنین به عنوان گفتار درمانی، مشاوره، درمان روانی اجتماعی یا به سادگی درمان شناخته می شود.

در طول روان درمانی، در مورد مسائل خاص خود و اینکه چگونه افکار، احساسات و رفتارهای شما بر خلق و خوی شما تأثیر می گذارد، یاد می گیرید. گفتار درمانی به شما کمک می کند یاد بگیرید چگونه کنترل زندگی خود را در دست بگیرید و با مهارت های مقابله ای سالم به موقعیت های چالش برانگیز پاسخ دهید.

شرایطی که روان درمانی می تواند به آنها کمک کند عبارتند از مقابله با رویدادهای استرس زا زندگی، تأثیر ضربه، بیماری پزشکی یا از دست دادن مانند مرگ یکی از عزیزان. و شرایط خاص سلامت روان مانند افسردگی یا اضطراب انواع مختلفی از روان درمانی وجود دارد. نوع مناسب برای شما بستگی به شرایط شما دارد و همچنین ممکن است همراه با دارو یا سایر روش های درمانی استفاده شود.

روان درمانگر می تواند به درمان بیشتر بیماری‌های سلامت روان کمک کند، از جمله:

اختلالات اضطرابی، مانند اضطراب اجتماعی، اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD)، فوبیا، اختلال هراس یا اختلال استرس پس از سانحه (PTSD).

اختلالات خلقی، مانند افسردگی یا اختلال دوقطبی.

اعتیادهایی مانند اختلال مصرف الکل، وابستگی به مواد مخدر یا قمار اجباری.

اختلالات خوردن، مانند بی اشتهایی یا پرخوری عصبی.

اختلالات شخصیت، مانند اختلال شخصیت مرزی یا اختلال شخصیت وابسته.

اسکیزوفرنی یا سایر اختلالاتی که باعث جدا شدن از واقعیت می شود.

همه کسانی که از روان درمانی سود می برند به بیماری روانی مبتلا نیستند. روان‌ درمانی می‌تواند به استرس‌ها و درگیری‌های زندگی که می‌تواند بر هر کسی تأثیر بگذارد کمک کند.

به عنوان مثال، روان درمانی ممکن است به شما کمک کند:

  • درگیری با شریک زندگی خود یا شخص دیگری را در زندگی خود حل کنید.
  • اضطراب یا استرس ناشی از کار یا موقعیت های دیگر را از بین ببرید.
  • با تغییرات عمده زندگی مانند طلاق، مرگ یکی از عزیزان یا از دست دادن شغل کنار بیایید.
  • یاد بگیرید که واکنش های ناسالم، مانند خشم جاده ای یا سایر رفتارهای تهاجمی را مدیریت کنید.
  • با یک مشکل سلامتی مداوم یا جدی، مانند دیابت، سرطان یا درد طولانی مدت کنار بیایید.
  • پس از آزار جسمی یا جنسی یا مشاهده خشونت، بهبود پیدا کنید.
  • با مشکلات جنسی کنار بیایید، خواه به دلیل جسمی یا روانی باشد.
  • اگر در خوابیدن یا خواب ماندن مشکل دارید بهتر بخوابید.

در برخی موارد، روان درمانی می تواند به اندازه داروها مانند داروهای ضد افسردگی موثر باشد. اما بسته به شرایط شما، گفتار درمانی به تنهایی ممکن است برای کاهش علائم بیماری روانی کافی نباشد. همچنین ممکن است به داروها یا درمان های دیگر نیاز داشته باشید.

جلسات درمانی

جلسات درمانی ممکن است در یک محیط فردی، خانوادگی، زوجی یا گروهی انجام شود و می‌تواند برا تمام سنین هم کودکان و هم بزرگسالان موثر باشد. جلسات معمولاً یک بار در هفته و به مدت حدود 45 تا 50 دقیقه برگزار می شود. هم بیمار و هم درمانگر نیاز به مشارکت فعال در روان درمانی دارند. به علاوه اعتماد و رابطه بین یک فرد و درمانگر او برای همکاری مؤثر با یکدیگر و پیشرفت در جلسات روان‌ درمانی مهم است.

روان‌ درمانی جهت توانبخشی و مقابله با چالش‌های سلامت روان می‌تواند کوتاه‌مدت (چند هفته تا چند ماه)، مقابله با چالش‌های فوری‌تر، یا بلندمدت (ماه‌ها تا سال‌ها)، پرداختن به مسائل طولانی‌مدت و پیچیده باشد. اهداف درمان و مدت و دفعات درمان توسط بیمار و درمانگر با هم مورد بحث قرار می گیرد.

روان درمانی و دارو درمانی

روان درمانی اغلب در ترکیب با دارو برای درمان بیماری های روانی استفاده می شود. برای بسیاری از افراد، درمان ترکیبی دارو و روان درمانی می تواند مفیدتر از هر دو به تنهایی باشد. بهبود شیوه زندگی سالم، مانند تغذیه سالم، ورزش منظم و خواب کافی نیز می تواند در حمایت از بهبودی و سلامت کلی مفید باشد.

آیا روان درمانی موثر است؟

تحقیقات نشان می‌دهد که اکثر افرادی که روان‌ درمانی می‌شوند، تسکین علائم را تجربه می‌کنند و بهتر می‌توانند در زندگی خود عمل کنند. حدود 75 درصد از افرادی که وارد روان درمانی می شوند تا حدودی از آن سود می برند. تحقيقات نشان داده است که روان درمانی بهزیستی عاطفی و روانی را بهبود می بخشد و با تغییرات مثبت در مغز و بدن مرتبط است. این مزایا همچنین شامل کاهش علائم بیماری در فرد، بهبود توانایی‌های فردی و اجتماعی، کاهش مشکلات پزشکی و افزایش رضایت شغلی است.

با استفاده از تکنیک‌های تصویربرداری مغز، محققان توانسته‌اند تغییراتی را در مغز پس از انجام روان‌ درمانی مشاهده کنند. مطالعات متعدد تغییرات مغزی را در افراد مبتلا به بیماری روانی (از جمله افسردگی، اختلال هراس، PTSD و سایر شرایط) در نتیجه انجام روان درمانی شناسایی کرده است. در اغلب موارد تغییرات مغزی ناشی از روان درمانی مشابه تغییرات ناشی از دارو بوده است.

جهت استفاده بهتر از جلسات روان‌درماني، درمان را به عنوان یک تلاش مشترک در نظر بگیرید، رك و صادق باشید و از برنامه مورد توافق خود برای درمان پیروی کنید. تکالیف بین جلسات مانند نوشتن یا هر آنچه در مورد آن صحبت کرده‌اید را دنبال کنید.

روان درمانی

آنچه می توانید انتظار داشته باشید!

اولین جلسه درمانی شما

در اولین جلسه روان درمانی، درمانگر معمولا اطلاعاتی درباره شما و نیازهای شما جمع آوری می کند. ممکن است از شما خواسته شود که فرم هایی را در مورد سلامت جسمی و روحی خود پر کنید. ممکن است چند جلسه طول بکشد تا درمانگر شما شرایط و نگرانی های شما را به طور کامل درک کند و بهترین مسیر را برای شما تعیین نمايد.

اولین جلسه همچنین فرصتی برای شماست تا با درمانگر خود مصاحبه کنید. می توانید ببینید که آیا رویکرد و شخصیت درمانگر برای شما کارساز است یا خیر. مطمئن شوید که متوجه شده اید:

  • چه نوع درمانی استفاده خواهد شد؟
  • اهداف درمان شما چيست؟
  • مدت زمان هر جلسه چقدر خواهد بود؟
  • ممکن است به چند جلسه درمانی نیاز داشته باشید؟

از او تمامي سوالات خود را بپرسيد و اگر با اولین درمان‌گر احساس راحتی نمی کنید، شخص دیگری را امتحان کنید. داشتن تناسب خوب با درمانگر برای درمان موثر، بسیار مهم است.

بیشترین بهره را از روان درمانی ببرید!

برای اینکه بیشترین بهره را از روان درمانی ببرید، مراحل زیر را انجام دهید:

  • مطمئن شوید که با درمانگر خود احساس راحتی می کنید. اگر راحت نیستید، به دنبال درمانگر دیگری باشید که بتواند احساس راحتی بیشتری به شما بدهد.
  • رویکرد درمانی به صورت مشارکتی. روان درمانی زمانی موثرتر است که شما به طور فعال در تصمیم گیری شرکت کرده و سهیم باشید. مطمئن شوید که شما و درمانگرتان در مورد مسائل اصلی و نحوه کار بر روی آنها توافق دارید. با هم می توانید اهداف تعیین کنید و پیشرفت را در طول زمان اندازه گیری کنید.
  • رك و صادق باشید. موفقیت به تمایل شما برای به اشتراک گذاشتن افکار، احساسات و تجربیاتتان بستگی دارد. علاوه بر اين اين نكته مهم است كه آیا شما مایل به بررسی بینش، ایده ها و روش های جدید برای انجام کار هستید یا خیر. اگر به دلیل احساسات دردناک، خجالت یا ترس از واکنش درمانگر خود در صحبت در مورد مسائل خاصی تردید دارید، به درمانگر خود اطلاع دهید.
  • برنامه درمانی خود را دنبال کنید. اگر احساس ناراحتی می کنید یا انگیزه ندارید، ممکن است وسوسه انگیز باشد که از جلسات روان درمانی صرف نظر کنید. اما انجام این کار می تواند پیشرفت شما را کند کند. سعی کنید در تمام جلسات شرکت کنید و در مورد آنچه می خواهید بحث کنید فکر کنید.
  • انتظار نتایج فوری نداشته باشید. کار روی مسائل عاطفی می تواند دردناک باشد و ممکن است به کار سخت نیاز داشته باشد. ممکن است قبل از شروع بهبودی به چندین جلسه نیاز داشته باشید.
  • تکالیف خود را بین جلسات انجام دهید. اگر درمانگر از شما می خواهد که افکار خود را مستند کنید یا مهارت های مقابله ای را در خارج از جلسات درمانی خود تمرین کنید، این کار را دنبال کنید. این تکالیف می تواند به شما کمک کند تا آنچه را که در جلسات درمانی آموخته اید به کار ببرید.
  • اگر روان درمانی کمکی نکرد، با درمانگر خود صحبت کنید. اگر بعد از چندین جلسه احساس نمی کنید که از درمان سود می برید، در مورد آن با درمانگر خود صحبت کنید. شما و درمانگرتان ممکن است تصمیم بگیرید که تغییراتی ایجاد کنید یا روش دیگری را امتحان کنید که ممکن است موثرتر باشد.

انواع روان‌درماني

برخی از انواع روان درمانی در درمان اختلالات و شرایط خاص بهتر از سایرین عمل می کنند. درمانگر شما موقعیت و ترجیحات شما را در نظر می گیرد تا تعیین کند کدام رویکرد یا ترکیبی از رویکردها برای شما بهترین است.

برخی از روش‌های روان‌ درمانی که مؤثر واقع شده‌اند عبارتند از:

  • درمان شناختی رفتاری (CBT که به شما کمک می کند تا باورها و رفتارهای ناسالم و منفی را شناسایی کرده و مهارت‌های مقابله‌ای سالم‌تری را بیاموزید.
  • رفتار درمانی دیالکتیکی، نوعی از CBT است که مهارت‌های رفتاری را آموزش می‌دهد تا به شما در مدیریت استرس، مدیریت احساسات و بهبود روابط خود با دیگران کمک کند.
  • درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، که به شما کمک می کند تا افکار و احساسات خود را آگاه کرده و بپذیرید. همچنین به شما کمک می کند متعهد به ایجاد تغییرات باشید و توانایی شما را برای مقابله و سازگاری با موقعیت‌های چالش برانگیز بهبود می‌بخشد.
  • درمان‌های روان‌پویشی و روانکاوی، که بر افزایش آگاهی شما از افکار و رفتارهایی تمرکز می‌کنند که ممکن است از آنها آگاه نباشید. این روش‌های درمانی به شما کمک می‌کنند تا بفهمید چه چیزی به شما انگیزه می‌دهد و به شما در حل تعارض کمک می‌کند.
  • روان درمانی بین فردی، که بر مشکلات در روابط شما با افراد دیگر تمرکز می‌کند تا نحوه ارتباط شما با دیگران مانند خانواده، دوستان و همکاران را بهبود بخشد.
  • روان درمانی حمایتی، که توانایی شما را برای مقابله با استرس و شرایط دشوار بهبود می بخشد.

در نهايت روان درمانی اگرچه ممکن است وضعیت ناخوشایند را از بین نبرد اما می تواند به شما این قدرت را بدهد که به شیوه‌ای سالم کنار بیایید و احساس بهتری نسبت به خود و زندگی خود داشته باشید و در مسیر توانبخشی بیماری‌های اعصاب و روان، موثر عمل کنند.