تریاک

مقدمه

توسعه تجارت مواد اعتیاد آور که هرساله زندگی تعداد زیادی از مصرف کنندگان را به ورطه نابودی میکشاند، میتواند بزرگترین و ترسناک ترین تهدید برای تمام جوامع بشری باشد، تریاک قدیمی ترین و مشهورترین مخدری است که بسیار اعتیاد آور بوده و اکثریت از عوارض کشیدن تریاک با سیخ و یا تزریق آن بی اطلاع هستند و چون در کشور ما نسبت به سایر مواد مخدر از شیوع مصرف بالاتری برخوردار است، برنامه های پیشگیری و آگاهی رسانی درباره ی مضرات مصرف تریاک باید مورد توجه ویژه ای قرار بگیرد، جالب است بدانید مراجعه بیماران برای ترک اعتیاد تریاک از بیشترین موارد مراجعه در کلینیک های ترک اعتیاد  است.

عصارهٔ خشک‌شده گیاه خشخاش است که از خراشیدن این گیاه، به‌دست می‌آید.حدود ۱۲ درصد از تریاک را مرفین، تشکیل می‌دهد که یک آلکالوئید اپیوئیدی ضد درد است. مرفین از طریق فرایندهای شیمیایی به هروئین و سایر اپیوئیدها برای مصارف درمانی و تولید مواد مخدر تبدیل می‌شود. در تریاک، آلکالوئیدهای دیگری از جمله کدئین، نارسئین، پاپاورین، نوسکاپین و تبائین نیز وجود دارد. تریاک به شیوهٔ سنتی، با ایجاد خراش بر روی کپسول‌های بذر و در واقع میوه گیاه خشخاش و جمع‌آوری عصاره (لاتکس) و خشک کردن آن تولید می‌شود.با تبدیل تریاک به مرفین، %۸۸ از وزن تریاک کاسته شده و قاچاق آن، آسان‌تر خواهد شد. با تبدیل مرفین به هروئین، تأثیر آن حدوداً ۲ برابر شده و قیمت نسبی آن نیز افزایش می‌یابد.

مصرف مداوم مرفین باعث افزایش نیاز بدن و وابستگی فیزیکی به این ماده و به‌وجود آمدن تحمل دارویی و اعتیاد می‌شود. تریاک از دیرباز به‌دلیل خصوصیات ضد درد آن، مورد توجه پزشکان و جراحان بوده‌است.

 

 

واژه شناسی تریاک

ریشه تریاک به کلمه Theriac یا Theriaca برمی‌گردد. این کلمه در یونانی به معنای جانور وحشی (Beast) است. به نظر می‌رسد از آن به عنوان پادزهر گزیده‌شدن توسط حیوانات وحشی استفاده می‌کردند. تریاک، از کلمه یونانی θηριακή (به انگلیسی: Theriac) به معنی جانور وحشیی، وارد زبان فارسی شده‌است. در فرهنگ قدیم یونانی، تریاک، پادزهر گزیده شدن با حیوانات وحشی بوده‌است و به همین علت در فارسی قدیم نیز تریایک به معنی پادزهر بوده‌است. در فارسی نیز تریاک یا تریاق به معنای پادزهر بوده است (فرهنگ عمید).در اشعار شاعران نیز به این معنا به کار رفته است.

مثلاً حافظ می‌گوید (غزل شماره ۳۰۰):

اگر تو زخم زنی به که دیگری مرهم
وگر تو زهر دهی به که دیگران تریاک

یا سعدی می‌گوید (غزل شماره ۵۸۹):

الغیاث از تو که هم دردی و هم درمانی
زینهار از تو که هم زهری و هم تریاکی

 

فهرست مطالب

فهرست مطلب


 

افیون چیست؟

افیون همان تریاک است. افیون یا اپیون، معرب اپیوم است.

 

تاریخچه تریاک در ایران و  جهان

هلن، دختر زئوس، در داخل شرابی که می‌نوشیدند، یک داروی جادویی می‌ریزد. دارویی که همه‌ی اندوه‌ها را ببرد و همه‌ی بیماری‌ها را به فراموشی بسپارد. دارویی غم‌زدا که نامش ناپنتی (Nepenthe) بود. ناپنتی در یونانی یعنی رها از غم (free from sorrow). برخی از صاحب‌نظران معتقدند که این دارو همان تریاک بود.

 

خاستگاه اولیهٔ گیاه خشخاش سواحل مدیترانه باشد که به صورت طبیعی در آن‌جا می‌روییده‌است. بسیاری از منابع قدیمی از جمله سفرنامه ناصر خسرو خاستگاه تریاک را مصر معرفی کرده‌اند اما پژوهش‌های جدید گویای آن است که اسرار به عمل آوردن و مصرف تریاک از شرق اروپا در منطقهٔ بالکان و اطراف دریای سیاه به جنوب و از آن‌جا به غرب راه یافته‌است.

کشت خشخاش به‌منظور استفاده غذایی از دانه‌های آن، و تخفیف درد و بی‌حسی و مراسم مذهبی حداقل از عصر برنز به این سو ادامه داشته‌است. سومریان، آشوری‌ها، مصری‌ها، اهالی جزیره کرت، مینوسیان، یونانیان، رومی‌ها، ایرانیان و اعراب هر یک در معرفی این گیاه نقشی داشته‌اند.

مصرف تریاک به شکل سنتی آن تا هنگام جنگ داخلی آمریکا ادامه یافت. از آن پس با استخراج مرفین و قابلیت تزریق آن این دارو به مهم‌ترین داروی ضد درد برای مجروحان جنگی تبدیل شد. مرفین هنوز هم پرمصرف‌ترین دارو برای مجروحان جنگی و مصدومان سوانح است.

باستان‌شناسان به شواهدی دست یافته‌اند که از کشت تریاک در ۱۵٬۰۰۰ سال پیش حکایت می‌کند، اما بررسی سوابق تاریخی برجای مانده این موضوع را که مردمان باستان بر خواص و مزایای دارویی تریاک آگاهی داشته‌اند به اثبات نمی‌رساند؛ آن‌ها ممکن است از این محصول به‌طور سنتی و بدون اطلاع از چگونگی عملکرد آن استفاده کرده باشند. در امپراتوری روم احتمالاً از تریاک در مراسم مذهبی استفاده می‌کردند، شاید از اثرات این دارو برای نمادین کردن فرایند مرگ و حلول روح در کالبدی دیگر بهره‌برداری نموده باشند. حتی سوابق قدیمی‌تر حاکی از آن است که مردمان باستان احتمالاً بر این باور بوده‌اند که تریاک می‌تواند شادی‌بخش باشد، هرچند شواهدی که مبنی بر استفاده تفریحی از تریاک باشد در دست نیست.

در حدود سال ۳۴۰۰ ق. م ساحل‌نشینان دجله و فرات تریاک به عمل می‌آوردند. سومری‌ها آن را با نام «ها» و «جل»، به معنای گیاه شادی شناخته و تصور می‌شود مصری‌ها طرز کشت و مصرف خشخاش را از سومری‌ها آموخته باشند. نمونه‌ای از تریاکی که از مقبرهٔ «چا» در مصر به دست آمده‌است، به سده ۱۵ پیش از میلاد می‌رسد و تریاک شهر «تب» در مصر شهرت زیادی داشت. نام این مخدر در سنگ‌نبشته‌های آشوری هم آمده‌است. آشوریان آن را «روغن شیر» می‌خوانده‌اند.

در سدهٔ ۱۳ پیش از میلاد دوران طلایی تریاک با کشت گسترده آن در تبس پایتخت مصر آغاز شد، بازرگانان تریاک را از مصر به کارتاژ، یونان و اروپا می‌بردند. پس از آن کشت خشخاش در قبرس پیشرفت قابل ملاحظه‌ای داشت و تریاک که یکی از مهم‌ترین داروهای یونان در آن هنگام شمرده می‌شد از طریق حمله اسکندر به ایران و هند راه یافت.

اثرات رازآلود و عجیب تریاک سبب گردید تا در بسیاری از نقاط از جمله یونان باستان در مراسم آیینی و مذهبی همچون دارویی مقدس از آن استفاده شود و در اُدیسه نوشتهٔ هومر، حماسه‌سرای بزرگ یونان، نیز از آن یاد شده‌است. رومیان نیز از طریق یونانیان با این داروی مخدر آشنا شدند. تریاک نزد آن‌ها دارویی مذهبی و نشانهٔ خواب و مرگ بود و سومنوس ایزدبانوی خواب یک دسته گیاه خشخاش در دست داشت.

عرب‌ها که از طریق مصری‌ها با تریاک به عنوان یک داروی مسکن دردها آشنا شده بودند، تولید و تجارت آن را به شکل یک صنعت بزرگ سامان دادند. با گسترش حکومت خلفای اسلامی بازرگانان عرب، تریاک را که کالایی با ارزش بسیار، حجم کم و در شرایط معمولی فاسد نشدنی بود، با خود به سراسر جهان بردند.

با آغاز جنگ‌های صلیبی، تریاک دوباره در اروپا محبوب شد. جنگجویان مسیحی از طریق مسلمانان با تریاک آشنا شده و با نقل داستان‌های خیالی از قدرت جادویی گیاه خشخاش و تریاک و تأثیر شربت سحرآمیز آن بر سربازان ترک ــ که با خوردن تریاک خود را رویین‌تن می‌پنداشتند- افسانه‌هایی را در مورد این گیاه دارویی رایج کردند. نظیر چنین افسانه‌هایی در ایران نیز رایج شده و برای مثال در شاهنامه اسدی طوسی دیده می‌شود.

با ضعف قدرت عرب‌ها، تجارت تریاک به دست ونیزی‌ها افتاد. در این زمان امپراتوران مغول هند نیز به درآمد سرشار این محصول پی بردند و کشت خشخاش را در هند تشویق کردند. مصرف عادی تریاک در اجتماعات آن روز، باعث بروز اعتیاد در میان جمعی از مردم و انتقاد گروهی از پژوهشگران از مصرف بی‌رویهٔ تریاک شد. طبیعی‌دان فرانسوی پیر بلون پس از بازگشت از مسافرت آسیای صغیر و مصر در سال ۱۵۴۶ دربارهٔ معتادان ترک چنین نوشت: «نمی‌توان ترکی را دید که تا آخرین دینار پولش را برای خرید تریاک ندهد. یک ترک همیشه با خود تریاک دارد، خواه در جنگ و خواه در صلح. ترک‌ها پس از خوردن تریاک خود را دلیرتر می‌پندارند و از خطرات جنگ نمی‌هراسند. در زمان جنگ هر ترک هر مقدار تریاک پیدا کند، می‌خرد، چنان‌که دیگر به دست آوردن تریاک بسیار دشوار می‌شود.» و دربارهٔ تجارت تریاک می‌گوید: «۵۰ شتر دیدم که بار آن فقط تریاک بود و به سوی اروپا می‌رفت.» آکوشتا پزشک پرتغالی هم تریاک را بهترین روش گمراهی مردم مشرق زمین می‌خواند و می‌گوید: «تریاک آنان را آن‌چنان پست کرده‌است که تن به هر ذلتی می‌دهند».

تریاک در قرن چهارم میلادی به چین هم رسید، اما فقط پس از پایان سده‌های میانه و آغاز سفرهای دریایی دولت‌های اروپایی بود که آنان تجارت پرسود تریاک را دریافتند. مصرف تفریحی تریاک به‌طور گسترده از سده ۱۵ میلادی در چین آغاز شد. در ابتدا به دلیل کمیابی و گرانی به‌ندرت اتفاق می‌افتاد. اما از قرن هفده به بعد تجارت تریاک شکل منظمی پیدا کرد و با گسترش مصرف آن ویژگی اعتیادآوری آن مشخص شد. در ۱۷۲۹ مصرف تریاک در چین ممنوع شد. موازنه منفی تجاری انگلیس در مقابل چین موجب شد که انگلیسی‌ها برای افزایش صادرات خود و بهبود ذخایر ارزی‌شان، چینی‌ها را به مصرف تریاک که در هند کاشته می‌شد تشویق کنند.

مخالفت امپراتور چین با بارگیری محموله‌های تریاک در بنادر این کشور به دو جنگ تریاک در ۱۸۴۰ و ۱۸۵۸ میان بریتانیا و چین منجر شد. چین در هر دو جنگ شکست خورد و انگلیسی‌ها تجارت تریاک را در سراسر چین به‌دست آورند. رفته‌رفته با افزایش مصرف، تولید تریاک در داخل چین نیز آغاز شد تا جایی که در سال ۱۹۰۵ بیش از یک‌چهارم مردان چینی به تریاک اعتیاد داشتند. در سایر نقاط دنیا هم تا قبل از اواخر قرن نوزدهم مصرف تفریحی یا اعتیادآور تریاک بسیار به‌ندرت اتفاق می‌افتاد.

تولید و تجارت تریاک

در سال ۱۹۸۰ حدود ۲ هزار تن تریاک (چه قانونی و چه غیرقانونی) به بازار عرضه شد و به ۵ هزار تن در سال ۲۰۰۰ رسید. سازمان بهداشت جهانی برآورد کرده که برای تأمین نیازهای پزشکی دنیا باید تولید تریاک پنج برابر بیشتر شود. در سال ۲۰۰۲ قیمت تریاک برای کشاورزان حدود ۳۰۰ دلار برای هر کیلو و برای خریداران ۸۰۰ دلار بود اما در خیابان‌های اروپا قیمت آن به ۱۶ هزار دلار می‌رسید.

امروزه افغانستان بزرگترین تولیدکننده تریاک دنیاست. تا پیش از فرمان منع کشت تریاک توسط طالبان در سال ۲۰۰۰ این کشور هر سال حدود ۷۰ درصد تریاک دنیا را تأمین می‌کرد. در آن سال تولید تریاک این کشور ۹۴ درصد کاهش یافت.

یک سال بعد آمریکا و متحدانش به افغانستان حمله‌ور شده و طالبان را سرنگون کردند. کشت خشخاش به سرعت افزایش یافته و افغانستان جایگاه خود را به عنوان بزرگترین تولیدکننده این محصول از برمه پس گرفت.

در سال ۲۰۰۶ تولید تریاک در افغانستان به بالاترین میزان خود در تاریخ رسید. بر اساس برآورد اداره مواد مخدر و جرایم سازمان ملل؛ در این سال در افغانستان ۶۱۰۰ تن تریاک در ۱۶۵۰ کیلومتر مربع کشت شد که معادل ۸۲ درصد تولید جهانی بوده‌است.

ارزش هروئین به دست آمده ۳٫۵ میلیارد دلار بود که ۷۰۰ میلیون دلار آن نصیب کشاورزان افغان شده‌است. با این حال کشت تریاک که به قیمت ۱۳۸ دلار در هر کیلو به فروش می‌رسید تا ده برابر کشت گندم برای کشاورزان سودآور بوده‌است.

در اواسط قرن بیستم بیشترین تولید تریاک در جنوب شرقی آسیا معروف به مثلث طلایی شامل کشورهای برمه، تایلند و لائوس انجام می‌شد. اکنون نیز پس از افغانستان کشورهای مثلث طلایی (به ویژه برمه)، پاکستان، کلمبیا، گواتمالا و مکزیک تولیدکنندگان بعدی تریاک هستند.

تولید قانونی تریاک نیز در بسیاری از کشورها با نظارت نهادهای قانونی انجام می‌شود. در شیوه رایج تولید پزشکی تریاک کل گیاه خشخاش (به جز ریشه و برگ) در یک محلول اسیدی قرار می‌گیرد و سپس آلکالوئیدها از آن استخراج شده و تلخیص می‌شود. این روش در دوران جنگ دوم جهانی در بریتانیا ابداع شد.

در هند تولید قانونی تریاک انجام می‌شود. در سال ۲۰۰۸ کشاورزان می‌توانستند مجوز کشت تریاک در هزار متر مربع زمین خود را گرفته و برای حفظ مجوز خود بایستی ۵۶ کیلو تریاک خام خالص را به دولت بفروشند.

 

تاریخچه تریاک در ایران / شروع تریاک کاری در ایران

کاهش تولید ابریشم و خشکسالیهای پی در پی باعث بحران اقتصادی شده بود. احتمالاً این باعث شد سپهسالار بفکر بیافتد که از درآمد صدور تریاک می‌شود به کشور کمک کرد. میرزا حسین خان سپهسالار در مأموریت بمبئی، حدود ۱۸۵۰ میلادی در یکی از گزارشهای خود منافع کشت خشخاش در ایران را از نظر صادرات گوشزد کرد و دولت نیز بر اساس این گزارش، کشت خشخاش را در دستور قرار داد و به ترویج آن پرداخت.

فریدون آدمیت می‌نویسد:

تا نیمه سدهٔ گذشته نیز کشت خشخاش رواجی نداشت و در نوشته‌های مؤلفان خارجی که در این زمان به ایران آمده‌اند، هیچ اشاره‌ای به تریاک کشیدن نیافتیم. و حال آن‌که از عادت غلیان کشیدن و کشت تنباکو اغلب سخن گفته‌اند. اما در این سال‌هاست که می‌بینیم به کشت تریاک توجهی شده‌است؛ مثلاً در ۱۲۶۷ قمری (۱۸۵۰م) تریاک‌کاری در اطراف تهران به مرحله آزمایش درآمد که حاصل آن را بسنجند. پس از ده سال یعنی از حدود سال ۱۲۷۷ قمری (۱۸۶۰ م) به بعد است که در آثار مؤلفان اروپایی به عادت تریاک کشیدن [ایرانیان] اشاره گردیده؛ تا این‌که دامنه آن گسترده شد و اغلب ولایات ایران را فرا گرفت. ظاهراً از ۱۸۷۰ میلادی تریاک ایران به‌عنوان ماده صادرات بین‌المللی درآمد، و کشاورزان رفته‌رفته قسمتی از اراضی گندم‌خیز را به کشت خشخاش تخصیص دادند.در اولین سال زراعی پس از صدارت سپهسالار کشت تریاک چنان توسعه یافت که در کنار عامل خشکسالی به‌عنوان یکی از عوامل مؤثر در رکود کشت غلات و سایر محصولات، موجب بروز قحطی وحشتناک در کشور گردید.

کنسول انگلیس در بوشهر دراین‌باره می‌نویسد:

«چند سال قبل سود حاصله از تریاک، توجه ایرانیان را جلب کرد و تقریباً تمامی اراضی موجود و مناسب در یزد، اصفهان و جاهای دیگر به کشت خشخاش اختصاص یافت و کشت غلات و سایر محصولات پشت‌گوش انداخته شد . . . [این مسئله] با خشکسالی و سایر عوامل تلفیق شد و منجر به قحطی سال ۱۸۷۱–۱۸۷۲ گردید.»

 

 

 

 

شکل ظاهری و ترکیبات تریاک

این بوته یا گیاه را کوکنار می‌گویند که شبیه گل شقایق است. کوکنار نام یک گونه گیاه علفی یک‌سالهٔ گل‌دار است که گل آن تبدیل به قپه اناری شکل می‌شود. گیاه کوکنار از تیر تا مرداد ماه گل می‌دهد. شیره‌ای که از قپه به دست می‌آید که ابتدا سفید و بعد به شکل حنایی و سپس به رنگ قهوه‌ای سیاه در می‌آید.

قپه پس از خشک شدن حاوی دانه‌های خشخاش است که بسیار مغذی و خوشمزه بوده و در صنایع غذایی از آن استفاده می‌شود. تریاک نیز ماده‌ای صمغ مانند است که از تخمدان گل گیاه خشخاش به دست می‌آید و معمولاً به صورت تکه‌ها یا گرد قهوه‌ای تیره عرضه شده و معمولاً تدخین یا خورده می‌شود.

کوکنار یا گوگ نار گیاهی است که در تمام مناطقی که گندم می‌تواند بروید به عمل می‌آید. در دوره قاجار کشت گوگنار در ایران رایج بود. در ایران از آن جا که افیون مخدر بود، در هنگام جراحی مثلاً (کشیدن تیر از بدن) آن را به بیمار می‌خوراندند تا درد را احساس نکند.

گاهی افیون را در آن می‌ریختند که در این صورت خاصیت مستی بخش به نهایت درجه می‌رسید. عیاران به این معجون بیهوشانه می‌گفتند و آن را به دشمنان خود می‌خوراندند. در نهایت تریاک برداشت شده از این گیاه، شبیه به یک تکه ماده قیر مانند قهوه‌ای یا سیاه است که در مرحله بعد در قالب خشت‌های کوچک فشرده و زیر نور آفتاب خشک می‌شود.

تریاک را در این مرحله می‌توان دود کرد یا مواد مخدر دیگری، مانند هروئین را از آن استخراج کرد. چون هروئین حجم کمتری دارد و قاچاق آن راحت‌تر است. تریاک غالباً به هروئین تبدیل می‌شود، به علاوه ترک هروئین تقریباً دو برابر سخت‌تر از تریاک است.

 

شکل (اشکال) تریاک

 

 

 

 

اشکال تریاک در ایران

شکل تریاک به ابعاد و اشکال مختلف مانند حبه قند، لول، کیک کوچک و… وجود دارد. رنگ آن قهوه‌ای مایل به سیاه با بافت شل و نرم است. البته نوع سفت آن هم وجود دارد که داخل آن معمولاً نرم است و در صورت سوراخ کردن با یک سوزن مایعی به خارج ترشح می‌شود که بوی تند آمونیاک می‌دهد.

وقتی به آن گرما وارد می‌شود این ماده نرم و شکل لاستیکی دارد و حالت چسبندگی پیدا می‌کند و مانند خمیر نرم سفال سازی قابل ورز دادن و حالت دادن دارد.این ماده هرچه بیشتر بماند و آن را ورز دهند، روشن‌تر و حجیم‌تر و تلخ‌تر می‌شود که به اصلاح به آن می‌گویند کیفت آن بالاتر رفته و ماده با کیفیتی است.

ترکیبات تریاک

تریاک حاوی دو گروه اصلی از آلکالوئیدها است. فنانترن‌ها از جمله مرفین، کدئین و تبائین، که ترکیبات سایکو اکتیو اصلی تریاک هستند. ایزوکوئینولین‌ها از جمله پاپاورین و نوسکاپین که تأثیر قابل توجهی بر دستگاه عصبی مرکزی ندارند.

مرفین، مهم‌ترین و رایج‌ترین آلکالوئید تریاک است که ۱۰ تا ۱۶ درصد از مجموع آلکالوئیدهای تریاک را تشکیل می‌دهد. این ماده همچین عامل اصلی تأثیرات منفی تریاک مانند ادم ریوی، مشکلات تنفسی، کما و برخی مشکلات قلبی و ریوی است.

 

 

 

 

کاربردهای درمانی تریاک

زشکان و دندانپزشکان شبه‌افیونی‌ها را برای تسکین دادن دردهای حاد یا مزمن ناشی از بیماری، جراحی یا جراحت‌ها تجویز می‌کنند. در پزشکی ایرانی از زمان‌های قدیم تریاک به عنوان دارو حضور داشته رازی و ابن سینا و دیگران آن را برای درمان توصیه کرده‌اند.

امروزه بسیاری داروهای شبه‌افیونی به‌طور مصنوعی ساخته می‌شوند از جمله اکسی‌کدون، مپریدین، هیدروکدون و هیدرومورفین. داروهای شبه‌افیونی همچنین برای تخفیف سرفه متوسط تا شدید و اسهال نیز به کار می‌روند. شبه‌افیونی‌هایی مانند متادون و بوپرونورفین برای معالجه اعتیاد به شبه‌افیونی‌های دیگر مانند هروئین کاربرد دارند.

 

 

سوءمصرف تریاک و اعتیاد به آن

مصرف طولانی‌مدت و مداوم تریاک باعث افزایش نیاز بدن و وابستگی فیزیکی به این ماده و به‌وجود آمدن تحمل دارویی و اعتیاد می‌شود. معتادان به تریاک در ایران، روزانه به‌طور میانگین ۸ گرم تریاک مصرف می‌کنند. برخی از داروهای شبه‌افیونی قانونی تجویز شده مانند کدئین، هیدرومورفون، اکسی‌کدون نیز مورد سوءمصرف قرار می‌گیرند. بر اساس یک تحقیق که در سال ۱۹۹۹ انجام شده ایران بیش از هر کشور دیگری با گرفتاری‌های ناشی از مصرف تریاک غیرقانونی روبروست. بر اساس این تحقیق ۲٫۸ درصد از جمعیت ۱۵ تا ۶۴ سال ایران دچار این مشکل هستند.

 

قانون تریاک و  جرم شناسی آن

پیش از سال ۱۲۸۹خورشیدی  قانونی برای تریاک وجود نداشت و این ماده مخدر یکی از کالاهای صادراتی رسمی کشور بود . وزیر مالیه مرتضی‌قلی خان صنیع‌الدوله لایحه ای با عنوان «تحدید تریاک» به مجلس فرستاد که در ۲۱ اسفند ۱۲۸۹ به تصویب مجلس شورای ملی رسید که برای تریاک مالیات تعیین (مثقالی سیصد دینار) و مصرف شیره تریاک را ممنوع و مصرف‌کنندگان تریاک را ملزم می‌کرد پس از مصرف، سوخته تریاک را به وزارت مالیه تحویل دهند و برای هر مثقال سه شاهی حق‌الزحمه دریافت کنند. دولت از این سوخته برای کسانی که قادر به ترک شیره نبودند، استفاده می‌کرد.

قانون تحدید تریاک در جهت از میان بردن کامل و تدریجی مصرف تریاک در ایران مقرر کرد که از دو سال بعد، مالیات تریاک هرساله یکصد و پنجاه دینار افزایش یابد و پس از هفت سال، مصرف شیره به صورت کامل ممنوع و مصرف تریاک تنها به عنوان دارو مجاز شود. با این حال، تولید تریاک در ایران به منظور صادرات ادامه می‌یافت و حتی تشویق می‌شد چون این قانون، تریاک صادراتی را از مالیات معاف کرد. با وجود این تولید و مصرف تریاک در داخل ایران افزایش یافت.

به گفته عبدالله یاسایی نماینده سمنان و دامغان، در سیستان و خراسان «اغلب عائله‌ها از زن و مرد و اطفال مبتلا هستند به استعمال افیون. ای بسا عائله‌ها که در نتیجه استعمال افیون از هستی ساقط شده‌اند و در تنگنای فقر و وفاقه افتاده، بی‌چاره و پریشان شده، به حدی که مشغول تکدی شده‌اند». رواج شیره‌خانه‌ها در ایران نیز در سالهای پایانی دوره قاجار از خراسان و سیستان آغاز شد و به تهران رسید. در سالهای پایانی دوره قاجار، ایران از تأمین کننده‌های عمده تریاک جهان بود و سالیانه هفت و نیم میلیون تومان از این راه درآمد داشت.

 


روش‌های مصرف تریاک

خوردن و تدخین (دود کردن) دو روش مصرف معمول تریاک هستند. تزریق تریاک بسیار خطرناک است چون بخش‌های نامحلول در آب زیادی دارد و می‌تواند باعث ایست قلبی شود. پیش از خوردن تریاک معمولاً آن را حرارت داده و می‌پزند یا در آب حل کرده و فقط بخش محلول در آب را می‌خورند. چون مرفین و بیشتر آلکالوئیدهای مؤثر تریاک محلول در آب هستند. در قرن نوزدهم، چای خشخاش یک نوشیدنی معمول دارویی بود، اما در قرن بیست و یکم این عادت معمولاً به معتادان تریاک محدود می‌شود.

حرارت دادن به تریاک به منظور ایجاد دود می‌تواند محتویات این دارو را کاهش دهد. تریاک به مراتب ضعیف‌تر از برخی مواد تولید شده حاصل از آن مانند مرفین و هروئین است. این میزان بین ۳۰۰ تا ۴۰۰ برابر تخمین زده می‌شود. علاوه بر این، در حالی‌که کل دُز هروئین مصرفی ممکن است ظرف چند ثانیه جذب شود، مقداری تریاک به اندازه یک پیپِ پُر، در مدت زمانی بسیار طولانی‌تر کشیده می‌شود و به آهستگی تأثیرات خوش خود را به مصرف‌کننده می‌چشاند. تدخین تریاک، روش‌های مختلفی دارد که استفاده از وافور و ابزارهای چپق‌مانند دیگر و همچنین استفاده از سیخ و سنجاق روش‌های رایج هستند. شاعر انگلیسی، سمیوئل تیلور کولریج و همچنین تامس د کوئینسی، به دلایل پزشکی مصرف تریاک را آغاز کردند. این دو نفر گزارش‌هایی کلاسیک از ایجاد توهم و الهام خلاق تحت تأثیر تریاک ارائه کردند.

گاهی برای افزایش علاقه مصرف‌کنندگان دود تریاک به فعالیت‌های جنسی، به تریاک، آرسنیک اضافه می‌کنند. گزارش‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد این عمل در میان مصرف‌کنندگان این ترکیب مسمومیت ناشی آرسنیک ایجاد کرده‌است.

 


 

شربت اپیوم

تاریخچه اپیوم با تاریخچه تریاک در هم آمیخته است، در واقع منظور عوام  از اپیوم  همان  شربت اپیوم  بعنوان یکی از ترکیبات به دست آمده از تریاک است. به دلیل بالا بودن غلظت مرفین در آن یک مخدر محسوب شده و سوء مصرف آن نتیجه ای جز اعتیاد برای مصرف کننده ندارد.

در حقیقت، در گذشته با ترکیب تریاک، آب و الکل به محلولی دست پیدا کردند که از آن برای تسکین درد، درمان سرفه، اسهال و بی‌خوابی استفاده می‌شد. اما بعد از مدتی مردم متوجه شدند، این دارو اعتیادآور است و مصرف آن را محدود کردند.

امروزه شربت اپیوم در موارد بسیار محدود، با تجویز پزشک و تحت شرایط خاص استفاده می‌شود. این دارو در مواردی مانند دندان درد و روش‌های دندانپزشکی، جراحی‌ها در شرایط مزمن مانند سرطان و برخی از داروهای سرفه دارای نسخه استفاده می‌شوند

 

شربت اپیوم یا مخلوط افیون (Laudanum) یا تنتور افیون یا شربت تریاک، یکی از داروهای گیاهی ساخته شده الکلی بوده که شامل حدود ۱۰٪ پودر تریاک، معادل ۱٪ مرفین است.

این شربت مخدری بسیار اعتیاد آور است و از ترکیب تریاک، الکل و آب درست می‌شود. ماده مخدر تریاک از لاتکس خشک شده غلاف بذر خشخاش (Papaver somniferum) به دست می‌آید. این لاتکس زرد رنگ مایل به قهوه‌ای از غلاف خشخاش خراشیده شده استخراج می‌شود.

شربت اپیوم طعم بسیار تلخی داشته و حاوی مقادیر مختلفی از آلکالوئیدها مانند مورفین، کدئین، تباین و پاپاورین است. به همین دلیل مصرف آن عوارض متعددی برای مصرف کننده دارد و ترک شربت اپیوم نیازمند درمان تخصصی است.

هروئین نیز از آلکالوئید مورفین موجود در تریاک به دست می‌آید و برخی افراد نیز به شکل غیرقانونی از آن مانند هروئین استفاده می‌کنند. از آن جایی که این شربت تمامی آلکالوئیدهای تریاک را دارد، به نام شربت اپیوم یا شربت تریاک نیز شناخته می‌شود.

غلظت مورفین در این شربت بسیار بالا است و به همین دلیل در دسته‌بندی مواد مخدر قرار می‌گیرد. سایر مشتقات تریاک مصنوعی یا نیمه مصنوعی عبارت‌اند از فنتانیل، متادون، اکسی‌کدون و هیدروکودون. از داروهای شبه اپیومی، مانند اکسی‌کدون یا مورفین، پزشکان در هنگام جراحی یا آسیب‌دیدگی برای کاهش درد بیمار استفاده می‌کنند.

مصرف این دارو اکنون محدود به کنترل و درمان بیماری اسهال، کم کردن درد و کم کردن اثرات قطع مصرف در نوزادان به دنیا آمده از مادران مصرف کننده هروئین و دیگر مواد مخدر است.

بعضی افراد که به مواد اعتیاد آور دیگر مانند تریاک یا هروئین اعتیاد دارند، برای ترک ماده مخدر قبلی، خودسرانه و بدون تجویز پزشک اقدام به مصرف این شربت می‌کنند.

اما بعد از مدتی به دلیل مصرف نامنظم و بی‌رویه آن دچار سوءمصرف و وابستگی به آن می‌شوند. در واقع این دسته از افراد با این کار یک ماده مخدر را با یک ماده مخدر دیگر جایگزین کرده‌اند که عوارض جسمی جبران ناپذیری نیز به همراه دارد.

مصرف ۱۰۰ الی ۱۵۰ میلی‌گرم مرفین برای یک شخص سالم که وابستگی جسمانی به مصرف مواد افیونی ندارد، باعث مرگ می‌شود. مصرف بیش از حد این شربت به شدت اعتیاد آورتر از تریاک است. در ادامه با هم با تاریخچه اپیوم آشنا شویم.

 

تاریخچه اپیوم در جهان

پاراسلوس اولین کسی بود که در طول دهه ۱۵۰۰ این دارو را تولید کرد. مزایای فوق‌العاده شربت اپیوم این دانشمند را تحت تأثیر قرار داد و باعث شد پاراسلوس از واژه لاتین Laudare” ” به معنای ستایش برای نام‌گذاری آن استفاده کند.

پاراسلوس آن‌قدر غرق در مزایای آن شد که از تشخیص خاصیت اعتیادآوری آن غافل ماند. در واقع مواد اعتیادآور مدرن نظیر هروئین و مورفین از این ماده تهیه شده‌اند.

پاراسلوس یک کیمیاگر بود که در شهر سالزبورگ اتریش به دنیا آمد. او اولین کسی بود که متوجه شد، آلکالوئیدهای تریاک در الکل بسیار بهتر از آب حل می‌شوند.

با توجه به تجربه‌های زیادی که او در محلول‌های تریاک داشت به محلول اوتی(OT) دست یافت که ابتدا آن را به عنوان تعدیل کننده درد به کار برد. او این محلول را لادانوم(Laudanum)  نامید.

واژه لادانوم برای تمامی محلول‌هایی که دارای الکل و تریاک می‌باشد به کار می‌رود. لادانوم ساخته شده توسط پاراسلوس از تمامی شربت‌های تریاک قرن هفدهم متفاوت بود.

تاریخچه اپیوم تا قرن نوزدهم روال یکسانی داشت و از لادانوم برای تسکین درد و به عنوان داروی خواب‌آور در بسیاری از داروها مورد استفاده قرار گرفت.

در قرن بیستم اما اعتیادآور بودن تریاک و مشتقاتش بیشتر فهمیده شد و مورد توجه قرار گرفت و محدودیت‌هایی برای استفاده از آن اعمال شد. بعد از آن وجود برچسب برای داروهای شامل مواد اعتیاد آور اجباری شد. در آن زمان مصرف داروهای شامل مواد افیونی تا ۳۳ درصد کاهش یافت.

در تاریخچه اپیوم آمده که این ماده در دوران ویکتوریا یک نوشیدنی بسیار معروف به شمار می‌رفت. خاصیت ضد درد شربت اپیوم باعث شد، این محلول برای درمان انواع بیماری‌ها از سرماخوردگی گرفته تا بیماری‌های پیچیده؛ مانند ناراحتی قلبی مصرف شود. در آن دوره، هر فرد در هر سن و جنسی می‌توانست شربت اپیوم را به راحتی تهیه کند.

 

 

تفاوت اپیوم و اپیات و اپیوئید

 

سه کلمه‌ی اپیوم (opium) و اپیات (opiate) و اپیوئید (opioid) به طور رایج به جای هم به کار برده می‌شود.

به تریاک که از گیاه خشخاش به دست می‌آید، اپیوم گفته می‌شود. پس اپیوم همان تریاک است.

اپیوم شامل آلکالوئیدهایی مانند کدئین، مورفین و پاپاورین است. هر آلکالوئیدی که از گیاه خشخاش به دست می‌آید اپیات نامیده می‌شود. پس، به مشتقات طبیعی اپیوم، اپیات گفته می‌شود.

 

آلکالوئید (Alkaloid) چیست؟

هر باز آلی طبیعی که دارای نیتروژن در ساختار خود است، آلکالوئید نام دارد. آلکالوئیدها اثرات فیزیولوژیک متنوعی به روی انسان و دیگر حیوان‌های غیرانسانی دارند.

از آلکالوئیدهای معروف می‌توان به افدرین، نیکوتین و کینین اشاره کرد. هم‌چنین اپیوم نیز حاوی چند آلکالوئید مانند مورفین و پاپاورین است.

به مخدرهای نیمه‌ساختگی (semisynthetic) مانند هروئین (heroin) و انواع ساختگی (synthetic) مانند متادون، فنتانیل و مپریدین (پتیدین)، اپیوئید گفته می‌شود.

هر سه دسته به گیرنده‌‌های اپیوئید (opioid receptors) متصل شده و از این طریق اثرات خود را می‌گذراند.

سؤال دیگری در این‌جا به وجود می‌آید. آیا هر سه دسته اپیوم، اپیات و اپیوئید مخدر هستند؟

مخدر در لغت‌نامه‌ی دهخدا یعنی «بی‌حس و سست‌کننده‌ی اندام». مخدر ترجمه narcotic است. ریشه‌ی یونانی نارکوتیک به بی‌حس کردن (make numb) برمی‌گردد.

پس هر سه دسته‌ی اپیوم، اپیات و اپیوئید، جزئی از مخدرها هستند.

در گذشته به هر ماده‌ای که باعث کاهش درد و ایجاد این بی‌حسی و کرختی می‌شد، ماده مخدر یا نارکوتیک می‌گفتند. بعضی از افراد نیز برای اشاره به هر ماده‌ی غیرقانونی (illegal drug) از مخدر استفاده می‌کردند.

اما همان‌طور که CDC در صفحه ترمینولوژی خود می‌گوید، منظور از مخدر یا نارکوتیک در اصل همین اپیوم، اپیات و اپیوئیدها بوده و بهتر است به جای این واژه از واژه‌ی اپیوم و مشتقاتش استفاده کنیم که سردرگمی ایجاد نشود

هم‌چنین مواد مخدر و دخانیات دو واژه‌ی مجزا هستند. در درس دیگری دخانیات را تعریف کرده‌ایم. مخدرها اگرچه ممکن است دود ایجاد کنند،‌ اما با دخانیات متفاوت هستند.

 

 


 

متادون :

متادون (Methadone) همانند تریاک، شیره و سوخته یک آگونیست خالص اپیوئید است. تفاوت اصلی متادون با آن‌ها، اثر طولانی مدتش است. به خاطر این اثر طولانی، بیمارانی که دچار مسمومیت با متادون شده‌اند ممکن است تا ۷۲ ساعت نیاز به درمان داشته باشند.از متادون به عنوان درمان جایگزین در افراد معتاد به اپیوئید و نیز به عنوان ضد درد برای دردهای مزمن استفاده می‌شود.علاوه بر این مسمومیت با متادون باعث طولانی شدن QT (با اثر مهاری بر کانال پتاسیم) می‌شود.

 

 تریاک خام (Raw or Crude opium):شیره طبیعی و غلیظ‌‌ شده تریاک

تریاک خام به تریاکی می‌گویند که از شیره خود به خود غلیظ شده گرزهای خشخاش و بدون توجه به میزان آن، جز برای بسته بندی و ارسال دست‌کاری دیگری نشده باشد. تریاک پرورده محصولی است که از تریاک خام با یک رشته عملیات مخصوص حل کردن، جوشاندن، بو دادن و تخمیر به منظور تبدیل آن به عصاره برای مصرف غیر طبی تهیه می‌شود.

خوردن تریاک خام و عوارض مصرف آن

مصرف تریاک خام  معمولا بین کسانی رایج است که از یک درد جسمی رنج می برند که امانشان را بریده و می خواهند هرچه سریع تر برای مدت کوتاهی از درد رها شوند و یا افرادی که برای دراز مدت از روش تدخین استفاده کرده اند و دیگر استفاده از تریاک به این روش ( دود کردن) اثر سابق را روی آن ها نمی گذارد.

در حالی که سمی بودن داروهایی با مواد افیونی و عوارض جانبی مصرف طولانی مدت مواد مخدر در طی مراقبت های پزشکی به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته است، اطلاعات کمی در مورد اثرات مصرف تریاک خام در دست است. خصوصیات اثرات آلکالوئید دشوار است و تریاک خام حاوی تعداد زیادی آلکالوئید است. در خوردن بیش از حد تریاک خام، آلکالوئیدها و مشتقات آن به نام مواد افیونی باعث گرفتگی دستگاه تنفسی و سیستم عصبی مرکزی می شوند و ممکن است منجر به مرگ شود. مسمومیت با تریاک خام منجر به آسیب به ماهیچه ی قلب یا همان میوکارد می شود و باعث رنج بیمار برای مدت مدیدی می گردد.

استفاده از تریاک خام ممکن است عوارض ناخواسته ای ایجاد کند. اگرچه همه این عوارض جانبی ممکن است رخ ندهند، در صورت بروز آن ها ممکن است به مراقبت پزشکی احتیاج داشته باشید. در صورت بروز هر یک از عوارض جانبی زیر، فوراً با پزشک خود مشورت کنید:

  • عوارضی که زمان وقوع آن ها مشخص نیست: مشکل در روده برای دفع، کهیر یا جوش، حالت تهوع.
  • نشانه های بحرانی و خطرناک: اضطراب شدید، تاری دید، آبی شدن لب و ناخن ها، درد قفسه سینه، لرز، عرق سرد، گیجی، سرفه ی خلط دار، انزوای شدید، تنفس دشوار و یا با صدای بلند، غش کردن و در نهایت به کما رفتن.
  • برخی از عوارض جانبی که معمولاً نیازی به مراقبت پزشکی ندارند مانند: خارش پوست، قرمزی پوست و بثورات پوستی.

 

۲- سوخته تریاک (Opium dross): ماده قیری (قطران) است که پس از تدخین تریاک خام باقی می‌ماند.

 پس از دود کردن (تدخین) تریاک با بافور، ماده قهوه‌ای رنگ به‌جا می‌ماند که به آن تریاک سوخته می‌گویند. این ماده را در آب حل کرده و شربت بنفش آن را برای مواردی مانند تریاک برای درد سیاتیک استفاده می‌کنند که البته این شربت هم مخدر است.

سوخته تریاک در واقع بقایای چسبیده به وافور و یا مصرف تریاک به صورت سیخ و سنگ است. رنگ آن قهوه‌ای مایل به سیاه و شبیه قیری است که با شن مخلوط شده است.

این یک روش مصرف تریاک است و مصرف آن بیشتر خوراکی بوده و معمولاً آن را در آب حل می‌کنند و شربت آن را می‌خورند. به ندرت افرادی پیدا می‌شود که سوخته را بدون حل کردن در آب بخورند.

 

سوخته تریاک بخشی از تریاک است که زمان به‌ کار گیری وافور به صورت نیمه مذاب داخل حلقه وافور جمع‌ آوری می‌شود. ماده‌ای است به رنگ قهوه‌ای تیره و دارای ذرات براق مانند قیر.

از ترکیب آن با تریاک در نسبت مشخص شیره تریاک می‌سازند.

نحوه مصرف سوخته تریاک :

سوخته را معمولاً به صورت محلول در مایعات (مانند چای) می‌نوشند و یا به تنهایی می‌بلعند.

 

 

۳- شیره تریاک (Opium sap): جوشانده تریاک سوخته (با یا بدون تریاک خام) است.

 

شیره بسیار شبیه تریاک بوده و از صاف کرده جوشانده سوخته تریاک و یا به ندرت از جوشانده تریاک به دست می‌آید. میزان مرفین موجود در شیره بیشتر از تریاک است.

رنگ شیره قهوه‌ای مایل به سیاه و کمی نرم‌تر از تریاک است. معمولاً آن را به صورت خوراکی مصرف کرده و یا با تریاک مخلوط و دود می‌کنند. البته به ندرت آن را به صورت دود کردن استفاده می‌کنند.

 

 

شیره تریاک در واقع یک نوع فرم قوی‌تر از تریاک است که از تجزیه و تحلیل سوخته تریاک به دست می‌آید. این ماده به عنوان نسخه تقویت‌شده‌تری از تریاک شناخته می‌شود. استفاده از شیره تریاک می‌تواند به افراد به سرعت اعتیادآور شود و به علت ترکیبات مخدر فراوان در آن، آثار مخرب بیشتری نسبت به تریاک داشته باشد.

شیره تریاک که از جوشاندن سوخته تریاک و تریاک به نسبت 3 به 1 تهیه می شود تاثیر بیشتر و سنگین تری از تریاک دارد و به همین دلیل ترک اعتیاد آن بسیار سخت تر است. دلیل این که شیره تریاک اثر بیشتری از تریاک دارد این است که، وقتی سوخته و تریاک را در آب حل می کنند و آن را از صافی می گذرانند، کدئین و مرفین که به راحتی در آب حل می شوند از صافی گذشته و بعد از جوشاندن آب ماده به دست آمده که سیاه رنگ است شیره تریاک است.  شیره تریاک دارای اثر قوی تری است، ولی اثر گذاری آن دوام زیادی ندارد و پس از گذشت مدت کمتری فرد به حالت خماری دست پیدا می کند.

 

نحوه مصرف شیره تریاک

شیره تریاک را به روش های زیر مصرف می کنند:

تدخین و کشیدن: که به آن سیخ و سنگ و سنجاق و نگاری هم گفته می شود، نگاری یک ابزار برای کشیدن شیره است که به چپق شباهت دارد.

خوراکی: که به دو صورت قرص مانند یا حبه ای و روش دوم خوردن آن حل کردن آن در مایعات است.

عوارض مصرف شیره تریاک به روش خوراکی

مصرف شیره هم مانند مصرف تریاک در فرد مصرف کننده وابستگی و اعتیاد ایجاد می کند و به دنبال آن باعث می شود که سلامتی فرد مصرف کننده به خطر بیافتد.
کسی که شیره را به روش خوراکی مصرف می کند. او کم کم به شدت لاغر می شود و مجاری تنفسی، کبد و دندان های او خراب می شود و میل جنسی او کاهش می یابد. همچنین ممکن است که باعث تشنج و خفگی در زمان خواب شود.
بعضی از افراد معتقدند که تریاک و شیره تریاک برای کاهش قند خون افراد دیابتی موثر هستند ولی این یک تصور اشتباه است، شیره تر یاک و تریاک نه تنها به کاهش قند خون شما کمک نمی کنند، بلکه باعث می شوند که لوزالمعده شما دیگر انسولین ترشح نکند و از طرفی مصرف شیره و تریاک باعث تنگ شدن عروق قلبی می شود و به این صورت خطر سکته قلبی در فرد مصرف کننده افزایش پیدا می کند.

خوردن تریاک یکی از روش های مصرف سنگین تریاک به حساب می آید. و تقریبا مصرف خوراکی شیره تریاک را یک مرحله بعد از استفاده به روش کشیدنی یا تدخینی می دانند. بیشتر افرادی که شیره تریاک یا تریاک را به روش خوراکی استفاده می کنند می خواهند که مصرف خود را از خانواده پنهان کنند.

یکی از آسیب های شدید مصرف شیره تریاک به روش خوراکی این است که دستگاه گوارشی فرد در این روش به شدت آسیب می بیند. از طرفی احتمال مسمومیت در این روش مصرفی بسیار بالاتر از روش تدخینی یا کشیدنی است، چون در بعضی از موارد برای سنگین تر شدن و جلای ظاهری شیره از سرب در آن استفاده می کنند و این باعث می شود که احتمال مسمومیت بالاتر برود.

خوردن شیره تریاک از گذشته تا به امروز یکی از راه های مصرف آسان این ماده مخدر بوده است. روش مصرف خوراکی به دلیل اینکه باعث می شود حالت نئشگی قوی تر در فرد بوجود بیاید، خطراک زیادی را به همراه خواهد داشت. اعتیاد به تریاک به تنهایی عاملی خطرناک است و موجب کاهش طول عمر انسان می شود اما مصرف آن به صورت خوراکی این احتمال را بیش از پیش بالا می برد. شیره تریاک اضطراب را کاهش می دهد و باعث آرامش و ریلکسی می شود؛ همچنین حالت سرخوشی و بهبود روحیه را در فرد ایجاد می کنند. از این روست که شیره تریاک جز مواد مخدر اعتیاد آور به حساب می آید. در صورت وجود علائمی مانند مشکلات سیستم عصبی مرکزی، مشکلات تنفسی و بزرگ شدن قرنیه چشم ها باید به مسمومیت شیره تریاک شک کرد. از مهم‌ترین عوارض خوردن شیره تریاک می توان به تاثیرات آن روی مغز و نخاع اشاره کرد. در بعضی از تحقیقات پزشکی ثابت شده است که بین اعتیاد به شیره تریاک و بیماری عروق قلبی و سکته قلبی یک رابطه مستقیم وجود دارد. از دیگر عوارض خوردن شیره تریاک تشنج، سیاه شدن صورت، مشکلات کبدی، سر درد های شدید، حالت تهوع و ... را می توان نام برد.

عوارض مصرف شیره تریاک به روش کشیدنی یا تدخینی

عوارض، اثرات و ترک اعتیاد شیره تریک تا حد زیادی مانند تریاک است، تنها تفاوت آن این است که شیره تریاک قوی تر و به همین ترتیب وابستگی به آن بیشتر و در نتیجه ترک اعتیاد آن سخت تر می باشد.
عوارض مصرف شیره تریاک به روش تدخینی یا همان دود کردن و کشیدن عبارتند از:

  • مشکلات مغزی مانند بی خوابی های شبانه و خواب آلودگی همیشگی
  • کم شدن علایق و انگیزه
  • کاهش مسئولیت پذیری
  • بی توجهی به تحصیلات و شغل و خانواده
  • ناشناخته ماندن بیماری های خطرناک به دلیل مسکن بودن شیره تریاک
  • ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن
  • بهم ریختن سیستم جنسی (کاهش میل جنسی، کاهش قدرت و توان جنسی بهم خوردن دوران قاعدگی در زنان)
  • از دست رفتن زیبایی و تیره شدن پوست، خارش شدیدُ تیره شدن لب ها و کهیر
  • عفونت ریه، ناراحتی های تنفسی و تنگی نفس
  • تهوع استفراغ، کم کار شدن روده های کوچک و بزرگ، یبوست مزمن، بی اشتها شدن، کم شدن وزن و تغذیه نامناسب.

 

عوارض مصرف شیره تریاک همراه با چای

مصرف شیره تریاک با چای یا دیگر نوشیدنی‌ها می‌تواند عوارض جدی برای سلامتی داشته باشد. در ادامه به برخی از عوارض مصرف تریاک با چای و اثرات منفی آن بر سلامت برخورد خواهیم کرد:

  • افزایش فشار خون: شیره تریاک می‌تواند باعث افزایش فشار خون شود. مصرف همزمان با چای که حاوی کافئین است، می‌تواند این افزایش را تشدید کند و افرادی که فشار خون بالایی دارند را در معرض خطر قرار دهد.

  • اختلالات قلبی: شیره تریاک می‌تواند باعث افزایش ضربان قلب شود و اختلالات ریتمی قلبی را ایجاد کند. ترکیب مصرف تریاک با کافئین ممکن است این اثرات را تشدید کند و به افراد با مشکلات قلبی مشکوک شود.

  •  

    اضطراب و افسردگی: مصرف شیره تریاک ممکن است اضطراب و افسردگی را تشدید کند و افراد را در معرض خطر اختلالات روانی قرار دهد. مصرف همزمان با چای که حاوی کافئین است، ممکن است این اثرات را تشدید کند.
  • اختلالات خواب: شیره تریاک می‌تواند باعث اختلال در الگوی خواب شود و به افراد مشکل در خواب را تجربه کنند. این مشکلات خواب می‌توانند به مشکلات جسمی و روانی بیشتر منجر شوند.

 

پادزهر شیره تریاک

استفاده بیش از حد انواع مواد مخدر باعث بوجود آمدن مسمومیت در فرد مصرف کننده می شود. از آنجایی که مسمومیت توسط هر نوع ماده مخدری خطرات زیادی در پیش رو دارد در صورت مشاهده موارد مسمومیت حتما فرد را به نزدیکترین اورژانس برسانید.
موارد مسمومیت خفیف شامل: دل درد های شدید، لرزش بیش از حد بدن، استفراغ، سردرد، رنگ پریدگی و ...
علائم مسمومیت شدید شامل: طعم فلزی در دهان فرد، ضعف عضلانی، یبوست طولانی مدت، تشنج، کما و حتی مرگ.
دلیل مسمومیت ناشی از مصرف شیره تریاک وجود سرب در این ماده است بهترین پادزهر برای دفع سرب از بدن سبزی و میوه هایی است که دارای ویتامین C هستند. البته این موارد بیشتر در مسمومیت های خفیف جوابگو هستند و در مواردی که میزان استفاده بالا بوده و علائم شدید در فرد مشاهده می شود پادزهر شیره تریاک دارویی به نام نالوکسان است که فقط با تجویز پزشک و تحت نظر کادر درمانی امکان تهیه و استفاده از آن وجود دارد. همانطور که گفتیم ترک اعتیاد شیره تریاک بسیار شبیه به ترک اعتیاد تریاک است.

 

علائم مسمومیت با شیره تریاک

 

در خیلی از مواقع مسمومیت هایی که در اثر مصرف مواد مخدر از جمله تریاک و شیره تریاک به وجود می آید به علت وجود سرب در این مواد است که عموما با دردهای ناحیه شکمی خود را نشان می دهد. اغلب افرادی که دچار این نوع از مسمومیت شده اند عموما با دردهای شدید شکم رو به رو شده اند. که به احتمال زیاد مواد مخدر آلوده بوده و فرد دچار مسمومیت شده است. و اما مسمومیت های خفیف را با علائمی همچون لرزش، اختلالات خواب و عدم تمرکر، استفراغ، رنگ پریدگی، خستگی، خواب آلودگی و ... می توان تشخیص داد. در موارد شدیدتر هم فرد مسموم دچار فلج غضلانی و یا تشنج می شود. برای اینکه سرب را از سیستم بدن خارج کنیم و جلوی خطرات احتمالی را بگیریم می توان بیان کرد که استفاده از سبزی ها و میوه ها می تواند مفید واقع شود و همچنین مصرف ویتامین C می تواند سیستم بدن را پاک سازی کند. ویتامین C می تواند به پاکسازی ریه و دفع سرب از ریه کمک کند اگر که مصرف شیره تریاک بصورت استنشاقی باشد امکان دارد سرب موجود در آن ریه را درگیر کرده باشد و در این صورت ویتاین C به پاکسازی ریه بسیار کمک می کند. همچنین مصرف شیر و لبنیات به دفع سریع سم از بدن کمک می کند. 

 

 

 

خواص شیره تریاک

خیلی از افراد با این اشتباه که با مصرف یکی دو بار شیره تریاک به آن معتاد نخواهند شد ریسک استفاده را می پذیرند این در صورتی است که احساس شادی که این ماده در ابتدای زمان مصرف ایجاد می کند به صورتی است که فرد دوباره به آن روی خواهد آورد و عوارض اعتیاد به تریاک به قدری زیاد است که اگر خواصی هم برای مصرف آن مشاهده می کنید به مشکلات جسمی و روحی بعد از مصرف نمی ارزد.
بسیاری از مردان با تصور غلط اینکه مصرف شیره تریاک در افزایش میل جنسی آن ها تاثیر گذار است به صورت تفریحی شروع به استفاده از این ماده مخدر می کنند اما نکته ای که این افراد به آن توجه نمی کنند میزان اعتیاد آوری این ماده است. درست است که استفاده کوتاه مدت این ماده باعث بالا بردن مدت زمان نعوظ می شود اما در طولانی مدت شیره تریاک نه تنها نیروی جنسی را افزایش نخواهد داد بلکه به قدری باعث کاهش انرژی در فرد می شود که رمق برقراری رابطه جنسی را به طور کامل از او خواهد گرفت. برخی از افراد با فکر اشتباه درباره خواص شیره تریاک برای مردان به سمت استعمال این ماده مخدر می روند و متاسفانه به دام اعتیاد گرفتار می شوند برای ترک اعتیاد شیره تریاک با کارشناسان ترک اعتیاد نگین تماس بگیرید.

همانطور که در بخش بالا گفتیم بعضی از افراد این تصور غلط را دارند که شیره تریاک برای آن ها فوایدی دارد. از جمله خواص کاذبی که برای شیره تریاک در نظر گرفته می شود، می توان به: درمان مشکلات جنسی، فشار خون، سرماخوردگی، درمان بیماری های مسری، کاهش درد های مزمن و ... اشاره کرد.

قابل ذکر است که این خواص به هیچ وجه در علم پزشکی به اثبات نرسیده اند و تمام نتیجه باورهای غلط افراد است. درست است که تریاک و شیره تریاک به دلیل خاصیت افیونی بودن باعث کاهش درد در افراد می شوند اما از آنجایی که جز دسته مواد مخدر های بسیار اعتیاد آور هستند، استفاده از آن ها به هیچ وجه پیشنهاد نمی شود. اگر شما نیز از درد های مزمن رنج می برید بهتر است برای کاهش این درد ها داروهایی که تحت نظر پزشک متخصص تجویز می شود را استفاده کنید. خاصیت درمان شیره تریاک برای رفع مشکلات جنسی در قسمت بالا به طور کامل توضیح داده شد.

خواص شیره تریاک برای ریه

طبق تحقیقات انجام شده شیره تریاک هیچ خواصی برای بدن و ریه ندارد. آزمایشات انجام شده بر روی افرادی که تریاک استفاده می کرده اند نشان داده است که ریه آن ها آسیبی نداشته و بر همین اساس نتیجه این تحقیق نشان می دهد که مصرف شیره تریاک خواصی برای ریه ندارد. بنابراین در صورتی که شنیده اید یا جایی خوانده اید که شیره تریاک برای ریه دارای خاصیت است و یا می تواند مشکلات ریوی را برطرف کند؛ اطلاعات غلط به شما داده اند. نه تنها مشکلات ریه شما با مصرف شیره تریاک برطرف نمی شود بلکه دچار اعتیاد نیز می شوید و این دردسر را به سادگی نمی توان رفع و رجوع کرد. توجه داشته باشید که قبل از تحقیق هیچ گاه به توصیه های کلامی و اشتباه کسی اعتماد نکنید. 

 

 

 

طبع شیره تریاک

 

آیا شیره تریاک گرم است یا سرد؟ فردی که از شیره تریاک استفاده می کند برای اینکه بتواند کمی از علائم آن را از بین ببرد (بریدن آثار استفاده شیره تریاک) باید به مصرف ماده ای از طبع مخالف بپردازد. با توجه نظرسنجی هایی که صورت گرفته است بسیاری از افراد مصرف کننده شیره تریاک معتقدند برخلاف خود تریاک که طبعی سرد دارد، شیره تریاک دارای طبع گرمی است به همین دلیل آن ها برای از بین بردن آثار مصرف بیش از حد، موادی با طبع سرد مثل هندوانه، ماست و خیار، ترشی و ... استفاده می کنند. به گفته همین افراد از جمله عوارض مصرف بیش از حد مواد افیونی می توان به یبوست شدید اشاره کرد. معتادان به شیره تریاک برای رفع این مشکل به ملین ها روی آورده و به همین دلیل در سنین پایین دچار بیماری هایی مانند بواسیر خواهند شد.

 

طرز تهیه شیره تریاک

شیره تریاک از ترکیب کردن تریاک و تریاک سوخته بدست می آید. ساقی ها در شیره کش خانه ها با جوشاندن و صاف کردن تریاک و سوخته تریاک به تولید ماده ای می پردازند که شما آن را با نمام شیره تریاک می شناسید. درصد مرغوبیت این مواد در هر تولید متفاوت است، اما بهترین و مرغوب ترین نوع آن از ترکیب 3 به 1 سوخته تریاک و تریاک بدست می آید (به ازاء هر یک واحد تریاک سه واحد سوخته تریاک). سپس این مخلوط در آب داغ حل می شود و به آن حرارت می دهند. در مرحله بعد ماده بدست آمده را از صافی عبور می دهند باز به آن حرارت می دهند تا سفت بشود. شیره تریاک ترکیبات محلول در آب تریاک را در خود جای داده است پس موادی مثل پاپاورین و نوسکاپین به دلیل اینکه محلول در آب نیستند در شیره تریاک وجود ندارند.
شیره تریاک نسبت به خود تریاک مورفین بیشتری دارد به همین دلیل علائم مصرف آن قوی تر بوده و سریع تر باعث اعتیاد و ضرر های جسمی در فرد می شود.

 

 

 

 

۴- تنتور تریاک (Opium tincture):

 

 

۵- عصاره تریاک (Opium extract): با خیساندن تریاک خام در آب تهیه می‌شود.

 

 

۶- شربت تریاک (Opium syrup): از ترکیب شربت شکر و ۲.۵ درصد عصاره تریاک تهیه می‌شود

 

7- تریاک پزشکی

 

 8- کوکنار

خشخاش را جوشانده و آب آن را به منظور کیف و نشئه می‌نوشند در گذشته به مکان‌هایی که در آن کوکنار می‌خوردند، کوکنار خانه می‌گفتند.

 

 

 

مشتقات تریاک

تریاک دارای ترکیبات ناشناخته‌ و زیادی است که تا به حال در حدود ۲۵ نوع از آن استخراج و شناخته شده که به نسبت‌های زیاد و کم در آن موجود است.

 بعضی از این آلکالوئیدها عبارت‌اند از مورفین، نارکوتین، پاپاورین، کدئین، تبائین و نارسنین که مهم‌ترین آن‌ها مورفین است و اثرات مخرب تریاک از آن ناشی می‌شود.

 

 

علائم و عوارض مصرف تریاک در کوتاه مدت و بلند مدت

از آنجایی که ترک تریاک کاری بسیار سخت، طاقت‌فرسا و دردناک است، برای ترک داشتن انگیزه قوی لازم و ضروری به نظر می‌رسد. شاید دانستن عوارض مصرف تریاک بتواند بخشی از این انگیزه را در فرد به وجود آورد.

تریاک قدیمی‌ترین و مشهورترین مخدری است که بسیار اعتیاد آور بوده و اغلب از عوارض مصرف تریاک بی‌خبر هستند. تریاک ماده شیمیایی است که منجر به حس نئشگی، عوارض جانبی و اعتیاد بسیار سریع می‌شود.

این ماده از گیاهی به نام خشخاش گرفته شده که قبل از رسیده شدن جوانه، سطح آن را برش داده و شیره زرد – قهوه‌ای با طعم تلخ از آن استخراج کرده و سپس آن را خشک می‌کنند.

شیره‌ای که از این گیاه ترشح می‌شود، حاوی آلکالوئیدهایی مثل مورفین، کدئین، تِبائین و پاپاوِرین است. سایر مشتقات سنتزی و نیمه سنتزی تریاک عبارت‌اند از فِنتانیل، مِتادون، اکسی‌کدون و هیدروکدون می‌باشند.

تمامی این موارد مصارف پزشکی داشته و تا حدی که دکتر تجویز کرده باشد مشکلی وجود نخواهد داشت. اما در صورت مصرف خارج از نسخه و سوءمصرف آن عوارض زیادی برای بدن ایجاد می‌شود. از جمله رایج‌ترین عوارض اعتیاد به تریاک می‌توان به بروز افسردگی، کژکاری جنسی، کاهش انگیزه و انرژی اشاره کرد. اما عوارض آن به این موارد ختم نمی‌شود.

علائم اعتیاد به تریاک

مصرف طولانی‌مدت و مداوم تریاک باعث ایجاد تغییرات شدید در ترکیب شیمیایی مغز، افزایش نیاز بدن و ایجاد وابستگی به این ماده و به‌ وجود آمدن تحمل دارویی و اعتیاد می‌شود. به طور کلی کسی که تریاک مصرف می‌کند، عمدتاً علائم و تغییرات رفتاری بارزی در او به وجود خواهد آمد.

دفعه اول مصرف تریاک حالتی مثل تهوع و استفراغ در فرد ایجاد می‌کند. با مصرف تریاک مردمک‌های فرد گشاد شده، نبض و ضربان قلب پایین می‌آید.

همچنین بر اثر مصرف این ماده تنفس فرد آهسته شده، فرد احساس گرمی، لذت و آرامش کرده و معمولاً خواب عمیقی خواهد داشت. البته بسته به میزان و شکل مصرف ممکن است در فرد علائم متعددی دیده شود.

علائم اعتیاد به تریاک به مدت زمان استفاده از آن، نوع مصرف و همچنین متابولیسم بدن فرد بستگی داشته و در افراد مختلف متفاوت است. هرچه طول دوره مصرف تریاک بیشتر باشد بدن نسبت به قطع مصرف واکنش شدیدتری نشان خواهد داد؛ برخی علائم اعتیاد به تریاک عبارت‌اند از:

  • کاهش وزن
  • خشکی دهان
  • خرابی دندان‌ها
  • مشکلات تنفسی
  • تهوع و استفراغ
  • کاهش فشار خون
  • کاهش احساس درد
  • گشاد شدن مردمک‌ها
  • بی‌اشتهایی و سوء تغذیه
  • کاهش علایق و انگیزه‌ها
  • بی‌حالی و عدم تعادل بدنی
  • تغییرات رفتاری یا روانی
  • سنگینی دست و پا و رخوت
  • رنگ پوست متمایل به قهوه‌ای
  • افت عملکرد شغلی و اجتماعی
  • آسیب‌های ریوی، کبدی و کلیوی
  • خارش پوست، تیرگی لب‌ها، کهیر
  • کاهش فعالیت روده‌ها و یبوست مزمن
  • انقباض عضلات صاف حلب و مجاری
  • به‌ هم خوردن دوره‌های قاعدگی در زنان
  • احساس گرما، گرگرفتگی و خارش بینی
  • ایست تنفسی و مرگ به دنبال مصرف زیاد
  • کاهش میل جنسی و اختلال نعوظ در مردان

عوارض مصرف تریاک

تریاک ماده‌ای به شدت اعتیادآور بوده و عوارض مصرف آن ظرف مدت کوتاهی خودش را نشان می‌دهد و مصرف کننده برای به دست آوردن تعادل و حس سرخوشی، نیازمند به تکرار مصرف است.

ترکیبات موجود در تریاک (مرفین، کدئین) در مغز، رفتاری مشابه با اندورفین دارد، به شکلی که با مسدود کردن گیرنده‌های درد باعث احساس کاذب شادی و آرمش در مصرف کننده می‌شوند.

در نتیجه تمایل به مصرف تریاک روز به روز شدت پیدا می‌کند، تا جایی که فرد برای تهیه این مخدر، دست به هر کاری می‌زند!

شیره تریاک عوارض بسیار قوی‌تری نسبت به تریاک خام دارد. چرا که ترکیبات ضد درد مانند مرفین و کدئین به آسانی در آب حل شده و شدت آن بیشتر می‌شود.

عوارض کشیدن شیره تریاک با لوازمی مانند، سیخ و وافور یا نگاری (شبیه چپق یا وافور) حدود ۳۰ دقیقه بعد از مصرف آشکار می‌شود که شامل:

  • سرخوشی و بی‌دردی توأم با رفتارهای غیراخلاقی
  • توهم و اختلالات فکری (نشئگی)

با ادامه استعمال تریاک عوارض جسمی و روحی ناشی از اعتیاد افزایش پیدا می‌کند، به گونه‌ای که فرد دیگر قادر به پنهان کردن اعتیاد خود نیست. در ادامه با عوارض مصرف تریاک در کوتاه مدت و بلند مدت بیشتر آشنا می‌شویم.

عوارض مصرف تریاک در کوتاه مدت

مواد افیونی مثل تریاک دارای آثار مصرف کوتاه مدتی هستند که تا پس از ۸ ساعت باقی می‌مانند، برخی از این عوارض کوتاه مدت مصرف تریاک شامل:

  • تهوع
  • استفراغ
  • خشکی دهان
  • کاهش فشار خون
  • کاهش احساس درد
  • تغییرات رفتاری یا روانی
  • افت عملکرد شغلی و اجتماعی
  • انقباض مردمک (تنگ شدن مردمک)
  • احساس گرما، گرگرفتگی و خارش بینی
  • انقباض عضلات صاف حلب و مجاری
  • احساس کرختی در بدن به ویژه دست و پا و رخوت

عوارض مصرف تریاک در بلند مدت

اولین و مهم‌ترین عارضه مصرف طولانی مدت مصرف تریاک، ایجاد وابستگی و اعتیاد به آن است. چنانچه بیمار، مدت زمان طولانی تریاک مصرف کند، عوارض و نشانه‌های نامطلوب حاصل از اعتیاد با شدت بیشتری ظاهر خواهند شد. از عوارض دیگری که در اثر مصرف این مخدر در فرد ایجاد می‌شود، عبارت‌اند از:

  • کهیر
  • خارش
  • لاغری شدید
  • تیرگی لب‌ها
  • تیره شدن رنگ پوست
  • کاهش علایق و انگیزه‌ها
  • بی‌حسی و عدم تعادل بدنی
  • تغییر ساعت خواب و بیداری
  • مصرف زیاد مواد و ایست قلبی
  • آسیب‌های ریوی، کبدی و کلیوی
  • کاهش فعالیت روده‌ها و یبوست مزمن
  • بی‌اشتهایی و سوء تغذیه و کاهش وزن
  • به‌ هم خوردن دوره‌های قاعدگی در زنان
  • ایست تنفسی و مرگ به دنبال مصرف زیاد
  • کاهش میل جنسی و اختلال نعوظ در مردان
  • کاهش بازدهی سلول‌های مغزی به دلیل افت جریان خون
  • بی‌خوابی هنگام شب و خواب آلودگی و چرت زدن در طول روز
  • ظاهر آشفته و عدم توجه به بهداشت فردی (زمینه‌ساز بیماری‌های مختلف)
  • تضعیف دفاع بدن در مقابل بیماری‌ها و احتمال ابتلا به عفونت‌های ویروسی مثل ایدز، هپاتیت، عفونت‌های پوستی و آبسه

عوارض ترک یکباره تریاک

همان‌طور که می‌دانید فرایند ترک اعتیاد شامل سم‌زدایی مواد مخدر (پاک شدن فیزیکی) و روان‌درمانی است. سم‌زدایی اولین قدم برای رهایی از مواد مخدر است.

اما اگر به روشی غیراصولی انجام شود، ممکن است به قیمت زندگی بیمار تمام شود. عوارض ترک یکباره تریاک گاهی با بیماری آنفولانزا اشتباه گرفته می‌شود.

مصرف مداوم تریاک نحوه کارکرد گیرنده‌های مغز را تغییر می‌دهد. این تغییر به شکلی است که مغز برای انجام فعالیت‌های عادی روزانه نیاز به این ماده خواهد داشت.

با ترک ناگهانی و نرسیدن این مواد به مغز، عملکرد عادی آن مختل می‌شود. با بروز اختلال در عملکرد مغز علائم ترک به صورت تهوع، اضطراب و کلافگی خود را نشان می‌دهد. این موضوع دلیل اصلی ایجاد عوارض ترک یکباره تریاک است.

به طور کلی اسهال و استفراغ و درد عضلانی شدید از نشانه‌های ترک مواد مخدر است. در صورت ورود استفراغ به ریه ممکن است در ریه‌ها التهاب و عفونت ایجاد شود.

اسهال و استفراغ باعث کاهش آب بدن و بر هم خوردن تعادل الکترولیتی شده که به دنبال آن تغییر ضربان قلب و ایست قلبی رخ می‌دهد. در این وضعیت حتماً باید آبی که از بدن خارج شده، با نوشیدن مایعات کافی جایگزین شود.

از علائم دیگر ترک ناگهانی تریاک گرفتگی عضلات و درد مفاصل است. ضروری است که بدانید ترک تریاک و مشتقات آن بدون کمک پزشک امکان‌پذیر نیست.

کارآمدترین برنامه ترک اعتیاد باید ضمن پاک‌سازی فیزیکی، شامل آموزش راه‌کارهای مناسب برای توانمندسازی روحی بیمار به ‌منظور پیشگیری از مصرف مجدد مواد مخدر باشد

 

 

 

علائم ظاهری فرد معتاد به تریاک

کسانی که از ماده مخدر تریاک استفاده می‌کنند، در ظاهرشان علائم و نشانه‌هایی ایجاد می‌شود که خانواده و اطرافیان با دیدن این علائم می‌توانند به اعتیاد به تریاک را در شخص تشخیص دهند.

با تشخیص این علائم و اقدام درست و سریع خانواده‌ها مانند مراجعه به مرکز ترک اعتیاد می‌توانند از پیشرفت اعتیاد و بروز علائم و عوارض آن در فرد جلوگیری کنند. برخی علائم ظاهری اعتیاد به تریاک عبارت‌اند از:

  • بی‌حالی
  • حالت تهوع
  • کاهش وزن
  • خرابی دندان‌ها
  • مشکلات تنفسی
  • تیره شدن لب‌ها
  • استفراغ و یبوست
  • گشاد شدن مردمک‌ها
  • رنگ پوست مایل به قهوه‌ای
  • خواب آلودگی در طول روز و بی‌خوابی در شب
  • به هم خوردن چرخۀ قاعدگی در زنان و کاهش میل جنسی

علائم ترک تریاک

وابستگی یا همان اعتیاد به تریاک به دلیل مصرف مکرر ایجاد می‌شود و مکانیزم آن سازگاری بدن با مخدر است که بعد از ایجاد این سازگاری با قطع مصرف ناگهانی، علائم محرومیت و ترک در فرد مصرف کننده ایجاد خواهد شد.

به طور کلی، ترک کردن تریاک پیامدهای سخت و شدیدی را به همراه دارد که تحمل آن برای فرد می‌تواند بسیار سخت و طاقت فرسا باشد.

نشانه‌ها و اختلالاتی که بعد از ترک بروز می‌کند با اصطلاح PAWS شناخته می‌شوند. این نشانه‌ها معمولاً به صورت روانی بروز کرده و خود را در خلق و خوی فرد نشان می‌دهد.

این علائم ترک تریاک به مروز زمان و پس از قطع مواد به تدریج کم می‌شود، اما برطرف و کامل شدن آن نیازمند درمان و مراقبت‌های بعد از ترک است.

معمولاً علائمی که در فرد بعد از ترک بروز می‌کند به صورت رفت و برگشتی بوده، به این معنی که به طور ناگهانی به بیمار حمله‌ور می‌شوند و بعد از مدتی از بین می‌رود. این نشانه‌ها و اختلالات حتی تا یک سال نیز ممکن است به طول بی انجامد.

برخی از این علائم نشان دهنده سلامت بیمار است و به وضوح می‌توان آن را در جسم مصرف کننده مشاهده کرد. به طور مثال افراد سیگاری یا کسانی که مواد مخدری مانند تریاک را ترک کند، بعد از سم زدایی بدن و گذشت یک دوره کوتاه به لحاظ جسمانی سرحال‌تر و بشاش‌تر به نظر می‌رسند. روشن شدن رنگ پوست نیز یکی دیگر از نشانه‌های ترک مواد مخدر است.

علائم ترک تریاک نسبت به شرایط جسمی هر شخص و بسته به نوع فرد، میزان مصرف و سابقه مصرف متفاوت است. اما عوارضی مانند لرزش، استفراغ، درد در نواحی مختلف بدن، خواب آلودگی و خمیازه فراوان در بین اکثر افراد مشابه است.

عوارض ترک تریاک در برخی افراد شامل تاری چشم، از دست دادن اشتها، خارش بدن و تنگی نفس نیز می‌شود. به طور کلی می‌توان گفت ترک این ماده مخدر می‌تواند علائم زیر را شامل شود:

  • استرس و اضطراب
  • کاهش آرامش
  • بی‌قراری
  • تحریک پذیری
  • عصبانیت
  • افسردگی
  • انزوای اجتماعی
  • کاهش بینایی
  • کاهش تمرکز
  • سردرد
  • بی‌خوابی
  • تهوع
  • استفراغ
  • اسهال
  • تکرر ادرار
  • لرزش اندام‌ها
  • تنفس دشوار
  • گرفتگی عضلانی
  • درد استخوانی
  • تپش قلب
  • تشنج
  • تعریق
  • کاهش تمرکز
  • خمیازه کشیدن
  • آب ریزش بینی
  • ضربان سریع قلب
  • کوچک شدن مردمک چشم
  • اختلال در عادت ماهیانه
  • ناتوانی جنسی و ناباروری

همچنین بعد از اینکه علائم اولیه ترک تریاک خود را نشان داد، ممکن است نشانه‌های دیگری نیز مشاهده شود. این علائم و شدت آن کاملاً متغیر است و به عوامل مختلفی بستگی دارد. برخی از علائمی که اغلب مصرف کننده‌های مواد مخدر بعد از ترک نشان می‌دهند، عبارت‌اند از:

  • افسردگی
  • اضطراب
  • پرخاشگری
  • کاهش تمرکز
  • نوسانات خلقی
  • اختلالات خواب
  • کسلی و خستگی شدید
  • و …

علائم ترک شیره تریاک

علائم ترک تریاک و شیره تریاک با یک دیگر متفاوت است. خلوص شیره از مابقی بخش‌های تریاک بیشتر است. به همین جهت، خماری آن نیز شدیدتر است. اما مدت زمان اثر خماری شیره کمتر از خود تریاک است.

شیره به دو صورت کشیدنی و خوراکی مصرف می‌شود که هر کدام عوارض خود را دارند. بیشترین عوارض آن هم مربوط به نوع خوراکی آن است.

نوع خوراکی آن بیشتر برای افرادی است که اعتیاد خود را از خانواده مخفی می‌کنند و فرصت کشیدن ندارند. در هنگام انجام تست اعتیاد از فرد باید دقت زیادی کرد، تا علائم اعتیاد به شیره آشکار شود. چرا که در صورت عدم دقت کافی، در اکثر موارد تست فرد منفی خواهد شد.

شیره تریاک از جوشاندن تریاک و تریاک سوخته تهیه می‌شود. افرادی که به شیره اعتیاد دارند، برای ترک آن باید سختی و خماری زیادی را تحمل کنند. خماری شیره تریاک ۱۲ تا ۲۱ روز طول می‌کشد. تحمل کردن این مدت زمان برای فرد، به تنهایی امکان‌پذیر نیست.

افرادی که شیره تریاک را می‌کشند، به علت تخدیر زیاد شیره و اثر قوی آن مجبور می‌شوند دراز بکشد تا از سرگیجه و افتادن بر روی زمین جلوگیری کنند. از جمله علائم رایج در خماری شیره تریاک، شامل درد تمام استخوان‌های بدن، تب و لرز، خواب آلودگی در روز، بی‌خوابی شبانه، ناامیدی و افسردگی است.

در نتیجه می‌توان گفت، ترک شیره تریاک باعث دردهای جسمانی زیادی می‌شود که گاهی در سطح روانی هم مشکلاتی را به وجود می‌آورد و باعث بروز فشارهای عصبی در فرد می‌شود.

در این شرایط کمک گرفتن از کادر درمانی متخصص امری ضروری است. بعضی علائم ترک شیره تریاک که بعد از قطع مصرف در فرد بروز می‌کند، به شرح زیر است:

  • تعریق زیاد
  • احساس بی‌قراری و بی‌تابی
  • دردهای عضلانی و درد شدید مفاصل
  • بروز حملات هیجانی از جمله ترسیدن
  • بی‌حوصلگی، خستگی و احساس کرختی
  • پرخاشگری و بروز تغییرات در خلق و خو
  • حس سرما و لرزش بدن به دلیل سرما با گرم بودن محیط

اکثر مواقع این علائم ترک برای بیمار غیر قابل تحمل بوده و در نتیجه، شخص مجدداً به سمت مصرف تریاک کشیده شود. یکی از مهم‌ترین وظایف روانپزشک ترک اعتیاد در کلینیک طلوعی دیگر کنترل درد و عوارض ناشی از قطع مصرف تریاک است.