آمبولانس بیماران اعصاب و روان بندرعباس

مرکز آمبولانس بیماران اعصاب و روان بندرعباس

آمبولانس ویژه حمل و انتقال بیماران اعصاب و روان نوعی وسیله نقلیه درمانی است که برای جابه‌جایی بیماران مبتلا به اختلالات روانی طراحی شده است. این آمبولانس‌ها دارای تجهیزات و کادر تخصصی برای مدیریت شرایط بحرانی روان‌پزشکی هستند و هدف اصلی آن‌ها انتقال ایمن و آرام بیمار به مراکز درمانی است.آمبولانس‌های مخصوص بیماران اعصاب و روان برای ارائه مراقبت‌های فوری و حیاتی به بیماران روانی طراحی شده‌اند.

این آمبولانس‌ها با تجهیزات و تمهیدات ویژه‌ای جهت انتقال ایمن و مؤثر بیماران مجهز هستند. در ادامه، برخی از ویژگی‌ها و مشخصات این آمبولانس‌ها آورده شده است:

ویژگی‌ها و مشخصات آمبولانس بیماران اعصاب و روان :

تجهیزات پیشرفته: این آمبولانس‌ها دارای تجهیزات پزشکی پیشرفته‌ای هستند که شامل دستگاه‌های مانیتورینگ، تجهیزات اضطراری، داروهای مورد نیاز و ابزارهای کنترل بحران می‌شود
تیم حرفه‌ای: تیم فوریت‌های پزشکی که در این آمبولانس‌ها حضور دارند، آموزش‌های ویژه دیده‌اند و مهارت‌های لازم برای برخورد با بیماران روانی و کنترل شرایط بحرانی را دارا می‌باشند
مراقبت‌های ویژه: آمبولانس‌های مخصوص بیماران روانی به طور خاص برای ارائه مراقبت‌های ویژه و فوری به بیماران در وضعیت حاد و بحرانی طراحی شده‌اند
ایمنی بیمار: این آمبولانس‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که ایمنی بیمار در حین انتقال به مراکز درمانی به‌طور کامل حفظ شود.
متقاعدکردن بیمار: تیم حرفه‌ای آمبولانس مهارت‌های لازم برای متقاعدکردن بیماران و کاهش مقاومت آن‌ها در برابر درمان را دارا می‌باشند.

در این مقاله سعی داریم درباره آمبولانس ویژه حمل و انتقال بیماران اعصاب و روان توضیحات کاملی را ارائه کنیم .اینکه :

این آمبولانسها چه خدماتی رو به چه کسانی ارائه میکنند ؟
دراین آمبولانس ها چه افرادی باید حاضر باشند ؟
چه تجهیزاتی در آمبولانس ویژه حمل بیماران روانی وجود دارد ؟
این آمبولانس برای چه کسایی استفاده میشود ؟
بهترین روش انتقال بیماران روانی چییست ؟
نحوه برخورد بااین بیماران زمان انتقال چگونه باید باشد بویژه اگر بیمار خیلی ناآرام و بهم ریخته باشد ؟
نقش خانواده زمان انتقال بیمار با آمبولانس چیست ؟
مسایل قانونی و حقوقی مربوط به انتقال و حمل بیماران اعصاب و روان چیست؟
با تروما و آسیب های زمان انتقال بیمار چطور میشود کنار آمد ؟
تفاوت آمبولانس بیماران اعصاب و روان با سایر آمبولانسها در چیست ؟
و ... هر آنچه که اساسا شما باید در این خصوص بدانید

خدمات ارائه‌ شده در آمبولانس ویژه بیماران اعصاب و روان

ارزیابی اولیه بیمار توسط متخصص یا تکنسین‌های فوریت‌های روان‌پزشکی
کنترل وضعیت روحی و جسمی بیمار در طول مسیر
استفاده از روش‌های کلامی و دارویی برای آرام‌سازی بیمار در صورت نیاز
حفظ امنیت بیمار و همراهان با کمترین سطح محدودیت
انتقال بیمار به مراکز درمانی تخصصی، بیمارستان‌های روان‌پزشکی یا خانه بیمار در شرایط مدیریت‌شده

کادر حاضر در آمبولانس در آمبولانس ویژه بیماران اعصاب و روان

1. روان‌پزشک یا روان‌شناس (در موارد حساس) – برای ارزیابی و مدیریت بحران (که در ایران اصلا وجود ندارد )
2. پرستار یا تکنسین فوریت‌های پزشکی (EMT) – برای نظارت بر وضعیت جسمی بیمار و انجام مراقبت‌های اولیه
3. نیروی امنیتی یا مددکار اجتماعی – برای کنترل رفتارهای خطرناک بیمار و حفظ ایمنی تیم پزشکی

نکته :

توصیه میشود چهت جلوگیری از تورماهای بیشتر و رعایت شئونات و تکریم بیماران در زمان انتقال ، به جنسیت بیماران توجه شود . مثلا برای بیماران خانم از کادر مجرب خانم و برعکس استفاده شود

تجهیزات داخل آمبولانس ویژه بیماران اعصاب و روان

تخت مخصوص با کمربندهای ایمنی ویژه برای جلوگیری از حرکات ناگهانی
مانیتورینگ علائم حیاتی برای بررسی وضعیت جسمانی
داروهای آرام‌بخش و ضداضطراب برای مدیریت بحران در صورت لزوم
محفظه‌های ایمنی برای جلوگیری از آسیب زدن بیمار به خود یا دیگران
لوازم کمک‌های اولیه و احیا برای مدیریت شرایط اورژانسی
سیستم‌های ارتباطی و GPS برای هماهنگی سریع با مراکز درمانی

چه کسانی نیاز به آمبولانس اعصاب و روان دارند ؟

بیماران مبتلا به اختلالات شدید روان‌پزشکی مانند اسکیزوفرنی حاد، شیدایی، افسردگی شدید همراه با افکار خودکشی
بیمارانی که دچار توهمات شدید و رفتارهای پرخاشگرانه هستند
افراد دارای سابقه اقدام به خودکشی یا صدمه به دیگران
بیماران بستری که نیاز به انتقال بین بیمارستانی دارند
افراد دچار حملات عصبی حاد که خانواده قادر به کنترل آن‌ها نیست

بهترین روش انتقال بیماران روانی

ارزیابی اولیه قبل از انتقال برای درک وضعیت بیمار
استفاده از روش‌های غیرتهاجمی برای آرام‌سازی بیمار، مانند صحبت آرام و اطمینان‌بخشی
حضور نیروی متخصص برای کنترل وضعیت بیمار در طول مسیر
در نظر گرفتن امنیت بیمار و تیم پزشکی بدون استفاده از روش‌های غیرضروری محدودسازی

نحوه برخورد با بیماران روانی در زمان انتقال به بیمارستان

حفظ آرامش و صحبت کردن با لحن دوستانه برای کاهش استرس بیمار
عدم تحقیر، تهدید یا اعمال زور بی‌دلیل که ممکن است بیمار را ناآرام‌تر کند
استفاده از تکنیک‌های دی‌اسکالاسیون (De-escalation) برای کاهش تنش و پرخاشگری
در صورت لزوم، استفاده از داروهای آرام‌بخش تحت نظارت پزشک
اقدامات در برابر بیماران بسیار ناآرام و آشفته
اولویت دادن به ایمنی بیمار و تیم پزشکی
استفاده از کادر حرفه‌ای برای مدیریت بحران
در موارد شدید، استفاده از مهارهای پزشکی کوتاه‌مدت با رعایت اصول اخلاقی و حقوقی
اطلاع‌رسانی به بیمارستان مقصد برای آماده‌سازی تیم پزشکی

نقش خانواده درزمان انتقال بیمار

همکاری در آرام کردن بیمار و توضیح ملایم علت انتقال
دادن اطلاعات دقیق درباره سابقه بیماری و داروهای مصرفی
حفظ خونسردی و همراهی بیمار در صورت امکان
حمایت عاطفی از بیمار برای کاهش اضطراب او

مسائل قانونی و حقوقی مربوط به انتقال بیماران روانی

نیاز به مجوزهای پزشکی و قانونی برای انتقال اجباری در برخی موارد
رعایت حقوق بیمار و جلوگیری از هرگونه بدرفتاری یا اعمال زور غیرضروری
محرمانه بودن اطلاعات بیمار مطابق با قوانین پزشکی و اخلاقی
امکان درخواست دستور قضایی در مواردی که بیمار خطر جدی برای خود یا دیگران دارد

بهترین نمونه‌های آمبولانس‌های روان‌پزشکی در سطح جهانی

ایالات متحده و بریتانیا: تیم‌های روان‌پزشکی سیار (Mobile Crisis Teams) که شامل روان‌پزشک، پرستار و مددکار اجتماعی هستند
آلمان و هلند: استفاده از آمبولانس‌های مجهز با فضای آرام‌بخش و بدون تجهیزات محدودکننده غیرضروری
استرالیا: سیستم‌های پیشرفته ارتباطی برای هماهنگی سریع بین آمبولانس و مراکز درمانی

مدیریت تروما و آسیب‌های احتمالی در حین انتقال

ارزیابی وضعیت روانی بیمار پیش از انتقال برای پیشگیری از رفتارهای خشونت‌آمیز
آموزش تیم پزشکی در زمینه مهارت‌های دی‌اسکالاسیون
استفاده از محیط ایمن در آمبولانس برای جلوگیری از آسیب فیزیکی
مراقبت‌های پس از انتقال برای بررسی تأثیر فرآیند انتقال بر بیمار
این آمبولانس‌ها نقشی حیاتی در سیستم سلامت روان دارند و می‌توانند تفاوت قابل‌توجهی در مدیریت بیماران دارای اختلالات شدید روانی ایجاد کنند.

روش‌های نوین در انتقال بیماران اعصاب و روان

در سال‌های اخیر، روش‌های جدیدی برای انتقال بیماران روانی توسعه یافته که باعث کاهش تنش، افزایش امنیت، و بهبود کیفیت مراقبت شده است. برخی از این روش‌ها عبارتند از:

1. آمبولانس‌های دارای فضای آرام‌بخش:
در برخی کشورها، آمبولانس‌های ویژه بیماران روان‌پزشکی دارای طراحی داخلی خاص با نورپردازی ملایم، دیوارهای عایق صدا، و صندلی‌های راحتی هستند تا بیمار احساس آرامش بیشتری کند.
2. حضور مددکار اجتماعی و متخصص روان‌پزشکی سیار:
در برخی موارد، به جای استفاده از آمبولانس، تیم‌های سیار شامل روان‌پزشک، مددکار اجتماعی و پرستار، بیمار را در محل ارزیابی کرده و تصمیم‌گیری می‌کنند که آیا انتقال لازم است یا می‌توان درمان را در همان مکان انجام داد.

3. به‌ کارگیری تکنولوژی‌های جدید:
برخی آمبولانس‌ها مجهز به سیستم‌های ویدیویی برای برقراری ارتباط زنده با روان‌پزشک هستند تا در لحظه، تصمیمات درمانی بهتری اتخاذ شود.

4. سیستم‌های GPS برای مسیرهای کم‌خطرتر:
برخی آمبولانس‌ها از فناوری‌های هوش مصنوعی و GPS برای انتخاب سریع‌ترین و ایمن‌ترین مسیر به بیمارستان استفاده می‌کنند تا استرس و اضطراب بیمار در طول مسیر کاهش یابد.

چالش‌های انتقال بیماران اعصاب و روان

روند انتقال این بیماران با چالش‌های خاصی روبروست که نیاز به مدیریت حرفه‌ای دارد:

1. رفتارهای غیرقابل پیش‌بینی بیماران

برخی بیماران ممکن است در طول مسیر دچار حملات عصبی شوند، به خود یا دیگران آسیب برسانند، یا از آمبولانس فرار کنند. در چنین شرایطی، آمبولانس باید به ابزارهای ایمنی مناسب مجهز باشد.

2. نقص در آموزش نیروهای امدادی

بسیاری از تکنسین‌های فوریت‌های پزشکی در زمینه کنترل بحران‌های روان‌پزشکی آموزش کافی ندیده‌اند. این موضوع می‌تواند منجر به افزایش استرس بیمار و حتی ایجاد درگیری شود.

3. مشکلات قانونی و اخلاقی

برخی بیماران ممکن است تمایلی به انتقال نداشته باشند، و این مسأله به چالش‌های قانونی درباره حقوق بیمار و وظایف پزشکی منجر می‌شود.

استانداردهای بین‌المللی در مدیریت آمبولانس بیماران روانی

کشورهای پیشرفته استانداردهای خاصی را برای مدیریت انتقال بیماران روانی وضع کرده‌اند که از جمله آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. سیستم‌های ارزیابی اولیه پیش از انتقال

در بریتانیا، پیش از انتقال بیمار، یک تیم تخصصی وضعیت روانی او را بررسی کرده و تصمیم می‌گیرد که آیا انتقال با آمبولانس نیاز است یا می‌توان با روش‌های جایگزین درمانی او را کنترل کرد.

2. همکاری تیم‌های پزشکی و پلیس

در ایالات متحده، در برخی مناطق، پلیس به همراه متخصصین روان‌پزشکی در مواقع اضطراری به محل اعزام می‌شود تا انتقال بیمار به آرامی انجام شود.

3. استفاده از داروهای سریع‌الاثر در شرایط حاد

برخی کشورها مانند آلمان، پروتکل‌های مشخصی برای استفاده از داروهای آرام‌بخش در مواقع بحرانی دارند تا از ایجاد درگیری جلوگیری شود.

راهکارهای پیشنهادی برای بهبود خدمات انتقال بیماران اعصاب و روان

1. آموزش پیشرفته برای کادر درمانی و فوریت‌های پزشکی

برگزاری دوره‌های تخصصی در زمینه مهارت‌های دی‌اسکالاسیون (کاهش تنش)، روان‌درمانی کوتاه‌مدت، و مدیریت بحران‌های روانی.

2. افزایش تعامل بین بیمار، خانواده و تیم پزشکی

در بسیاری از موارد، حضور یک فرد آشنا (مثلاً یکی از اعضای خانواده) می‌تواند به آرام کردن بیمار کمک کند. در کشورهای پیشرفته، به خانواده آموزش داده می‌شود که چگونه بیمار را برای انتقال آماده کنند.

3. افزایش استفاده از تکنولوژی‌های پایش از راه دور

استفاده از سیستم‌های ویدیوکنفرانس برای برقراری ارتباط بین آمبولانس و روان‌پزشکان در بیمارستان می‌تواند کمک کند تا تصمیمات بهتری در طول مسیر گرفته شود.

4. ایجاد واحدهای تخصصی روان‌پزشکی سیار

در برخی کشورها، تیم‌های تخصصی روان‌پزشکی سیار ایجاد شده‌اند که به جای انتقال بیمار، در محل مداخله کرده و او را تحت درمان قرار می‌دهند. این روش باعث کاهش بستری‌های غیرضروری می‌شود.

تفاوت آمبولانس روان با سایر آمبولانس ها

آمبولانس ویژه بیماران اعصاب و روان با آمبولانس‌های معمولی تفاوت‌های متعددی در طراحی، تجهیزات، کادر درمانی و نحوه مدیریت بیمار دارد. در ادامه، تفاوت‌های کلیدی این دو نوع آمبولانس را بررسی می‌کنیم:

۱. هدف و مأموریت اصلی

آمبولانس معمولی: برای انتقال بیماران جسمی (مانند بیماران قلبی، سکته مغزی، تصادف، سوختگی، مشکلات تنفسی و غیره) طراحی شده است و اولویت آن حفظ علائم حیاتی و رسیدگی فوری به شرایط اورژانسی جسمی است.

آمبولانس بیماران روان‌پزشکی: برای حمل و نقل بیماران دارای اختلالات روانی طراحی شده و هدف آن مدیریت وضعیت روحی و روانی بیمار بدون ایجاد تنش یا آسیب به خود و دیگران است.

۲. تجهیزات داخلی

آمبولانس معمولی: دارای دستگاه‌های احیا (مانند دفیبریلاتور)، مانیتور علائم حیاتی، کپسول اکسیژن، سرم، برانکارد، تجهیزات جراحی اضطراری و داروهای اورژانسی برای مشکلات جسمی است.
آمبولانس بیماران روانی: مجهز به امکاناتی برای حفظ امنیت بیمار و تیم پزشکی، مانند تخت مخصوص با کمربندهای ایمنی، فضای داخلی آرام و عایق صدا، داروهای آرام‌بخش (در موارد ضروری)، سیستم نظارت تصویری، و در برخی موارد پنجره‌های مقاوم و تجهیزات ایمنی برای جلوگیری از رفتارهای خشونت‌آمیز است.

۳. کادر درمانی حاضر در آمبولانس

آمبولانس معمولی: معمولاً شامل یک تکنسین فوریت‌های پزشکی (EMT) و یک پزشک یا پرستار است که در مدیریت آسیب‌های جسمی و احیا تخصص دارند.
آمبولانس بیماران روانی: علاوه بر تکنسین فوریت‌های پزشکی، معمولاً یک پرستار روان‌پزشکی، مددکار اجتماعی و در برخی موارد یک روان‌پزشک یا روان‌شناس نیز در آن حضور دارند. در شرایط حساس، نیروی امنیتی آموزش‌دیده نیز ممکن است همراه تیم باشد.

۴. نحوه برخورد و مداخله پزشکی

آمبولانس معمولی: تمرکز بر رسیدگی به مشکلات جسمی با روش‌های مستقیم مانند تزریق دارو، اکسیژن‌درمانی و CPR دارد.
آمبولانس بیماران روانی: تأکید بیشتری بر روش‌های غیرتهاجمی دارد، مانند دی‌اسکالاسیون (De-escalation)، صحبت آرام، ایجاد اطمینان و در صورت نیاز، تجویز داروهای آرام‌بخش تحت نظارت پزشک. در موارد شدید، محدودیت‌های فیزیکی کنترل‌شده ممکن است اعمال شود.

۵. فضای داخلی و طراحی محیطی

آمبولانس معمولی: طراحی استاندارد با فضای باز برای تجهیزات پزشکی، دسترسی سریع به بیمار و امکانات امدادرسانی سریع دارد.
آمبولانس بیماران روانی: دارای طراحی داخلی ایمن‌تر با لبه‌های گرد، حداقل وسایل قابل جابجایی، دیوارهای مقاوم، نورپردازی ملایم و صندلی‌های مخصوص برای کاهش استرس بیمار است.

۶. نحوه انتقال بیمار

آمبولانس معمولی: بیمار روی برانکارد خوابیده و با تجهیزات پزشکی مورد نیاز به بیمارستان منتقل می‌شود.
آمبولانس بیماران روانی: بیمار بسته به وضعیت روحی ممکن است روی تخت مخصوص، صندلی ایمن یا در موارد حاد، با نظارت تیم پزشکی در جایگاهی خاص قرار گیرد تا از صدمه زدن به خود یا دیگران جلوگیری شود.

۷. نوع بیمارانی که منتقل می‌شوند

آمبولانس معمولی: مناسب بیماران دارای مشکلات حاد جسمی مانند تصادفات، ایست قلبی، مشکلات تنفسی، خونریزی‌های شدید و غیره.
آمبولانس بیماران روانی: ویژه بیمارانی که دچار اختلالات شدید روانی مانند اسکیزوفرنی حاد، حملات شیدایی، افکار خودکشی، پرخاشگری شدید، توهمات خطرناک یا سایر بحران‌های روان‌پزشکی هستند.

۸. ملاحظات حقوقی و اخلاقی

آمبولانس معمولی: معمولاً انتقال بیمار با رضایت وی یا در موارد اورژانسی بر اساس تصمیم پزشکی انجام می‌شود.
آمبولانس بیماران روانی: در بسیاری از کشورها، اگر بیمار برای خود یا دیگران خطرناک باشد، انتقال ممکن است بدون رضایت او و با مجوز پزشکی-قانونی انجام شود. رعایت حقوق بیمار، حفظ محرمانگی اطلاعات و جلوگیری از هرگونه بدرفتاری بسیار مهم است.

نکات مهم در زمان انتقال بیماران اعصاب و روان :

تا حد امکان فضا اطراف بیمار را آرام کنید. گاهی سکوت و ترک موقعیت و تماس با روانپزشک یا اورژانس نتیج بهتری خواهد داشت

افراد تشدید کننده شرایط بد یا کسانی که بیمار به هردلیلی با ایشان مشکل دارد ، حتما موقعیت را ترک نموده و اطراف بیمار نباشند.

ازبحث و جدل با بیمار و واگویی اتفاقات و خاطرات گذشته خودداری نمایید

تا مجبور نشدید با آمبولانس تماس نگیرید.گاهی همکاران اورژانس اجتماعی سازمان بهزیستی (شماره 123 ) نیز به شما کمک خواهند کرد

به هیچ عنوان به بیمارانی که سابقه خودزنی ، دیگر آزاری و آسیب به دیگران را دارند ، بقصد صحبت یا آرام نمودن وی نزدیک نشوید، چرا که هر احتمال آسیبی وجود دارد

وسایل خطرناک را از اطراف بیمار دور کرده و در اختیار وی قرار ندهید

برای همسایگان مزاحمت ایجاد نکنید . همسایگان مسئولیتی در قبال این مشکل ندارند

بدون مشورت با پزشک یا روانپزشک به بیمار داروی روانپزشکی یا آرامبخش ندهید

چنانچه بیماری های دیگری همچون بیماری قلبی ، نارسایی کلیوی ، بیمار های خونی ، حساسیت و... در بیمار وجود دارد اطلاع دهید

تا حد امکان از انتقال بیمار با خودروی شخصی خودداری نمایید

زمان مراجعه همکاران اورژانس ، اطراف بیماررا خالی کنید . افراد نزدیک تاثیر گذار روی بیمار محل راترک کنند. گاهی انتقال بیمار ممکن است با مقاومت سخت بیمار مواجه شود . بنابریان پروسه تزریق دارو یا فیکس (مهار فیزیکی بیمار) ممکن است کمی نا متعارف به نظررسیده و روی نزدیکان تاثیات منفی و ماندگار بگذارد .

در صورت صلاحدید با 110 نیز تماس بگیرید

پرداخت هزینه آمبولانس با شماست. آن را مستقیما به حساب مدیریت آمبولانس واریز نموده و از پرداخت وجه مستقیم به پرسنل اورژانس با هر عنوانی خودداری نمایید و چنانچه همکاران اورژانس طلب پول یا انعام نمودند مراتب را با ما درمیان بگذارید

درخواست آمبولانس میبایست توسط ولی / قیم قانونی یا سرپرست بیمار انجام شود . در غیر اینصورت مسئولیت و عواقب انتقال برعهده فرد متقاضی خواهد بود

چنانچه بیمار روان به اعتیاد نیز دچار شده است مراتب اعتیاد نوع و اندازه مصرف را به همکاران اورژانس اطلاع دهید

چنانچه قصد انتقال بیمار به مرکز خاصی را دارید قبلا تحقیقات لازم را انجام داده و با آن مرکز کاملا هماهنگ باشید.پس از انتقال حداکثر ظرف 24 ساعت به مرکز مذکور مراجعه و نسبت به تشکیل پرونده و همکاری با مرکز اقدام نمایید

حتما کسی از نزدیکان بیمار همراه بیمار باشد مگر اینکه مسئول اورژانس صلاح نداند

مدارک شناسایی هویتی بیمار و قیم قانونی یا ولی و سرپرست وی در دسترس باشد

در تکمیل فرمهای اورژانس و ارائه اطلاعات اولیه همکاری نمایید

هرگونه احتمال مسمومیت یا احتمال خودکشی را حتما گزارش نمایید

از آنجایی که اکثر قریب به اتفاق بیماران روان از مراجعه به مراکز درمانی امتناع می نمایند ، لازم نیست علت حضور اورژانس و مقصد انتقال بیمار را به وی اطلاع دهید.ضمنا برای گذراندن شرایط وعده و وعید خاصی به بیمار ندهید که توان انجام آن را ندارید .

سخن پایانی مرکز روان

آمبولانس‌های ویژه بیماران اعصاب و روان بخش مهمی از سیستم مراقبت‌های بهداشتی هستند که نقش حیاتی در مدیریت شرایط بحرانی دارند. رعایت اصول علمی در انتقال این بیماران می‌تواند خطرات را کاهش داده و کیفیت مراقبت را بهبود بخشد. با آموزش نیروهای پزشکی، بهبود طراحی آمبولانس‌ها، و استفاده از روش‌های نوین درمانی، می‌توان خدمات ایمن‌تر و مؤثرتری را برای این بیماران ارائه کرد.آمبولانس بیماران اعصاب و روان به دلیل ماهیت خاص بیماران، نیازمند تجهیزات، کادر درمانی و روش‌های مدیریتی متفاوتی نسبت به آمبولانس‌های معمولی است. تمرکز این آمبولانس‌ها بر حفظ امنیت، کاهش استرس بیمار و جلوگیری از بروز بحران‌های شدید روان‌پزشکی در حین انتقال است.